Shocking: 'In totaal had mijn beste vriendin 800 euro aan me verdiend'

Je spullen doneren aan een vriendin die nogal krap bij kas zit, is een ontzettend lieve actie. Esther deed dit regelmatig bij bff Mare. Maar deze spullen verschenen tot haar grote verbazing op Marktplaats...

Herkenbare fiets

"Met mijn dochter nog in het winkelwagentje, stapelde ik mijn boodschappen in mijn fietstas. Opeens merkte ik dat mijn oude fiets naast me stond, alleen nu zat er een kinderzitje op. Ik zag dezelfde bloemensticker met mijn ingegraveerde postcode, kon niet missen. Tien maanden daarvoor had ik de fiets aan mijn beste vriendin Mare gegeven. Ze wilde hem graag hebben voor haar moeder, omdat haar fiets was gestolen. Omdat ik Mares moeder goed ken, wachtte ik voor de supermarkt tot ze naar buiten kwam om een praatje te maken. Tot mijn stomme verbazing stapte een totaal onbekende op de fiets met een kind van een jaar of twee in het zitje. Eerst dacht ik nog dat Mare de fiets had uitgeleend. Later kwam ik erachter dat mijn beste vriendin een vies spelletje met mij speelde.”

'Doe je nog iets weg?'

“Het begon met een grote shopper vol kleren die ik had uitgezocht. Ik koop graag broeken van een goed merk, maar na mijn zwangerschap pasten er een paar niet meer. ‘Mag ik ze hebben?’ vroeg Mare. Ik gaf haar de tas. Wat zij niet paste, mocht naar een inzamelpunt. Destijds had ik een klein vermogen betaald voor die merken, nu maakte ik mijn vriendin er blij mee. Alleen zag ik Mare de broeken nooit dragen. Toen ik vroeg of ze niet pasten, kleurde ze rood. Ze had de shopper bij de sportschool laten staan en was hem kwijtgeraakt, gaf ze toe. Ik gaf haar een andere broek die mij nog wél paste, zo lullig vond ik het voor haar."

"Daarna werd het een vaste vraag als Mare bij me was. ‘Doe je nog iets weg?’ Dan keek ze naar spullen die klaarstonden in de gang, zoals een mooie high-tea-etagère voor een vriendin die graag kookt. Alles wilde ze hebben. Dít stond mooi daar en dát ging goed bij die kleur. Zelden zag ik er wat van terug, maar Mare beweerde dat ze haar inrichting vaak veranderde en dat veel op zolder stond. Ik gaf haar van alles mee. Kleding, een handmixer, dekbedovertrekken, squashrackets en twee nepbonten plaids van Riviera Maison. Zelfs toen de kat overleden was, confisqueerde Mare de mand en een enorme krabpaal. Telkens als ze bij me vertrok, ging de klep van haar auto weer wagenwijd open. Eén keer verstopte ik zelfs voordat Mare kwam een tafellampje in de garage dat klaarstond voor mijn nichtje."

Argwaan

"Toen Mare vroeg wat ik met een paar hockeyschoenen deed dat klaar stond voor een fancy fair op mijn werk, kreeg ik argwaan. Het was haar maat niet eens, maar toch gaf ik ze mee. De volgende dag veranderde ik op Marktplaats mijn postcode in die van haar en zocht in haar buurt. En ja hoor, daar stonden mijn gympies. Te koop voor vijftien euro. Ik was flabbergasted. Ik had de schoenen inderdaad afgeschreven, maar dat Mare mij voorloog dat ze ‘iemand kende die ze er blij mee kon maken’ en achter mijn rug om stiekem geld vroeg, was kwetsend. Ze loog gewoon tegen me! Had Mare al die tijd gewoon gezegd dat ze mijn spullen verkocht en mij met kerst een doos bonbons of een bos bloemen gegeven, was dat prima geweest."

"Ik belde Mare meteen op en confronteerde haar met wat ik had gezien. Ze verbrak de verbinding. Tien minuten later belde ze terug. Ze was geschrokken van mijn confrontatie en had in een reflex het gesprek beëindigd. Als ik wilde, kreeg ik de schoenen terug. Ik legde uit dat het mij daar totáál niet om ging. Ik vroeg of ze vaker geld vroeg voor spullen die ik uit vriendschap aan haar gaf. Schoorvoetend gaf ze toe. Ze had inderdaad ook de fiets, de broeken en de rest verkocht. In totaal had ze er bijna achthonderd euro aan verdiend."

Pijnlijk

"Ik bleef aardig, maar na het gesprek was ik woedend. Hoe dúrfde ze? Geld verdienen met spullen die ik haar gunde, omdat ik vond dat ze wel een extraatje kon gebruiken, niet zodat zij er geld aan kon verdienen. Hoewel het bedrog voor mij het meest pijnlijk is, vind ik Mares hebberigheid en leugens geen reden om onze vriendschap te verbreken. Ze heeft niet van me gestolen. Ze heeft spullen onder valse voorwendselen meegenomen, maar ik heb ze zelf aan haar gegeven. Dat ze alles stiekem verkocht, doet pijn."

"Zelf had ik heus niet alles op Marktplaats verhandeld, al had die fiets me nog zeker honderd euro opgeleverd. Aan sommige dingen was ik bovendien nog gehecht, zoals die spijkerbroek. Als ik wist dat Mare alles verpatste, had ik dingen liever zelf gehouden of aan iemand anders gegeven. Toch zie ik Mare nog steeds als een vriendin. We hebben hiervan geleerd om meer open naar elkaar te zijn. Maar als ik weer van mijn spullen af wil, denk ik vooraf wel twee keer na.”

Vanwege de anonimiteit zijn de namen in dit verhaal fictief.

Misschien ook voor jou:

Wake-up call: 'Ik wilde mijn zoon een veilige jeugd geven'