Sannekes vader vermoordde haar moeder: 'Ze werd gevonden in de kofferbak van mijn vader'

Als de moeder van Sanneke (38) op een dag verdwijnt, weet niemand waar ze is. Acht weken later wordt ze dood gevonden in haar vaders kofferbak. Over deze bizarre nachtmerrie schreef Sanneke het boek Dit gebeurt alleen in films.

Vroeger

Sanneke: “Vroeger waren we een warm en liefdevol gezin. Ik was de oudste – twee jaar na mij kwam mijn broertje – en wat ik me kan herinneren, is dat er bij ons thuis veel werd geknuffeld en gelachen. Dat mijn moeder op 1 juli 2006 vermist raakte, zag niemand dus aankomen."

"Ik was op dat moment net eenentwintig jaar en woonde op kamers. In de weekenden ging ik vaak naar mijn ouders, maar toen ik op die zaterdag thuiskwam, was mijn moeder er niet. Volgens mijn vader had ze bij haar beste vriendin geslapen. Op zich niet raar, want mijn ouders maakten in die periode een moeilijke tijd door. Zo had mijn moeder aangegeven dat ze van mijn vader wilde scheiden, omdat ze niet meer gelukkig met hem was. Iets waar mijn vader erg verdrietig over was. Zelf vond ik het nieuws ook best lastig. Als kind wil je je ouders het liefst gelukkig bij elkaar zien, maar aan de andere kant begreep ik mijn moeder wel. Ze wilde gewoon haar eigen geluk vinden.”

Naar de stort

“Het gekke was dat ik mijn moeder niet meer te pakken kreeg. Hoe vaak ik haar ook belde, er kwam geen gehoor. Absoluut niks voor haar, want ze sms’te of belde me vaak. Ergens maakte ik me dus wel zorgen, maar tegelijkertijd dacht ik dat er vast een goede reden was waarom ze niet opnam."

"Dat ik mijn vader toevallig die ochtend weg zag rijden met het matras van het bed in de logeerkamer, vond ik wel vreemd. Verbaasd had ik hem gevraagd wat hij met het matras ging doen. ‘Naar de stort brengen’, antwoordde hij kort. Het was iets dat hij samen met mijn moeder had besloten en daar moest ik het maar mee doen."

"Die nacht sliep ik dus naast mijn vader in het bed van mijn ouders. Mijn moeder was nog steeds niet thuis. Na een week gaven we haar op als vermist. Ik wilde dat al eerder doen, maar volgens mijn vader was dat nog niet nodig. Hij zei meerdere keren dat mijn moeder misschien terug was gegaan naar de Santiago de Compostella, waar ze nog niet zo lang daarvoor een pelgrimstocht had gemaakt. Ik geloofde daar niks van en drong elke keer aan op contact met de politie. Uiteindelijk stemde mijn vader daarin mee."

"Wat volgde, was een politieonderzoek. Ik hoopte dat mijn moeder zo kon worden gevonden, maar hoe langer het duurde, hoe minder hoop ik kreeg. Na een heftige huisdoorzoeking, waarbij de politie alles overhoop haalde, hoorden we een tijdje niks. Dat uitgerekend de logeerkamer de aandacht van het rechercheteam had getrokken, vond ik wel raar, maar gek genoeg dacht ik daar verder niet over na. Ook legde ik totaal geen link naar een eventueel sporenonderzoek. Laat staan dat ik ervanuit ging mijn moeder was vermoord.”

Kofferbak

“Ik hoorde dat acht weken na haar vermissing toen ik een weekendje in Barcelona was. Telefonisch vertelde de rechercheur dat mijn moeder dood was gevonden... in de kofferbak van mijn vader. Ze hadden hem opgepakt op verdenking van moord. Ik kon het niet bevatten. Kalm hoorde ik het aan, maar nadat ik had opgehangen, stortte ik huilend in."

"Mijn moeder was dood en mijn vader had ermee te maken. Hoe was dat in godsnaam mogelijk?! Terug in Nederland leek het of ik in een nachtmerrie was beland. Omdat het lichaam van mijn moeder al in verre staat van ontbinding was, mochten we haar niet meer zien. En na ongeveer twee weken zagen we mijn vader voor het eerst weer in het huis van bewaring. Ik had veel vragen, maar hij wilde die later pas beantwoorden, omdat hij bang was dat hij werd afgeluisterd. Ontzettend frustrerend natuurlijk."

"Hoewel ik heel boos op hem was, wilde ik graag weten wat er gebeurd was. En ondanks alles had ik ook medelijden met hem. Ik kon zien dat het niet goed met hem ging en besefte dat ik nog steeds van hem hield. Wat hij ook gedaan had."

"In de maanden daarna hield ik contact met mijn vader. Hij bekende dat hij erbij was toen mijn moeder overleed, maar hij bleef erbij dat het een ongeluk was. Zo had hij haar tijdens een wandeling in het bos per ongeluk geraakt met een luchtbuks. In het begin hoopte ik dat dat klopte, maar al snel wezen alle bewijzen op een moord met voorbedachte rade in hun eigen huis. Daarna heeft mijn vader mijn moeder gedumpt in een bos en twee maanden later haalde hij haar lichaam weer op om het in zijn auto naar het buitenland te vervoeren. Verschrikkelijk om te horen natuurlijk. Ik kan er nog steeds niet bij dat mijn vader dat heeft gedaan.”

Hartstilstand

“Uiteindelijk heeft mijn vader twintig jaar gevangenisstraf gekregen. Via brieven hield ik contact met hem, totdat hij na acht jaar plotseling aan een hartstilstand overleed. Het is nu zeventien jaar geleden en inmiddels ben ik zelf moeder van twee jonge kinderen. Ze weten niet wat er is gebeurd, dat komt later. Nu vertel ik ze vooral over hoe hun opa en oma waren toen ze nog wel gelukkig waren. Want dat hoort ook bij hun verhaal. Met mijn boek hoop ik anderen te inspireren. Je bent meer dan je rugzak en je hebt altijd een keuze. Zo heb ik na de dood van mijn moeder heel bewust de keuze gemaakt om mijn leven niet te laten verknallen door de daad van mijn vader. Want ik ben dan wel lang ‘de dochter van’ geweest, maar in eerste instantie ben ik gewoon Sanneke. En daar ben ik heel erg trots op!”

Beeld: Adobe Stock