Ik spreek Spaans, Italiaans, Catalaans en Thai, maar mijn Duits? Nee, dat is niet bepaald denderend.
Net als mijn Frans trouwens, alhoewel dat ietsje beter is. En Engels, of course.
Bij Duits word ik altijd een beetje onzeker. Juist omdat het zo op het Nederlands lijkt, raak ik in de war of krijg faalangst. Bang om woorden te gebruiken die helemaal niet bestaan. Die ik gewoon verzonnen heb omdat ze Duits klonken. Want soms kun je iets gewoon gokken en blijkt het Duits te zijn, maar soms is dat wat nou net zo logisch lijkt juist weer helemaal géén Duits.
Dus toen ik bovenstaande op een Duitse drankenkaart zag staan, zo netjes in het rijtje van cappuccino en latte macchiato, trok ik toch een wenkbrauw op.
Mucke Fuck?
Ik keek nog eens goed. Las ik het nou echt? Mucke Fuck?
Eh
Motherfucker?
Het kan natuurlijk hoor, het kan. Twintig jaar geleden (ai, wat vliegt de tijd) lachte ik me in Spanje al slap om de carajillos op de kaart. Carajo is lul. (Eh
motherfucker dus, hé dat is toevallig!)
En carajillo lulletje. (Een eh
ik-lach-me-slap-lulletje
hè, flauw. Wat zeg je? Flauw? Ja, slap. Slappe koffie. Slappe mop. O, hou op, hou op. Lastig, dat associatieve vermogen van mij altijd.)
Goed. Een carajillo dus. Dat bleek gewoon zwarte koffie met sterke drank erin te zijn.
En Mucke Fuck dan?
Ik vond het maar vreemd.
En dus fotografeerde ik het. (Ja, hoe houdt een mens zichzelf bezig, alias hoe zorg je dat je het altijd te druk hebt en tijd tekort komt? Nou, luister en huiver, c’est très simple: men neme een associatief vermogen, een perfectionistische werkwijze, een gerichtheid op details, een gevoel alles te moeten rapporteren, de behoefte alles te willen controleren, een expertise in afdwalen en o ja, last but not least, men neme daar ook nog twee kinderen bij
et voilà, hoofd op hol en gekte compleet).
Mucke Fuck.
Staat dat er nou echt? Het staat er echt.
Fuck
Dat verzin je toch niet?
Wie schrijft er nou zoiets op een menukaart?
O ja, trouwens…
Een normaal mens, of laten we zeggen een normale blogger, zou die foto gewoon plaatsen en klaar. Zonder opsmuk. De foto op zich is al grappig. Maar dat kan ik dus niet hè. Dan moet ik er toch weer iets over zeggen. En meer over weten. Er het fijne van weten zelfs. Fijn ja als je zo bent.
En dus googelde ik.
En wat blijkt? Mücke(n) betekent machen. (Ja, zeg, wat maak je me nou?)
Maar ook: m smeren. (Dat zeg ik, wegwezen).
Niks motherfocker dus.
Ik ga naar Google images.
En dan zie ik het.
Het blijkt een koffiemerk.
Wel degelijk.
En een skateboardmerk.
Ook dat nog.
En een boek van Georg Lentz.
(O, die kende u niet? Nou zeg!
Eh… Ich auch nicht hoor).
Zeg nou eerlijk. Mucke.
Dat klinkt toch als moeke?
Ik laat er een vertaalprogrammaatje op los.
En wat tovert die tevoorschijn?
Koffiesurrogaat.
Kijk, now were talking.
Maar goed, ik ben van de check, check, en dubbelcheck (je bent academica of niet) en dus geef ik nog niet op.
Ik laat er nóg een keer een vertaalprogramma op los.
Het blijkt een mug te zijn.
Mucke. Mug. Nooit geweten. (Ik zei je al, mijn Duits is belabberd).
Een steekmug zelfs.
Steekmug Fuck.
Apart.
Zo leren we nog eens wat.
Nou ja, what the fuck. Maak van een mug geen olifant. (En van een grappige foto geen achtergrondreportage. Fuck, ik wilde eigenlijk alleen maar even die foto plaatsen, is het toch weer een avondvullend programma geworden…)
Kopje koffie?
Eh ja, die Mucke Fuck graag.
Als dát geen koffie verkeerd is
