Marlijn overwon een cocaïneverslaving: 'Ik besefte dat mijn leven compleet stuurloos was geworden'

Verslavingsgevoelig is Marlijn (43) altijd geweest. Als kind resulteerde dat in een enorme drang naar suiker, maar eenmaal volwassen viel ze voor de gevaarlijke verleiding van drugs en drank. ‘Door veel te drinken verdoofde ik mijn gevoelens.’

Fysiotherapeut

Marlijn: “Het was het laatste weekend van februari 2020. Ik deed al een tijdje mijn best om mijn drank- en cokeverslaving te temperen, maar dat weekend ging het finaal mis. In die twee dagen snoof en dronk ik me helemaal suf. Toevallig had ik de daaropvolgende maandagochtend een afspraak bij de fysiotherapeut. Ik was het eigenlijk vergeten, maar kreeg een herinnering op mijn telefoon. Nog grotendeels onder invloed dacht ik: zomaar niet opdagen, kan niet. En dus lag ik een half uur later op de behandeltafel. Omdat ik al maanden helemaal vastzat in mijn lichaam, wilde mijn fysiotherapeut graag iets anders proberen: dry needling. Hierbij worden kleine naalden in je spieren geprikt, waardoor ze snel en langdurig kunnen ontspannen. ‘Pas maar op’, waarschuwde mijn fysiotherapeut me nog. ‘Hierdoor kunnen je emoties op scherp komen te staan.’ Ze had gelijk, ik merkte het meteen."

"Al het verdriet van de maanden daarvoor kwam eruit. Ik lag keihard te janken en daarom zei de fysiotherapeut dat ik wel even mocht bijkomen. Alleen, dat wilde ik niet. Daarom stond ik op, mompelde dat het wel ging en zette ik koers naar huis. Eenmaal buiten raakte ik volledig in paniek. Opgekropte gevoelens zoals pijn, verdriet, angst, machteloosheid en onzekerheid: ik voelde alles tegelijk en ik kon opeens niet meer lopen. Ik werd zelfs bijna aangereden. Het was zo’n raar moment. Ik wist wel waar ik woonde, maar ik kon me niet meer herinneren hoe ik daar kwam. Nadat ik totaal overstuur mijn vriend belde en hij me naar huis had gebracht, besefte ik dat mijn leven compleet stuurloos was geworden. Die ochtend raakte ik echt rock bottom.”

Suiker

“Als kind was ik al verslavingsgevoelig. Zodra ik zakgeld kreeg, ging ik meteen naar de winkel om alles uit te geven aan snoep. Mijn drang naar suiker was enorm en ik had ook nooit genoeg. Dus toen ik een keer bij mijn nichtje sliep, at ik stiekem haar hele snoeppot leeg. In mijn tienertijd verlegde ik mijn obsessie voor snoep naar jongens. Zo had ik op mijn zestiende al acht maanden verkering. Toen het uitging, klooiden we nog een tijdje wat aan. Totdat hij een nieuwe vriendin kreeg. Het enige wat ik dacht, was: waarom zij wel en ik niet? Ik was er al die tijd toch al? Voor mij was het een teken dat ik niet goed genoeg was. Ik was niks waard en om toch dat gevoel te krijgen, stortte ik me op andere jongens."

"Het was precies in de tijd dat ik begon met studeren en op kamers ging. Elke keer als ik uitging, moest ik iemand mee naar huis nemen, anders was de avond niet geslaagd. Ik zocht mijn vriendinnen daar ook op uit. Samen dronken we minimaal vijf avonden per week het licht uit onze ogen en tussendoor deed ik af en toe wat aan mijn studie. Dat ik na acht jaar en twee gefopte studies alsnog mijn bachelor voor Financial Management behaalde, is best een wonder. Toen ik op mijn 26e een goede baan als consultant kreeg, overtuigde ik mezelf ervan dat ik vooral veel mazzel had gehad. Terwijl ik keihard carrière maakte, leed ik aan het imposter syndroom. Steeds dacht ik: wanneer val ik door de mand? Wanneer gaat iedereen zien dat ik dit werk helemaal niet kan? Mijn eigenwaarde was tot het nulpunt gedaald en ik kampte met enorme onzekerheden en depressies. Door veel te drinken, verdoofde ik deze gevoelens. Vrienden om me heen zag ik weleens drugs gebruiken, maar dat durfde ik niet. No way, dacht ik. Als ik dat doe, dan ben ik verkocht. En dus hield ik het in eerste instantie alleen bij de drank. Veel drank.”

Verder lezen? Het volledige verhaal van Marlijn is nu te lezen in Grazia's Winterboek. Nog een paar dagen in de winkel!

Tekst: Renée Brouwer | Beeld: iStock