Woensdagavond met vriendin C en vriendin J naar het filmhuis geweest. Na twee maanden agendas vergelijken en bacillen trotseren was het zo ver: eindelijk ging ons avondje door. Gezellig een hapje eten (pasta bella maffia) en daarna naar de film:
Les petits mouchoirs.
Geweldig! In geen tijden zon goeie film gezien! Hij duurt twee-en-een-half uur, en ook al hou ik eigenlijk helemaal niet van zulke lange films en zo lang stil zitten, bij deze film was ik continue geboeid. We moesten regelmatig hardop lachen en ook de mouchoirs bleven niet droog.
Het heftige begin, dan de omgeving, het ideaalplaatje van een groep vrienden die samen op vakantie gaat, de verwikkelingen, alles wat er speelt, de sfeer
Bij het zien van de beelden van de duinen en de zee bij
Cap Ferret en Arcachon krijg je spontaan zin om óók naar de omgeving van Bordeaux af te reizen (wat is het daar mooi!), met vrienden vakantie te vieren in zon heerlijk huis en met zijn allen bij elkaar te zitten, aan die tafels vol rosé. Een beetje het ‘Last Christmas-gevoel’, maar dan in de zomer en aan zee.
Totdat je al snel merkt dat er van alles speelt. Relatieproblemen, onbeantwoorde liefde, bindingsangst, neurotisch gedrag, en meer.
Een film dus om je even op vakantie te wanen, om je hardop te laten lachen om allerlei eigenaardigheden, maar tegelijkertijd een film die goed is voor je relativeringsvermogen (met iedereen is wel iets) en te beseffen dat niets is wat het lijkt.
Eén van de beste films die ik in tijden gezien heb!
Met geweldig acteerwerk. En ook in Frankrijk een succes trouwens.
Hoewel ik de trailer de sfeer van de film niet helemaal vindt weergeven (hij komt ook wat simpeler over dan hij is), zet ik m er toch even bij:
Nou ja, echt een geweldige film vonden wij.
O ja, en mocht je gaan, reserveer dan niet per ongeluk voor Les petits ruisseaux. Misschien ook leuk, maar dat is weer een heel andere film, alleen begint het ook met Les petits, en ook die draait in het filmhuis.
