Stukjes schrijven op de pjoeter

Hectische middag, niet zo eentje als hiernaast, waarop ik de boel de boel liet. (Niet dat je het dan rustig hebt, maar...

Hectische middag, niet zo eentje als hiernaast,
waarop ik de boel de boel liet. (Niet dat je het dan rustig hebt, maar toch).
Druk met alles en niks tegelijk. Poepluiers vooral. (Waarom poepen die kinderen van mij zo veel?)
Ik kom nergens aan toe, maar ben wel de hele tijd bezig.

Ik heb met Bo gekleurd (dat wil zeggen: zij bepaalt wat ik in moet kleuren en met welke kleur) en met Jippe gebald (hij stuitert de bal en ik stuiter terug, omdat ik daar zo goed in ben).

Verloren gewaand speelgoed vanonder de bank (altijd stof) en achter de kast vandaan gehaald. (In de ogen van je kind ben je dan pas echt een supermoeder).
Ik ben naar buiten geweest, naar de speeltuin en AH, en heb snaaizin (wafels, roze koeken, chocola). Bo ook: ‘Mama, ik heb heel honger!’ (Ik geef haar rozijntjes, maar aan thee of koffie voor mezelf kom ik amper toe.)

Tussendoor zit ik steeds maar een paar minuten achter mijn pc, langer lijkt niet haalbaar.
En dan verzucht ik, wanhopig bijna:
‘Mama wil heel graag even een stúkje schrijven!’
Waarop Bo me serieus aankijkt, en, zegt:
‘Misschien kan dat wel niet mama.’

Mijn kleine meisje heeft de wijsheid in pacht.
Ik geef haar een kusje.
Soms kan iets gewoon even niet.
Inderdaad.
En soms ook ineens weer wel…

Bo is aan het spelen en ik til Jippe op die maar blijft huilen. Hij staat met zijn handjes aan de kinderstoel. Zijn manier om duidelijk te maken dat hij honger heeft, want ‘als ik daar in zit krijg ik eten’. (Waarom poepen die kinderen van mij zoveel èn waarom hebben ze áltijd honger?).
Als ik ingrijp om hem af te leiden, zijn aandacht op iets anders te vestigen, en zijn lieve kwijlkinnetje mijn wang raakt, zegt Bo:
‘Nee, jij moet achter pjoeter mama!’

Daar zit ik nu. Terwijl mijn kleine knulletje onder mijn stoel probeert te gaan staan. Maar zo hoog is die stoel nou ook weer niet… En Bo de box als klimrek gebruikt. En ondertussen ‘O, wat smeerlijk hullen wij,’ zingt. (Weer eens wat anders dan ‘Een schaap met witte voetjes, die drinkt de melk met zoetjes’).

Vanuit de box klimt ze op mijn rug.
‘Mama, ik wil ook een pjuuter.’

Laatste nieuws