Er zijn niet veel taboes meer. Maar liefde, en zelfs sex, met je eigen broer valt daar zeker wél onder. Mickey (24) vertelt.
“Bijna twee jaar geleden ontmoette ik de liefde van mijn leven. Vanaf het moment dat we elkaar voor de eerste keer zagen, voelde ik een magnetische aantrekkingskracht. ‘Er is iets mis met mij’, dacht ik. ‘Dit klopt niet’. Dit was tenslotte niet zomaar een man. Hij was precies 33 dagen ouder dan ik en onze moeders waren tegelijk zwanger geweest. Van dezelfde donor…”
Donor
“Dat ik een donorkind ben, heb ik altijd geweten. Mijn vader was onvruchtbaar en daarom ben ik verwekt met behulp van donorzaad. Mijn ouders waren daar open over, ik heb er nooit een probleem mee gehad. Mijn jeugd was heerlijk onbezorgd en mijn ouders waren gewoon mijn ouders. Pas toen ik volwassen werd, begon het te knagen. Bepaalde uiterlijke kenmerken en karaktereigenschappen van mezelf zag ik uiteraard niet terug in mijn vader, maar ook niet in mijn moeder. Steeds vaker vroeg ik me af of dat anders zou zijn met mijn biologische vader. Op mijn twintigste besloot ik er werk van te maken. Via internet wist ik inmiddels dat er een DNA-databank bestaat voor kinderen zoals ik: het Fiom KID-register. Ik kon daar bloed laten afnemen en dan zou het Fiom op zoek gaan naar een mogelijke match met donoren in de databank.”
Slecht nieuws
“Een maand of twee later werd ik gebeld. Met slecht nieuws: mijn donorvader bleek inmiddels te zijn overleden. Ik was ontzettend verdrietig omdat ik hem nooit meer zou kunnen ontmoeten. Maar er was meer. Dat was leuk nieuws, gelukkig. Ik bleek niet het enige kind dat was verwekt met het zaad van mijn donorvader. Er waren nog vijf halfzussen en een halfbroer bekend bij de databank. Toen ik dat hoorde, ging er een schok door me heen. Bij de mogelijkheid dat ik niet het enige biologische kind van mijn donor was, had ik nog niet stilgestaan. Naarmate ik aan het idee gewend raakte dat ik niet enig kind was, kreeg ik het verlangen om mijn biologische familie te leren kennen.”
Liefde
“Ik besloot te beginnen met de broer, hij woonde het dichtst bij me. Ook hij had aangegeven open te staan voor contact, dus kreeg ik zijn gegevens via de databank. Een paar weken later stapte ik in de auto om mijn halfbroer te ontmoeten. We hadden afgesproken bij een lunchroom in het park van zijn woonplaats. Toen ik kwam aanlopen, zag ik hem al staan. Ik had hem herkend uit duizenden, al had ik hem nog nooit in het echt gezien. Inmiddels durf ik het wel te zeggen: het was liefde op het eerste gezicht. Heviger dan alles wat ik ooit had gevoeld. Er was een instant connectie die me deed trillen van opwinding. Verlegen omhelsden we elkaar. Het voelde heel ongemakkelijk om elkaar in de ogen te kijken. Het was alsof ik voor het eerst echt in een spiegel keek. Alsof ik mezelf zag, maar dan in mannelijke vorm.”
De rest van het verhaal lees je in de nieuwe Grazia, of HIER voor Blendle voor €0,49
Beeld: iStock
