Lisa: ‘Heel Nederland heeft mij op die bangalijst gezien’

De beruchte bangalijsten, zogenoemde ‘slettenlijsten’ die mannelijke leden van studentenverenigingen maken, zorgden dit voorjaar weer voor veel ophef. Lisa* was een van de meiden die op zo’n lijst belandde.

Bangalijsten bij studentenverenigingen

Lisa: “Als student wist ik natuurlijk wel van het bestaan van bangalijsten bij studentenverenigingen af. Vrouwelijk studenten worden op hun uiterlijk beoordeeld en opgedeeld in respectloze categorieën als ‘vrij geil’, ‘lekker makkelijk’ of ‘knap, maar moet make-up hebben’. Toen eerdere lijsten rondgingen, dacht ik wel: wat vervelend voor die meiden, maar ik had nooit gedacht dat ik er zelf ooit op zou komen te staan. Een paar maanden geleden werd ik ’s ochtends wakker en zag meteen het appje van een oud vriendinnetje uit Groningen. Ze stuurde me een screenshot door van een van de pagina’s van een nieuwe bangalijst, die op dat moment rondging. ‘Volgens mij zijn dit jouw foto’s?’, schreef ze erbij. Bij de foto’s stond heel vulgair commentaar over mijn uiterlijk. Het eerste wat door mijn hoofd schoot was: ‘What the fuck?’ Het voelde onwerkelijk, ik dacht eigenlijk dat het een grap was. Ik lachte het daarom in eerste instantie ook weg, maar toen de berichten bleven binnenstromen en de bangalijsten voor de tweede keer die maand groot in het nieuws kwam, realiseerde ik me dat het wel degelijk serieus was. Heel Nederland had míj dit keer gezien...”

Holiday horror.

Bekijk ook

Renata had een paranormale ervaring: 'Ik kon het niet verklaren' | Grazia

Aangifte

“Vanaf dat moment kreeg ik wel twintig berichtjes per dag, en dat ging zeker twee weken lang door. Het waren vooral berichten van mensen die mij persoonlijk kenden. De foto op de lijst was namelijk van mijn gezicht, maar ernaast stond een verzonnen naam en een nep telefoonnummer. Meteen diezelfde dag heb ik mijn ouders gebeld. Ze schrokken enorm en we hebben direct aangifte gedaan. Ook mijn vriendinnen en huisgenoten vonden het rot voor me. Iedereen leeft met je mee en vertelt je dat je er niets van aan moet trekken. Dat hetgeen wat was geschreven niet over mij persoonlijk ging, wist ik vanbinnen ook wel, maar desondanks barstte ik van de schaamte. Ik voelde me ontzettend ongemakkelijk door het commentaar. Als ik in de trein zat, had ik het gevoel dat iedereen me herkende en nawees. Die onzekerheid speelt vooral in je eigen gedachten, want de meeste mensen wisten waarschijnlijk niet eens wie ik was. Ergens heb ik geluk gehad dat ik die middag een tentamen had en dus wel de deur uit moest. Dat zorgde ervoor dat ik de confrontatie met anderen direct aan moest gaan. Maar ik durfde twee weken lang niet naar mijn studentenvereniging. Ik wist dat iedereen me daar ondertussen had gezien en medelijden zou tonen. Dat is lief bedoeld, maar op dat moment was dat te pijnlijk.”

Overwaaien

“Ik dacht dat dat gevoel, net als het nieuws, wel zou overwaaien. Mensen vragen nog vaak hoe het met me is en tegen de buitenwereld zeg ik nu redelijk makkelijk dat het oké gaat. Maar op momenten dat ik alleen ben, zoals onder de douche of in bed, betrap ik mezelf er nog regelmatig op dat het pijnlijke gevoel dieper zit dan ik laat merken. Het duurde een paar weken voordat ik dat aan mezelf kon toegeven. Sindsdien loop ik bij een psycholoog, die me helpt om dit alles een plekje te geven. Nu de lijsten niet meer in het nieuws zijn, denk ik er gelukkig niet meer dagelijks aan, maar het zal nog wel een paar maanden duren voordat ik het helemaal kan loslaten.”

*Lisa’s naam is om privacy redenen gefingeerd.