Real life: 'Wildvreemden vragen of ik met mijn opa op stap ben'

Toen Cathelijne (35) verliefd werd op Jacco (61) kreeg ze zoveel kritiek te verduren dat ze besloot zijn bestaan voortaan te verzwijgen. “Het is de prijs die ik betaal voor een leven met mijn allergrootste liefde.”

Mislukte huwelijken

Jennifer Lopez en Casper Smart (18 jaar verschil) en Johnny Depp en Amber Heard (23 jaar verschil) weten het al: daten met iemand die je vader of moeder kan zijn, is lang niet altijd succesvol. Onlangs concludeerde de Emory University in Atlanta dat de kans op een (v)echtscheiding het kleinst is wanneer je trouwt met iemand van je eigen leeftijd. Scheelt een koppel vijf jaar, dan is er 18% meer kans op een break-up. Een leeftijdsverschil van twintig jaar geeft reden tot de minste hoop. De kans dat zo’n huwelijk mislukt, is 95 procent groter!

Droomman

Dat een groot leeftijdsverschil soms wél kan werken, bewijzen Cathelijne en Jacco. Hun leeftijdsverschil bedraagt maar liefst 26 jaar. “Volgend jaar zijn Jacco en ik tien jaar samen, maar bijna niemand weet dat. Collega’s, kennissen en vriendinnen denken nog steeds dat ik single ben. Zwijgen over Jacco maakt mijn leven eenvoudiger. Als ik vertel dat ik op vakantie ga, wordt automatisch gedacht dat ik met mijn zus reis, of met een jeugdvriend of zo. Dat die ‘jeugdvriend’ hun ex-collega is, verzwijg ik. En ondanks dat vooral Jacco daar steeds meer moeite mee krijgt, laat ik het zo. Het is de prijs die ik betaal voor een leven met mijn allergrootste liefde. Want ondanks dat ik mijn kinderwens moest opgeven en mijn dromen over verre reizen in de koelkast heb gezet, blijft Jacco mijn droomman. Hij is zoveel meer dan de verpakking waarin hij zit.”

Geile oude bok

“Jacco en ik werkten als fysiotherapeut bij dezelfde praktijk in ons dorp. Lang zag ik hem als collega, totdat het me opviel dat we na werktijd wel heel veel overlegden. We vertelden steeds meer over onszelf. Jacco was gescheiden en had problemen met zijn zoon, die toen 27 was. Zelf was ik 26. Jacco dacht dat ik zijn zoon daardoor beter begreep. In een restaurant biechtten we elkaar op dat we verliefd waren. Dat gevoel toverde ik het liefst weg. Ik zag alleen maar nadelen aan een relatie met een gescheiden man die al nadacht over zijn pensioen. Dat kon toch niet goed gaan? Ik snapte niets van mezelf. Hoe kon ik iemand met een buikje en wit haar nu sexy vinden? Die avond belandden we toch samen in bed. De volgende dag besloten we geschrokken dat dit een onenightstand was geweest. Leuk voor één keer.

Dat bleek wishful thinking. Op het werk dartelden we om elkaar heen en kregen we een rood hoofd alleen al wanneer we elkaars stem hoorden in de gang. En dus zagen we elkaar stiekem. We wilden het net aan onze collega’s vertellen, toen Jacco een andere baan aangeboden kreeg. Bij een sportschool kon hij vooral jonge mensen begeleiden, wat hij fantastisch vindt. We waren vrij om te gaan daten. Jacco heeft last van knieartrose, een soort slijtage. Daardoor trekt hij met zijn been. Stond ik daar opgedoft, vroegen wildvreemden of ik op stap was met mijn opa. Of ze grapten dat hij vreemdging met zijn secretaresse. Altijd klonk het negatief. Opgeschoten mannen trokken me bij Jacco weg, noemden hem een geile oude bok. Of ze riepen ‘pedo’. Ik schrok zo dat we steeds vaker thuis bleven. Vreselijk vond ik het. We wilden elkaar juist in alle rust beter leren kennen, zonder prikkels, gegluur, en oordelen.”

Heerlijk samen cocoonen

“Na een jaar gingen we samenwonen. Pas toen vertelde ik het aan mijn ouders. Die waren not amused. Vier maanden heb ik ze niet gesproken, toen besloten ze Jacco te accepteren. Jacco is zo zorgzaam en attent. Hij weet wat een vrouw nodig heeft. Een voetmassage na een lange dag, een bos bloemen op een speciaal moment. Zijn algemene kennis is waanzinnig, we kunnen uren sparren. Jacco gaat voor me door het vuur, zal me nooit verlaten voor een wilde avond met een ander. Hij noemt me de liefde van zijn leven. Die rust voelt zo vreselijk fijn. Zelf was ik altijd al huiselijk, maar met Jacco kan ik heerlijk cocoonen. We zijn het liefst samen.

Een van de weinige hobby’s die we delen en die we allebei lichamelijk goed vol kunnen houden, is kamperen. We hebben een caravan waarmee we door Nederland toeren. Soms gaan we een week naar Frankrijk of Duitsland. We doen samen de leukste dingen. ’s Avonds lezen we of discussiëren we met een wijntje. Of we barbecueën met andere kampeerders. Die tuttigheid is precies wat ik in een relatie zoek. Eén vriendin weet van ons. Zij kent Jacco en komt met haar man bij ons thuis of naar onze camping. Dan rust Jacco en gaan wij samen naar een terras of het zwembad.”

Varifocusbril

“Natuurlijk merk je de generatiekloof. Jacco houdt van gehaktballen en leest biografieën over Mulisch. Ik eet liever sushi en Instagram me suf. Jacco doet niet aan social media. Op mijn profielen staat enkel een foto van mezelf. Online praat ik ook niet over Jacco. Voor mij is het zelfbescherming. Toen we nog niet samenwoonden, pikte een sportmaatje me een keer thuis op. Jacco liep op bruine sloffen en droeg zijn varifocusbril. ‘Is die ouwe lul je huisbaas?’ vroeg ze. Ik heb me aangepast aan de dingen die Jacco nog wel kan. Kamperen, samen koken, citytrips. De tv-programma’s die ik volg interesseren hem niet en andersom. Ik ken zijn jeugdhelden niet, hij heeft nooit gehoord van de mijne. En doe ik alles op mijn iPad of mobieltje, Jacco heeft een bureau met flesjes Tipp-Ex.

Netflixen en internetbankieren doet hij gelukkig wel, maar een bankapp op zijn telefoon weigert hij. De keren dat ik graag naar een concert of fusionrestaurant wil, spreek ik af met vriendinnen of collega’s. Jacco is nog erg bij de tijd, maar verliest soms zijn interesse in de moderne wereld. Rapmuziek zegt hem niets. Hij weet niet wat een poké bowl of swipen is. Ik scherm hem soms ook af voor in mijn ogen ‘onbelangrijke info’. Jacco kan er niets mee en het voegt ook niets toe aan onze relatie. Dat vindt hij prima. Wanneer ik dan iets wel belangrijk vind, zoals muziek streamen via een bluetoothspeaker, doet hij extra zijn best.”

Groen blaadje

“Ik vind het best moeilijk om dit dubbelleven te leiden. Soms voel ik me net een tweekoppig dier. Voor de buren, onze familie en op de camping ben ik Cathelijne: de vriendin van Jacco. Maar op mijn werk en in mijn kennissenkring doe ik mezelf voor als verstokte vrijgezel. Het is zo gegroeid. Net als het feit dat ik geen moeder word. Het leeftijdsverschil is gewoon te groot. Een hartstochtelijke kinderwens heb ik gelukkig nooit gehad. Maar niet eens over dit onderwerp kunnen nadenken, is ook niet wat ik heb gewild. Door alle rotopmerkingen ben ik bang geworden voor het commentaar en de brutaliteit van sommige mensen. Ik heb geen zin in de vooroordelen. Jacco vindt dat vervelend. Hij wil graag trouwen, zodat alles geregeld is qua pensioen en rechten en hij me zijn vrouw kan noemen. Ik vind dat niet nodig. Het is prima zoals het nu is.

Zolang ik voor de buitenwereld geen gelijkwaardige partner ben maar een ‘groen blaadje’ waar om gegiecheld kan worden, ga ik de strijd niet aan. Een kennis heeft een veertien jaar jongere partner en de kritiek achter haar rug om is snoeihard. Alsof die vrouw uit is op zijn comfortabele leven vol luxe etentjes, zijn dikke Volvo en zijn koophuis. Een patiënt van Jacco’s leeftijd grapte laatst over ‘enkel nog poeder in zijn blusser’ toen het over lichaamsbeweging ging. Ik keek naar de grond. Jacco en ik vrijen niet vaak, zo’n drie keer per maand. Maar als we het doen, is het zalig en intiem en krijg ik alle aandacht. Voor mij is dat genoeg. Ik heb sowieso geen hoog libido.”

Strompelen met zijn knie

“Ik denk regelmatig aan de dood. Wanneer Jacco griep heeft of naast me strompelt met zijn knie en mijn arm vastgrijpt, denk ik de ergste dingen. Maar ik wil er niet aan toegeven. Ik ben zo gek op die man. Voor hetzelfde geld wordt hij negentig. Hij rijdt nog prima auto, inclusief caravan, en is geestelijk veel uitdagender dan de meeste mannen die ik ken. Liefde is van alle leeftijden, vind ik. Misschien komt er ooit een dag dat mensen dat kunnen accepteren en minder oordelen. Misschien dat Jacco en ik dan nog een keer gaan trouwen.”

Tekst: Eveline Karman Beeld: Getty