Mariska zat in een sekte: ‘Langzaamaan werd ik afgezonderd van mijn normale leven’

Nadat Mariska (34) bijna vier jaar geleden met verschillende tegenslagen te maken kreeg, zocht ze hulp bij een spiritueel coach. Volgens haar was een bijzondere organisatie in Amerika de enige die Mariska kon helpen. Helaas hadden deze leiders heel andere bedoelingen en belandde Mariska uiteindelijk in een online sekte...

Spirituele coach

Mariska: "Het begon tijdens de eerste maandag van de pandemie. De hele wereld zat in lockdown en ik had als freelance fotograaf opeens geen werk meer. Mijn relatie was ook net uit en hoewel die maar vier maanden had geduurd, had die break-up veel impact op mij. Het kwam ook heel onverwachts. Toen ook mijn werkopdrachten opeens wegvielen, voelde ik me erg eenzaam. Ik had geen idee wat ik met mezelf aan moest. Daarom zocht ik wanhopig naar iets waar ik me aan kon vastklampen. Ik viel vooral terug op de sessies die ik had met mijn spirituele coach. Ze coachte me al twee jaar om beter met mijn onzekerheden om te gaan. Als kind was ik namelijk veel gepest. Hierdoor voelde ik me als volwassene nog vaak onzeker, zowel privé als op werkgebied."

"Dankzij mijn coach leerde ik door middel van meditatie daar meer afstand van te nemen. In die heftige periode zocht ik dan ook nog meer hulp bij haar. Zij was mijn boegbeeld en ik hechtte veel waarde aan haar advies."

Mantra op repeat

"Via WhatsApp stuurde ze mij iets door van een spirituele organisatie in Amerika. Ik kende ze al een beetje van naam, maar had me er nooit echt in verdiept. Wel vond ik de geluidsopname die mijn coach van de organisatie doorstuurde heel interessant. Het was een gezongen mantra die een uur lang duurde. Volgens de beschrijving van de opname zou deze mantra je huis energetisch beschermen tegen negatieve invloeden van buitenaf. Ook zou je als luisteraar minder beïnvloed worden door de lockdowns én het coronavirus zelf. Je moest de mantra dan wel de hele tijd aan laten staan, ook als je ging slapen. 'Dit gaat je helpen', zei mijn coach tegen mij en ik geloofde haar. Wekenlang speelde ik de mantra continu af op een oude telefoon. Op een gegeven moment werd ik knettergek van het gezang, daarom legde ik 's nachts de telefoon in mijn werkkamer en overdag in mijn slaapkamer. Toch voelde ik me er op een of andere manier beter door. Vooral omdat ik me vlak na het ontvangen van de mantra ook had aangemeld voor de online community van de sekte en alle leden die ik sprak geloofden in de positieve werking van de mantra."

Engelengetallen

"Na een paar weken raadde mijn coach me aan om een online programma van de organisatie te volgen. Hierdoor zou ik volgens haar meer verlichting ervaren en me niet meer zo down en radeloos voelen. De kosten: 555 dollar. Dat was een flinke smak geld, zeker omdat ik op dat moment geen inkomsten had. Maar ik meldde me toch aan, ik had gelukkig wel een goede financiële buffer. Mijn coach had de organisatie op een voetstuk staan en omdat ze continu over ze praatte, dacht ik: zij weet wat goed is voor mij. Zelf wilde ik ook dolgraag verandering en me niet meer zo alleen voelen. Eind april was het zover. 's Avonds zat ik samen met nog een heleboel andere deelnemers achter mijn computer toen het programma begon. Een man en vrouw gekleed in witte gewaden vertelden over hun bijzondere helende programma's. Zo waren hun meditaties gekoppeld aan een speciale energie, waardoor ze van het hoogste niveau waren. Ook het healingsysteem dat ze mij konden leren, was krachtiger dan elk ander systeem. Nu weet ik: natuurlijk zeiden ze dat, ze wilden iets verkopen. Maar op dat moment wat ik enorm onder de indruk van alles wat ze vertelden. Meteen daarna meldde ik me ook aan voor een online energetische healingcursus die eind mei begon. Hiermee zou ik niet alleen leren hoe ik mezelf kon genezen, maar ook hoe ik anderen daarmee kon helpen. En zo kon ik later zelf weer aan de slag gaan als professionele healer. De kosten van 888 dollar zag ik als een investering. Dat de bedragen steeds uit drie dezelfde cijfers bestonden, vond ik niet gek. In de spirituele wereld worden dit ook wel 'engelengetallen' genoemd, waarvan vaak wordt gezegd dat die een positieve en krachtige werking hebben."

Red flag

“Vol enthousiasme begon ik eind mei met de tweede cursus. Ik moest hiervoor verschillende opdrachten uitwerken die ik met veel precisie deed. Dat de organisatie nogal wat eisen aan de cursisten stelden, vond ik opmerkelijk, maar ik ging erin mee. Zo mocht ik als cursist zelf geen geld voor healingsessies vragen zolang ik nog met de cursus bezig was. Eigenlijk vroegen ze me om mijn eigen bedrijf op te richten als healingcoach, maar mocht ik alleen hun materiaal gebruiken en had ik geen eigen inbreng. En het allerbelangrijkste: ik mocht de cursus of hun andere content niet met mensen bespreken die niet in de community van de organisatie zaten. Zij zouden toch niet begrijpen waar ik mee bezig was, dus dat zou mij alleen maar ruis opleveren. Hierdoor werd ik langzaamaan afgezonderd van mijn normale leven. Ik werd steeds meer opgeslokt door alles wat ik voor de organisatie moest doen. Iets wat een vriendin van mij als een red flag zag. Zo eigenwijs als ik was, had ik haar stiekem wél over de organisatie en cursus verteld. Zij noemde de organisatie toen al eens ‘sekte’. We googleden hier zelfs samen op. En hoewel ik toen ook mijn eigen vraagtekens bij de organisatie had – waren de leiders bijvoorbeeld wel oprecht en klopte het allemaal wel wat ze deden – herkende ik me niet alle aspecten van een sekte. Daarom legde ik de zorgen van mijn vriendin naast me neer, maar uiteindelijk had ze gewoon hartstikke gelijk...”

Retraite

“Een paar maanden daarna vertelde mijn coach dat ze door de organisatie gevraagd was om hun rechterhand/assistent te worden. In januari 2021 zou ze met hen een retraite in Mexico organiseren. Vlak daarna vroegen de leiders mij ook mee om te assisteren tijdens de retraite. ‘En als ik er dan toch was, kon ik ook wel wat foto’s maken, toch?’ Voor mij voelde dit als een enorme eer. Iedereen keek op naar de leiders en opeens vroegen ze om hulp, aan mij. Dat het onbetaald werk was, vond ik niet zo erg. Het werd niet expliciet benoemd, maar mijn coach had het steeds over ‘werken voor het hogere doel’. Op deze manier kon ik zelf mijn steentje bijdragen aan de organisatie. Dat wilde ik heel graag, vooral omdat ik eindelijk het gevoel had dat ik van betekenis kon zijn voor iemand. Daarna begonnen de problemen pas echt. Via Zoom sprak ik voor het eerst met de leiders van de organisatie, weliswaar zonder video, maar het was de eerste keer dat ik hen privé sprak. Zij prezen mij voor mijn interesse en goede inzet, en vonden het fijn dat ik wilde assisteren en foto’s kon maken. Dit maakte me zo enthousiast dat ik aangaf dat ik ook nog wel andere dingen voor ze wilde doen. Dat klonk de leiders als muziek in de oren. Voordat ik het wist, werd ik moderator gemaakt van vijf Facebookgroepen. Ook kreeg ik toegang tot de algemene mailbox waarin ik alle inkomende berichten van leden en geïnteresseerden moest beantwoorden. Maar dat was nog niet alles, want ik moest ook allerlei banners voor social media maken. Al met al was dit minimaal 20 uur werk per week. Niet precies en wat ik voor ogen had toen ik zei dat ik wilde helpen. In die tijd begon mijn eigen bedrijf net weer beter te lopen met meer opdrachten, dus ik had het al druk genoeg. Daarnaast kreeg ik voor al de nieuwe werkzaamheden ook geen financiële compensatie. Toen ik vroeg waarom niet, zei mijn coach dat geld maar een illusie was. Dat zij wel betaald kreeg, kwam niet ter sprake. Met haar sterke overtuigingskracht deed ze mij geloven dat we allemaal één doel hadden. En dat was de organisatie zoveel mogelijk laten groeien, zodat nog meer mensen dezelfde spirituele ontwikkeling konden ervaren als wij.”

Geen tegenspraak

“Ik werkte keihard. Vooral ’s avonds als ik allemaal spoedvragen vanuit Amerika kreeg, omdat het daar dan

nog ochtend was. Alles moest direct gedaan worden, zelfs als het uiteindelijk pas dagen later gebruikt werd. Ik deed alles zonder tegenspraak. Totdat ik na een aantal weken echt op was en tegen mijn coach zei dat ik een taak de volgende dag zou doen. Ze ontplofte en beweerde dat ik de organisatie niet langer op nummer één had staan. Doordat ze mij jarenlang had gecoacht, wist ze precies wat ze moest zeggen om mij onzeker te laten voelen. Ze wist ook dat ik enorm bang was om buiten de groep te vallen. Daarom slikte ik het allemaal en werkte ik vanaf dat moment nog harder dan daarvoor. Eigenlijk had ik op dat moment geen leven meer. De organisatie slokte mij helemaal op en ik had alles voor ze over. Precies een week later ging ik voor drie weken naar Mexico om te werken op de retraite. In totaal maakte ik daar zo’n 5.000 foto’s. Ook assisteerde ik met ceremonies en deed ik ander ondersteunend werk. Ik werkte de hele dag van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. En dat allemaal op blote voeten, omdat dat de regel van de organisatie was. Terwijl ik door mijn hypermobiliteitssyndroom eigenlijk stevige schoenen met steunzolen moest dragen, iets dat ze wisten. Het gevolg was dat ik ontzettend veel last kreeg van mijn benen en knieën. Ik vroeg wel of ik niet alsnog mijn schoenen aan mocht of anders een healing kon krijgen, maar ook dat was niet toegestaan. Het werk was fysiek heel zwaar, maar ik deed het ‘allemaal voor het hogere doel, waardoor ik zelf ook meer verlichting zou ervaren’.”

Grenzen

“Het breekpunt voor mij kwam uiteindelijk na de retraite. Nadat ik duizend foto’s had bewerkt, kreeg ik – net als de rest van het team – een mail van de leiders. Hierin kondigden ze nieuwe, strengere regels aan. Zo werden alle werknemers verplicht om binnen 24 uur een mail namens de organisatie te beantwoorden. Ook gaven ze verschillende voorbeelden van hoe dingen juist niet moesten. ‘Toevallig’ waren dat allemaal berichtjes die ik uit naam van de organisatie had verstuurd. Dat was de druppel. Ik had me helemaal uit de naad gewerkt en als bedankje kreeg ik alleen maar commentaar. Ze lieten duidelijk merken dat ik ‘nergens verstand van had’. En dat terwijl ze mij aan het einde van de retraite juist gevraagd hadden om fulltime voor ze komen te werken. Opeens was mijn enthousiasme helemaal weg. Ik mailde de leiders terug dat ik niks meer voor ze wilde doen en alleen nog maar cursist wilde zijn. Hierop antwoorden ze dat ze wel konden werken met mijn ‘so called boundaries’, oftewel; ze namen me totaal niet serieus. Dat was het moment waarop ik besloot: tot hier en niet verder. Ik besefte dat mijn vriendin gelijk had gehad en dat ik me inderdaad in een sekte bevond. Door voor mezelf op te komen, voelde ik een enorme kracht in mezelf ontstaan. Ik kon deze keuze maken en voor mezelf opkomen. Ik had eindelijk zelfvertrouwen, terwijl ik dat eerder juist via mijn coach en de leiders zocht.”

Krachtig

“Zoals ik al verwachtte, reageerden de leiders niet meer op mijn response dat ik er klaar mee was, maar mijn coach wel. Zij was woedend en gooide mij meteen uit alle Whatsappgroepen van de organisatie. Ook mailde

ze dat ik geen auteursrecht meer had op de foto’s die ik had gemaakt, al klopte daar natuurlijk niks van. Toch maakte dat mij niks meer uit. Door zelf met de organisatie te stoppen, voelde ik me zo ontzettend krachtig. Ik besefte dat ik absoluut niet afhankelijk was van mijn coach en de organisatie en dat ik ook niet meer achter hun werkwijze stond. Ze hadden heel veel geld en tijd van mij opgeslokt, maar dat was klaar. Ik was eindelijk vrij. Inmiddels ben ik bijna drie jaar verder en het gaat heel goed. Mijn werk als freelance fotograaf heb ik weer opgepakt en als spiritueel reisleidster help ik nu zelf mensen hun eigen krachten te ontdekken binnen een nieuw spiritueel bedrijf. Voor mij geen werkrelaties meer die berusten op afhankelijkheid en macht. Ik weet nu dat ik niemand nodig heb om me goed te voelen.”

Tekst: Renée Brouwer | Beeld: Adobe Stock