Ik zette een pan water op voor rijst. Sneed kip.
Pier zat op de bank, met twee borden en een zak Chinese roerbakgroenten.
Normaal ben ík van de afdeling koken, maar nu mengde hij zich erin. Hij had namelijk net de NRC gelezen. Niet dat daar nadrukkelijk stond dat je geen taugé mocht eten (als het aan mij had gelegen hadden we die hele zak er gewoon ingegooid), maar echt vrolijk werd je toch niet van de berichten. Ik denk altijd dat het zon vaart niet loopt
(ja, gek is dat, ik kan me zorgen maken om de lulligste dingen, maar voor grote rampen ben ik dan weer niet bang), maar goed, omdat hij niet wilde dat we allemaal doodgaan, en ik dat als je het zo formuleert natuurlijk ook niet wil, liet ik hem zijn gang gaan.
Uiterst secuur ging hij te werk. Zorgvuldig viste hij alle stukjes taugé tussen de Chinese kool, de reepjes paprika en de stukjes sperzieboon uit. Ondertussen schilde ik een komkommer en zette die alvast voor de kinderen neer. Die komkommer kon wat mij betreft wel weer. Sterker nog, ik had geen komkommer minder gegeten, en ook de cherrytomaatjes had ik afgelopen weekend nog vrolijk in mijn mandje gegooid.
Toen de kip ongeveer aangebrand was, de kinderen ongedurig werden en de rijst al lang stond na te garen was hij klaar met zijn missie. Hij gaf me het bord en waste zijn handen. Snel gooide ik de groenten in de pan, wokte even flink en kieperde er een kant-en-klare saus uit het versvak overheen. (Moet kunnen.) Ik roerde nog een paar keer en trok nog vier verdwaalde stukjes taugé uit de coco-lemongrass-saus. Hele kleintjes, die zich duidelijke echt aan het verstoppen waren. Sommigen klampten zich nog vast aan een reepje Chinese kool, maar ik had ze door, die mogelijke rampspoedveroorzakers. Zo, klaar. Pan op tafel en smullen maar.
s Avonds stond de tv aan. Bij Knevel & Van den Brink ging het er weer over. Over die komkommers, en tomaten, maar vooral ineens over die taugé. (TAU-gee zoals de meneer die er meer van wist zei. Microbioloog Kluytmans. Grappige naam, voor een bioloog, maar dat ter zijde.)
Het Outbreak Management Team had een topoverleg over de EHEC-bacterie gehad. Wat mocht nou wel en wat niet, wat vormt een risico en hoe voorzichtig moesten we nou zijn?
Het werd er niet duidelijker op, maar een beetje eng was het wel.
Kan het, kunnen we nog gewoon taugé eten?
Ja, ik hou er niet zo van
bekende de microbioloog.
Maar? Beter van niet?
Er is geen taugé aan vast te knopen, merkte Gordon droog op.
Ik vond het grappig. Geen touw
Toen ik het hardop zei vond ik het nóg grappiger.
Gay! zei ik. Touw-gay!
Dubbel leuk. Zou hij dat zelf ook doorgehad hebben?
Goed. TAU-gé, tau-GEE of touw-gay ik zal het voorlopig blijven eten, maar niet meer zo snel rauw. Want dat deed ik wel eens, rauwe taugé eten. Niet wetende dat daar sowieso altijd heel veel bacteriën op zitten. Net als op alfalfa en zo. Nooit bij stilgestaan. Jij?
Vrouwen eten vaker van de witte sliertjes las ik vanmorgen in De Volkskrant. Taugate stond er boven de column. Goed gevonden.
Wat zien al die vrouwen toch in taugé? vroeg de mannelijke columnist zich af.
Nou, eh
ik vind het lekker, koop het vaak en dacht dat het gezond was.
Misschien moeten we maar even helemaal geen rauwkost meer eten, opperde Pier nog.
Geen rauwkost? (Ben je gek geworden? dacht ik, maar dat zei ik maar niet.)
Ja, als het zo gevaarlijk is
Ach joh
Het is een serieus probleem hoor!
Ja, maar de kinderen eten bijna alleen máár rauwkost.
Precies, daarom.
Maar dan eten ze straks helemáál geen groenten meer, dat is ook niet gezond. (vooral Bo niet, die gruwelt van warme groenten.)
Tja, wat nu? Het is (kom)kommer en kwel, maar vooralsnog eet ík gewoon rauwkost. Straks is het komkommertijd, dan hoor je er niemand meer over.
