Wake up call: 'Ze zou er vast een keer achterkomen dat haar vriend een vreemdganger was'

"Het was na een feestje waarop ik totaal los was gegaan. Dat gebeurde vaker, zo’n driekwart jaar geleden. Ik was net weer single en kon er slecht tegen om in mijn eentje thuis te zijn. Mijn ex had mijn woning half leeggetrokken en ik werd erg verdrietig van die kale sfeer. Ik liep daarom alle feestjes af en was altijd een van de laatsten die vertrok."

Dezelfde richting

"Dit keer was ik blijven afteren bij een clubje bekenden, waaronder de vriend van mijn beste vriendin Vanessa. Zij was ziek die avond, en had hem aangemoedigd toch te gaan. Aan haar had hij toch niets, dus hij moest zich maar vermaken. Dat deed hij, net als ik. Met een hoop drank en lijntjes coke. Toen ik om zes uur ’s ochtends naar de wc ging, zag ik een lijkbleek gezicht in de spiegel. Tijd om naar huis te gaan. ‘Ik ga een Uber regelen,’ kondigde ik aan, toen ik de woonkamer weer binnenkwam. ‘Ik rij met je mee,’ zei Pascal, Vanessa’s vriend. Niets geks aan, we moesten toch dezelfde richting op. We zaten gezellig te kletsen in de taxi. Totdat hij me opeens aanstootte en me een envelopje coke in zijn handpalm liet zien. ‘Heb jij nog wodka thuis?’ fluisterde hij. Of hij toen al iets van plan was, weet ik niet. Ik dacht alleen maar: lekker, nog een snuifje. En met Pascal erbij zou het minder rot zijn om alleen mijn huis binnen te gaan. Verder was ík in ieder geval niets van plan. Maar ja, coke hè."

Geil van GHB

"Muziek, samen dansen op mijn kleed. En toen bleek hij ook nog eens GHB bij zich te hebben. Ergens was er toen een stemmetje dat zei: niet doen. Want van GHB word ik altijd geil. Maar de verleiding was te groot. We gingen weer dansen, steeds closer. En ja, uiteindelijk ook zoenen. Daarna gingen we verder. Voor wat ik er nog van weet, was de sex heel goed. Al lukte het me niet om klaar te komen. Dat heb ik altijd met drugs. Maar toen de mist in mijn hoofd optrok, dacht ik meteen: wat hebben we gedaan? Pascal wilde juist meer GHB nemen, en doorgaan. Maar ik was plotseling helder en heb hem zo snel mogelijk de deur uitgewerkt. ‘Vertel je alsjeblieft niets tegen Vanessa?’ zei ik nog. ‘Tuurlijk niet,’ zei hij, me recht aankijkend. ‘En jij ook niet!’ Dat laatste klonk niet als een vraag."

Vriendschap besmeurd

"De rest van de dag sliep ik en werd wakker met een kutgevoel, voelde me enorm schuldig tegenover mijn vriendin. Ik zag een hele sliert app’jes van haar. Ze was niet ziek meer. Had ik zin om die avond samen een film te kijken? Pascal was ontzettend laat thuisgekomen, schreef ze. Aan hem zou ze dit weekend niets hebben. Ik antwoordde dat ik migraine had. Toen ben ik ijskoud gaan douchen. O, wat was ik kwaad op mezelf. Het hele weekend was ik er beroerd van. Vanessa kon ik niet lang ontwijken, we werken op hetzelfde kantoor. Ik kon me wel ziek melden, maar moest haar toch een keer onder ogen komen. Dan maar meteen… Godzijdank gedroeg ze zich heel normaal. Ze vermoedde niets en zei ook niets over Pascal. Ze weet dat hij een feestbeest is, dus is wel gewend dat hij laat thuiskomt. Daar maakt ze zich niet druk om. ‘Hij is een trouwe hond,’ zei ze altijd. Daar had ik ook altijd gedacht. Nu wist ik wel beter. Het leek me beter niets te vertellen. Ze zou er vast achterkomen dat haar vriend een vreemdganger is. En als dat moment daar zou zijn, had ze mij hard nodig."

Zwanger en trouwen

"Als ze het nu van mij hoorde, werd haar hart dubbel gebroken. Dat kon ik haar toch niet aandoen? En trouwens, het zou sowieso vast snel uitgaan. Vanessa wisselde vaak van vriendjes. Pascal was geen blijvertje, maakte ik mezelf wijs. Zo kon ik bijna vergeten wat er was gebeurd. Behalve dan wanneer ik Pascal zag. Want hij liet geen kans onbenut om mij aan onze nacht te herinneren. Door een knipoog, een kneepje in mijn billen of een toespeling. Gênant en irritant. Het maakte mij duidelijk dat hij echt fout is. Ik overwoog opnieuw: moet ik het opbiechten? Toen was het opeens te laat. Vorige maand app’te Vanessa me dat ze zwanger was en dat ze gaan trouwen. Ze wil mij als getuige, ook dat nog. Ik kon wel door de grond gaan. Dat ze zich nu bindt aan zo’n klootzak, dat kan toch niet? Maar als ik het alsnog zeg, breng ik haar echt in de problemen. Ik moet gewoon zwijgen en mooi weer spelen op haar bruiloft. Onze vriendschap is voorgoed besmeurd. En dat door een zo’n stomme, dronken actie…."

Tekst: Lydia van der Weide Beeld: iStock