Exclusief! Nikkie Plessen: 'Ik ga het niet langer onder stoelen of banken schuiven'

Haar imperium is net uitgebouwd met NIKKIE SKIWEAR. Wij spraken Nikkie Plessen in de nieuwe Grazia.

Eerlijk

Nikkie staat aan de top. Het gaat goed met haar bedrijf en daar gaat ze niet (meer) over liegen. "Je hoeft het niet kleiner te maken dan het is. Dat was eerder mijn probleem, maar dat heb ik inmiddels afgeleerd. Op een gegeven moment dacht ik: het is mijn bedrijf en ik werk me helemaal het apelazarus. Ik ga niet langer onder stoelen of banken schuiven dat het goed gaat. Já, we werken al heel lang samen met Kate Moss. Já, ik kom bij haar thuis. Já, het bedrijf gaat heel goed. Sinds twee jaar ben ik daar eerlijk in."

Bot

Dat heeft ze te danken aan hard werken en zichzelf blijven. "Ik twijfel niet zo veel in mijn leven. Als ik een keuze heb gemaakt, blijf ik daarbij. Soms komt dat wat bot over, omdat je dan kortaf bent. Maar dat is nooit zo bedoeld. Ik weet niet of mensen mij als bitch zien, maar ik ben wel erg duidelijk. Daar heb je meer aan dan overal een grijs gebied neerleggen."

Maar haar fouten kan ze ook accepteren. "Ik maak ook heus weleens een fout of neem een verkeerde beslissing. Dan ben ik de eerste die het boetekleed aantrekt." Als ze overdreven zelfverzekerd raakt, is daar haar man Ruben Bontekoe als redding. "Dan zet mijn man me weer met beide benen op de grond."

Duracell-konijn

De altijd drukke Nikkie wordt niet voor niks een Duracell-konijn genoemd. Ze hoúdt van haar werk. "Ik vind het lastig als ik het een tijdje rustiger heb. Ik word rustig van drukte. Klinkt apart, maar dat is wel zo." Als moeder van twee blijft ze daarom ook gewoon lange dagen maken. "Daar word ik gelukkig van. Dat maakt me ook een leukere moeder dan wanneer ik thuis zou zitten. Maar ondanks alle drukte en hectiek is er structuur bij ons thuis."

Ellende te koop

De ondernemer is hard, keihard. "Mijn moeder is een wijze vrouw. Als ik haar nodig heb, staat ze voor me klaar. Ik zal mijn problemen alleen niet zo snel delen. We bellen over koetjes en kalfjes, maar ik ben niet iemand die met mijn ellende te koop loopt en een schouderklopje wil", vertelt ze. "Ik denk dat ik van binnen best wat mannelijk ben. Ik kan huilen bij een film, maar dat is het dan ook echt. Of het moet gaan om ellende van kinderen, dat vind ik afschuwelijk. Maar ik ga niet om mezelf een potje lopen janken. Ik heb het zelf veroorzaakt dus: hup Nik, door."

Van de mening van anderen ligt ze ook niet wakker. "Als je een karakter bent, iemand met een mening, dan kun je er vanuit gaan dat de helft van Nederland je leuk vindt en de andere helft niet. Daar lig ik niet meer wakker van." Vroeger was dat wel anders. "Toen ik nog acteerde, kon ik er echt mee zitten als ik lelijke dingen over mezelf las. Je leert een steeds dikkere huid te krijgen."

Het hele interview lees je in de nieuwe Grazia die vanaf morgen in de winkel ligt.

Tekst: Anette de Vries | Fotografie: Martika de Sanders