Na haar adoptie op 2,5-jarige leeftijd kwam Sam (40, maar volgens de wet 41 jaar) in een onveilige gezinssituatie in Nederland terecht. Ze werd misbruikt door haar adoptievader en voelde bij haar adoptiemoeder weinig warmte. Ook kwam ze er achter dat er is gesjoemeld met haar adoptiepapieren. ‘Ik was gewoon verkocht.’
Tweede keus
“Van mijn eerste twee levensjaren kan ik me weinig herinneren. Ik ben in 1981 geboren in Sri Lanka en werd in 1984 geadopteerd door mijn Nederlandse adoptieouders. Volgens hen had mijn biologische moeder mij afgestaan, omdat ze niet meer voor mij kon zorgen. Ook vertelden mijn adoptieouders dat ze eigenlijk een ander meisje uit Indonesië zouden adopteren”, vertelt Sam in Grazia’s Winterboek. “Ze hadden alles al voor haar klaar staan en opeens ging die adoptie niet meer door. Uiteindelijk kwamen ze bij mij uit. Voor mij voelde dat altijd alsof ik tweede keus was. En om eerlijk te zijn, heb ik mij thuis eigenlijk nooit echt op mijn gemak gevoeld.”
Real life: ‘Door mijn zwangerschap kreeg ik geen contract’
“Ook op school voelde ik me niet thuis. Omdat ik alle kleding van mijn adoptiebroers kreeg en mijn adoptiemoeder mijn haar kort liet knippen, zag ik eruit als een jongetje. Daar werd ik erg mee gepest. Ondertussen werd ik vanaf mijn zesde misbruikt door mijn adoptievader. Dit ontwikkelde zich heel geleidelijk.”
Biologische familie
“Al die jaren wilde ik graag mijn biologische familie ontmoeten. Ik had geen idee waar ze woonden en in 2006 ging ik voor een half jaar als vrijwilliger in een weeshuis in Sri Lanka werken. Omdat ik graag mijn biologische familie wilde ontmoeten, ging ik er al iets eerder heen met de moeder van mijn vriendin. Met de hulp van Siri, mijn Sri Lankaanse contact die ik online had leren kennen, vond ik mijn biologische familie meteen al in de eerste week. Dit dankzij een papiertje met een adres erop dat mijn biologische moeder aan mijn adoptiemoeder had gegeven. Ik had het van haar gekregen toen ik jong was en sindsdien netjes bewaard. Helaas was mijn biologische moeder al overleden. Wel bleek er nog een oudere broer en een oma te zijn en als ik het wilde, kon ik ze ontmoeten.”
“In tegenstelling tot wat ik vaak op tv had gezien, was de kennismaking geen mooi Spoorloos-moment. Sterker nog: ik ontmoette mijn broer als eerste en hij was nogal sceptisch toen ik voor hem stond. Daarna nam hij me mee naar mijn oma. Ze straalde van geluk toen ze mij zag en zei allemaal dingen die ik niet verstond. Op het moment dat ze mij omhelsde, wist ik: zij is echt mijn familie.”
Verschillende geboortedata
“Met hulp van Siri vertelde mijn oma dat mijn biologische moeder me op een dag ergens mee naartoe had genomen. Ik was pas tweeënhalf jaar en volgens mijn biologische moeder was ik ziek. Een paar dagen later kwam ze alleen terug. Ook vertelde mijn oma dat ik op 17 december 1981 was geboren, dus niet op 4 juli 1981 zoals er in mijn paspoort stond. Toen ik mijn adoptiepapieren bekeek, zag ik bovendien nog een andere geboortedatum staan, 7 april 1981. Ik snapte er niks van. Waarom zoveel verschillende geboortedata? Later herinnerde ik me dat mijn adoptieouders weleens hun twijfels hadden uitgesproken over mijn geboortedatum. Maar waarom hadden ze het nooit uitgezocht? Waren ik en mijn identiteit niet belangrijk genoeg?”
Verder lezen? Dit real life verhaal vind je in Grazia’s Winterboek. Nu te koop!
Beeld: iStock
