Feestjes- en champagnetijd (en in mijn eentje in een hotel…)

Donderdagavond zat ik in de Haagse Hogeschool. Vriendin C hield er een presentatie over het Nieuwe Werken. Ik dacht terug aan vijftien jaar geleden, toen ik afstudeerde aan de KUN, tegenwoordig de Radboud Universiteit, en ook een praatje moest houden. Mèn, wat was ik zenuwachtig. Maar het ging goed, net als bij vriendin C nu.

Na de presentatie moest ze haar scriptie verdedigen. Een lijvig werk over onder andere een nieuwe door haar bedachte applicatie, met een door haar zelf ontworpen logo. Wauw, dat kon vriendin C toch maar mooi!

De een na de andere vraag werd door de driekoppige ‘commissie’ op haar afgevuurd. Vriendin C stond haar mannetje. Ze deed het geweldig, en wat bleek: ze kreeg een 9.
Champagne!

Ook vrijdag was het feest. Vriendin W trouwde. Dus wederom: champagne!
En weer was het een teruggang in de tijd. Ruim twintig jaar geleden ontmoetten we elkaar in Barcelona, in onze au pairtijd. Ik geloof dat ik aan geen enkele periode zulke bizarre herinneringen heb als aan die tijd. Wat wil je ook. Ik was 18, kwam uit een klein dorp en ineens woonde ik in wereldstad Barcelona!

Toen ik na mijn au pairtijd terug ging naar Nederland en zij in Spanje bleef werken heb ik haar opgezocht in Salou, jaren later in een caravan waarin ze woonde en ook nog eens op een boerderij. We vierden eens oud en nieuw samen in Den Bosch, zagen elkaar in Scheveningen en toen ze hoog zwanger was van de tweede kwam ze begin dit jaar nog naar Den Haag. Ook al zagen we elkaar niet elk jaar, we hebben altijd contact gehouden. Dus moest ik gewoon bij haar bruiloft zijn, in Macharen voor de plechtigheid en in Oss voor het feest, ook al was dat lastig te organiseren als Pier niet mee ging.

Dus wat deed ik? Ik regelde een dag van tevoren een hotel! Doe maar luxe… Nou, zo voelde het wel ja. Ik wilde het ineens gewoon niet missen, daar zou ik nog spijt van krijgen. En zo’n nachtje in mijn eentje in een hotel klonk eigenlijk zo gek nog niet. Want wat betekende een nachtje in mijn eentje? Tijd voor mezelf. Niets dan mezelf. Niks moeten. En: ik kon slapen, ongestoord slapen, en uitslapen!

En zo drapeerde ik vrijdagmiddag over het strakopgemaakte bed van het hotel in Oss twee mooie jurkjes, een chiquere tot op de knie voor overdag en een korte zwarte voor het feestje ’s avonds. Ik liet het bad lopen, pootjebadderde er wat met mijn voeten in (voor een heel bad had ik geen tijd) en ging even op bed liggen. Maar lang durfde ik mijn ogen niet dicht te houden want stel je voor dat ik in slaap viel en zo de huwelijksvoltrekking zou missen; dat zou wel heel suf zijn.

Het werd een erg leuke dag. Ik ging tussendoor wat eten met vrienden van W en had al snel door dat mijn zwarte jurkje iets te kort was voor Oss. Of in combinatie met mijn lange blonde haren en mijn hoge zwarte laarzen misschien. Iedereen keek! Alsof ze massaal dachten: ‘Wat moet dat mens hier in Oss?’
‘Ook de vrouwen kijken!’ zei een vriendin van W.
Alsof ze allemaal dachten: ‘Indringster!’
Nou, ik kon ze geruststellen hoor. Ik was niks van plan. Die ongestoorde nachtrust waar ik me zo op verheugd had liet ik mij niet afpakken.

Na een geslaagd feest en nog heel even swingen in het restaurant dat inmiddels was omgebouwd tot best wel hippe danstent (en waar wij dertigers en veertigers ineens wel héél oud leken), dook ik om 1 uur mijn hotelbedje in. Om om 7 uur gewekt te worden door een interne klok (godzijdank niet Jippe’s interne klok, die gaat namelijk altijd om half 6 af). Ik had moeite weer in slaap te komen, schrok op van geklop op een deur en het geroep van roomservice voor een naburige kamer en besloot voor de zekerheid de wekker te zetten. Om 9 uur werd ik wakker en voelde me moeier dan ooit. Het was ook nog zo donker! Dat heb je met goeie gordijnen… Heel wat anders dan die witte Kwantumkwaliteit van die van ons.

Een snelle douche en tijd voor het ontbijt. Ik had het bijgeboekt (alsof het niet al duur genoeg was in je eentje) en nam dus maar gewoon alles wat ik lekker vond. Koffie graag, een bolletje met zalm, een glas verse aardbei-sinaasappel-jus, een eitje, nog een koffie alstublieft, een broodje met hagelslag, een met jam en met rosbief, een croissantje, een banaan en nog maar een kopje koffie erbij. Zo, die 17 euro had ik er wel bijna uit, ha ha.
Zo’n ontbijt voelde zelfs een beetje als een feestje. Ook al zat ik in mijn eentje. Ik genoot ervan.

Het afstuderen van vriendin C. De bruiloft van vriendin W.
Parkpop en het Zeeheldenfestival laatst, en de Parade gisteren.
En dit feestje laatst al.
Je zou bijna zeggen: het is feestjestijd!

Ik geloof dat ik in één week tijd meer champagne heb gedronken dan alle oud- en nieuws in mijn leven tezamen.
(Maar voordat je nu denkt dat ik al een week ladderzat rondloop, dat is niet zo. Absoluut niet. Ik heb gisteren trouwens nul komma niks alcohol op. ;-))