Wake-up call: 'Die droomcamper betekende het einde van onze relatie'

"Bart en ik waren al vier keer met een tent door Italië getrokken en wisten het zeker: kamperen was ons ding. Zwemmen in de wilde natuur, ’s avonds een kampvuur. Wel misten we een koelkast en we baalden van ons vochtige beddengoed dat over de autostoelen droogde na een koude nacht. Ik opperde een caravan, maar Bart vond een ‘sleurhut’ iets voor burgertrutten. Een camper vond hij een ‘plastic doos’. Omdat we er niet uit kwamen, gingen we het jaar daarna all-inclusive naar Turkije. Het was doodsaai. Zonder de natuurparken en routes plannen waren Bart en ik snel uitgepraat. Bart klaagde continu over het eten, en voor stappen vond hij zichzelf als dertiger te oud. Het zette me aan het denken over onze relatie. Was die nog wel zo leuk? Maar toen we een paar weken later op de snelweg een Chevy Van, een Amerikaans busje, inhaalden met een hip koppel erin, keken Bart en ik elkaar aan en dachten we hetzelfde: dit was de oplossing. Met zo’n stoere bak zou ons leven weer avontuurlijk en ondernemend worden.”

De liefde voor Samson

“Bij een bejaarde Hells Angel vonden we onze droomcamper: een Extended Chevy. Extra groot en technisch in superstaat, omdat de eigenaar elk slangetje en ventiel had vertroeteld. We betaalden achtduizend euro, een klein fortuin, maar voor een camper niet veel. Daar kwam nog vijfduizend euro bij omdat de van nog niet was omgebouwd van bus tot camper. De dag dat we hem ophaalden, zongen we foute liedjes en stopten we onderweg bij een café om bitterballen te eten in de zon. We voelden ons zo vreselijk gelukkig en vrij. Als over een paar weken de bedden en een keukentje waren geïnstalleerd, konden we hele weekenden en langer op pad."

"Met de liefde voor Samson, want zo noemden we de bus, bloeiden ook mijn verliefde gevoelens voor Bart weer op. Op YouTube zocht ik filmpjes over ‘van life’ en ontdekte ik dat Spanje en vooral Portugal een walhalla zijn voor vrijbuiters. Dit was het, we werden trendy nomaden! Ik nam deeltijdontslag en Bart kon onderweg doorwerken als webdesigner. Maar terwijl ik fantaseerde over nieuwe avonturen, zat Bart continu in de garage van Maarten: een handige vriend. Samen timmerden en lasten ze bijna vijftig uur per week. Het eerste tropische weekend kon Samson niet naar buiten, want alle stoelen waren eruit. En de gastank ook. Steeds vaker zat ik alleen thuis."

"Wanneer ik spontaan ging kijken, negeerde Bart me. Hij ‘deed net een biertje’ met Maarten, of ze puzzelden op een bouwtekening. Na drie maanden waren ze nog niet op de helft. Bart en ik hadden veel ruzie. Thuis deed hij niets meer, ik draaide voor alles op. Op zomerdagen hing ik met vriendinnen op een terras in de stad. Samson reed nog niet, dus samen freewheelen was uitgesloten. Het werd herfst en onze relatie werd nog somberder. Bart sprak als hij al thuis was alleen nog over levelers of hij lag zwijgend te zappen. In uit eten of de bioscoop had hij nooit zin. Steeds vaker lag ik vroeg in bed en wachtte ik tot Bart laat naast me kroop en direct in slaap viel. Was de van wel zo’n goed idee geweest?”

Cutie & babycake

“Toen ik uit verveling onaangekondigd naar Samson het wrak reed, vond ik Bart en Maarten nergens. Op de Facebookpagina van Maarten zag ik waar hij was: op een festival! Met Bart én twee vrouwen om hun nek. Op de profielen van de getagde dames las ik dat die Bart en Maarten prima kenden. Ik las woorden als cutie en babycake. Mijn maag veranderde in een ijsklomp. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Toen ik Bart er die avond mee confronteerde gaf hij meteen toe dat hij een ander had. Hij verweet mij dat ik een huismus was geworden."

"Ik kon niet geloven wat hij zei. Meteen verbrak ik onze relatie van zes jaar en wilde ik de zesduizend euro terug die ik had geïnvesteerd in de camper. Maar de Chevy bracht niet meer op dan drieduizend euro omdat hij half uit elkaar lag. Bart trok direct in bij zijn nieuwe vriendin en leeft nu een leven vol feesten en drugs. Hij heeft ineens een baard en draagt camouflagekleding en beanies. Ik herken hem niet meer. Ik ben zeker een half jaar totaal van de kaart geweest. Ik was zo woedend. Het enige goede was dat mijn baas me mijn uren teruggaf en ik zelfs meer kon werken. Daardoor kon ik ons koophuis overnemen. Een relatie hoef ik voorlopig niet. En mocht die ooit komen, dan weet ik één ding zeker: ik wil nooit meer een camper.”

Tekst: Eveline Karman Beeld: iStock