Met de Women’s Rights Challenge van ActionAid maakt Abbey Hoes (25) zich sterk voor vrouwenrechten. Aan Grazia vertelt de actrice hoe ze zelf slachtoffer werd van geweld en seksuele intimidatie.
Geweld
"Ik wil mensen bewust maken van het feit dat er nog steeds geweld is tegen vrouwen. Niet alleen in het buitenland, maar ook in Nederland. Er wordt soms nogal laconiek gedaan over iets als aanranding. Dat is nog zo’n grijs gebied", vertelt ze. Dat blijkt wel uit het feit dat 1 op de 3 vrouwen te maken krijgt met een vorm van geweld of seksuele intimidatie.
Daar weet Abbey alles van. "Ik ben op straat meerdere malen vervelend benaderd. Bij het uitgaan, maar ook in de metro heb ik dingen meegemaakt waar ik me niet prettig bij voelde.
Gore praat
De meest heftige ervaring was een jaar of drie geleden. "Ik liep naar mijn werk en er hing een man uit het raam van zijn auto die riep: ‘Hey hoertje, ik wil je beffen’ en meer van dat soort gore praat. Ik stak mijn middelvinger op, waarna hij de auto neerzette, naar me toe liep en me met zijn vuist in mijn gezicht sloeg. Ik riep: ‘What the fuck doe je?’ Hij wilde me nog een keer slaan en toen heb ik het op een rennen gezet, mijn vader gebeld en het kenteken doorgegeven."
Ze vervolgt: "Daarna heb ik op mijn werk de politie gebeld. Zij raadden me af om aangifte te doen. De man was bij hen bekend, maar er was geen bewijs, omdat het op een stil weggetje gebeurde waar niemand anders was. Dat was best bizar, en dat bedoel ik ook met dat grijze gebied rondom aanranding. De politie kan er niet zo veel mee; ze hebben regels die ze moeten naleven en binnen die regels is volgens mij nog geen goed systeem voor dit soort dingen."
Geschrokken
"Natuurlijk ben ik geschrokken van die ervaring, maar het heeft me niet angstig gemaakt. Ik heb vaak genoeg vervelende dingen meegemaakt, mij krijg je niet zo snel bang. Helaas geldt dat niet voor alle meisjes en vrouwen, en dit soort dingen gebeuren dagelijks."
Het hele interview met Abbey lees je in de nieuwe Grazia die vanaf morgen in de winkel ligt.
Tekst: Annemieke Riesebos, Beeld: BSR
