Wake up call: 'Die Thaise tattooman vertrouwen, was flink dom'

“Twee jaar geleden zat ik zwaar in de put. M’n relatie ging na acht jaar uit en ik moest een ander huis zoeken. Ook moest ik weer op jacht naar een vaste baan. Ik was voor mezelf begonnen, maar had niet genoeg opdrachten om in mijn uppie van rond te kunnen komen. Al mijn toekomstplannen, waar ik zelfs al kinderen bij had gefantaseerd, lagen aan diggelen. Gelukkig had ik een vriendin bij wie ik tijdelijk mocht logeren. Zij zorgde ervoor dat ik niet depressief in bed bleef liggen. Hoewel ik met tegenzin ging solliciteren, vond ik al snel iets wat ik leuk vond. En toen kwam het appartement onder mijn vriendin vrij. Om te vieren dat wij officieel buren zouden worden, boekten we een reis. Thailand, drie weken backpacken. Mijn ex had vliegangst en ik was nog nooit buiten Europa geweest. Dus voor mij was dit een waanzinnig avontuur. Helaas moest mijn vriendin een paar dagen voor vertrek onze reis annuleren– haar oma lag op sterven. Ze drukte mij op het hart wel te gaan. Oei, zou ik dat durven? Ik twijfelde tot de ochtend van vertrek, maar pakte toen toch mijn rugzak in.”

Leuke Deen

“O, wat was het eng, in het begin. In Bangkok voelde ik me erg verloren. Wat een grote stad, en dan zo’n andere cultuur. Maar toen ik tot diep in de nacht doorzakte met een groep Aussies, kreeg ik zelfvertrouwen. Ik reisde met hen naar Phuket en vanaf daar naar de andere eilanden. Wat was het mooi! Ik begon mijn ex bijna dankbaar te worden dat hij me had gedumpt. Als ik met hem was gebleven, was ik nooit verder gekomen dan Spanje. Op een avond ontmoette ik een leuke Deen. Lang, breed en sexy. Ik zat aan de gin-tonic en die had ik ook wel nodig om met hem mee te gaan – vóór mijn ex had ik maar twee vriendjes gehad en dat was een eeuwigheid geleden. Opnieuw verraste ik mezelf. Juist door de vrijblijvendheid – ik wist dat deze Deense jongen de volgende dag zou doorreizen – kon ik me volledig laten gaan. ‘You’re incredible’, zei hij steeds.”

Zo veel pijn

“Nadat ik de ochtend erna een voice-app voor mijn vriendin had ingesproken met alle smeuïge details, huurde ik een scootertje. Tijdens mijn tocht reed ik langs een hokje met een tattooshop. Die zie je overal in Thailand en het had al vaker gekriebeld. Nu trapte ik op de rem. Ik zou een tattoo nemen, hier en nu, zodat ik me dit goede gevoel voor altijd zou herinneren. Amper vijf minuten later lag ik in de stoel. ‘Mijn leven is van mij!’ had ik voor de man opgeschreven. Ik wilde de tattoo op mijn voet. Vol vertrouwen ging ik achterover liggen. De helse pijn verdroeg ik met mijn ogen gesloten.

Dat het zo veel pijn zou doen, had ik niet verwacht. Maar alles voor het resultaat... Wat schrok ik toen ik keek. De man had het woord ‘van’ overgeslagen. ‘Mijn leven is mij’, stond er in koeienletters. En niet eens netjes. Ik kon wel janken. In paniek liet ik er maar van maken: ‘Mijn leven is mijn alles.’ Even later zat ik weer op mijn scooter. Ik had niet hoeven betalen van de man – ik maakte mezelf wijs dat dat een mooie meevaller was. Maar later, op het strand, kon ik wel janken. Pas na het zetten van de tattoo had ik gehoord dat ik de rest van mijn vakantie de zee niet meer in mocht. Shit! Maar nog veel erger was dat ik de tatoeage niet mooi vond. Die zin sloeg ook nergens op. Maar hij stond nu wel voorgoed op mijn voet. De rest van de vakantie probeerde ik het van me af te zetten en had ik het toch nog leuk, ondanks dat ik niet kon zwemmen.”

Aidstest

“Toen ik de tattoo thuis aan mijn vrienden liet zien, schrokken ze zich rot. Hij was slordig gezet en de inkt was zelfs wat uitgelopen. ‘Omdat de naald te diep is gegaan’, zei een vriend van me, die zelf veel tatoeages heeft. ‘Had die man eigenlijk wel schone naalden?’ Bij die vraag ging ik echt door de grond. Ik had geen idee. Twee aidstests later wist ik dat ik niets had opgelopen. Maar de kater van mijn mislukte tattoo was zo groot, dat ik er het liefst meteen vanaf wilde. Dat ging natuurlijk niet zo simpel. Dus ik heb er iets anders overheen laten zetten, door een prof. Er staat nu een grote bloem op mijn voet. Hij ziet er goed uit, echt. Maar eigenlijk had ik ’m natuurlijk nooit gewild.”

Tekst: Lydia van Derweide Beeld: IStock