Real life: 'Niemand geloofde dat mijn vriend ook een duistere kant had'

Amber Heard beweerde onlangs dat haar (inmiddels ex) man Johnny Depp heel anders was dan we hem kennen en maakte stiekem filmpje van hem als bewijs. Ook Tara (25) was ten einde raad en fimde stiekem haar vriend om mensen te laten zien dat hij echt niet zo’n schat was als hij leek.

“Paul sloeg me niet. Hij deed andere dingen. Dingen die geen blauwe plekken of fysieke verwondingen achterlieten die iedereen kon zien. Het bizarre is: gaandeweg waren er zelfs momenten dat ik wilde dat hij me zou slaan. Op die manier kon ik tenminste tegen mijn ouders en vrienden zeggen: ‘Zien jullie nu wat hij doet?’ Maar helaas was het niet zo eenvoudig. ‘Teflon-man’ noemden mijn vriendinnen hem in het begin van onze relatie wel eens. Ik zag wel wat ze bedoelden: Paul kwam over als iemand van wie alle problemen zo zouden afglijden. Iedereen mocht hem en zag hem als een soort superman. Maar ze hadden het mis en daar kwam ik achter toen onze relatie serieus werd. Paul had meer iets weg van een illusionist met een magische trukendoos waarmee hij het steeds weer voor elkaar kreeg om iedereen de verkeerde kant op te laten kijken. Niemand had door wat er werkelijk gebeurde. Ik kon het ze niet kwalijk nemen, ik heb ook te lang niet doorgehad wat er écht gebeurde.”

Verbale explosies

“Toen we elkaar leerden kennen, in de boekhandel bij de zelfhulpboeken notabene, viel ik niet alleen als een blok voor Pauls babyblauwe ogen, maar ook voor zijn rustige, kalme uitstraling. We waren, heel klassiek, elkaars tegenpolen, maar ja, opposites attract natuurlijk. Ik, het een tikje wilde, kunstzinnige, hippie-achtige meisje en hij de knappe, stabiele en intelligente jurist. Het klonk als een bouquetreeks. Mijn familie was dolblij. ‘Eindelijk kom je met een leuke jongen thuis!’, zei mijn moeder. Ik snapte het wel, al mijn exen waren van het type arme, noodlijdende kunstenaar-slash hipster. Mijn ouders waren als de dood dat ik aan zo’n figuur zou blijven hangen. Paul daarentegen was de droom van iedere ouder: altijd frisgeschoren en in kraakheldere ruitjes overhemden gestoken. De eerste maanden was onze relatie ook echt geweldig. Paul was zorgzaam, charmant en ondanks dat-ie heel zelfverzekerd overkwam, bleek hij ook een heel aanhankelijke kant te hebben."

"Maar na een tijdje begon ik ook andere eigenschappen van hem te zien. Zo had hij de neiging om te veel te drinken en op die momenten kwam er een nare kant van hem naar boven. Verbale explosies als hij geïrriteerd raakte, of als hij zijn zin niet kreeg. Ook gaf hij me in gesprekken steeds vaker het gevoel dat ik dom was, naïef of zelfs totaal wereldvreemd. Dat ik geen idee had hoe het leven in elkaar stak en dat hij veel beter dan ikzelf wist wat goed voor me was. In het begin vond ik het juist fijn dat ik met mijn twijfels en onzekerheden bij hem terecht kon. Hij luisterde en gaf me altijd goed doordacht advies. En hij zei altijd dat hij het vertederend vond, dat ik zo aan mezelf kon twijfelen. Nooit voelde ik me incompetent, want hij voegde er altijd aan toe dat die twijfel nergens voor nodig was.”

Mentale dwangbuis

“Dat veranderde naarmate Paul steeds meer minachtende opmerkingen begon te maken. Als ik enthousiast over iets was, lachte hij schamper of keek hij me met een spottende blik aan. Dan droop ik af, of ik werd boos. En dan begon het pas echt. Paul zei altijd dat hij geen agressieproblemen had. ‘Ik heb een probleem met jouw agressie’, was wat hij zei. Hoe erg hij me ook kleineerde of hoe slecht hij me ook behandelde, ik had volgens hem simpelweg het recht niet om boos te worden of mijn stem te verheffen. De keren dat ik mezelf echt niet kon inhouden, wist hij de situatie zo te draaien dat het leek alsof ik gek was. Hij hield me gevangen in een soort mentale dwangbuis. Ik kreeg fysieke klachten: nachtmerries, eetbuien, puur doordat ik mijn woede en frustratie steeds maar weer in moest slikken. Natuurlijk was dat koren op Pauls molen. Hij greep alles aan om me nog meer te kunnen kleineren en me het gevoel te geven dat ik gestoord was. De situatie werd steeds erger. Als we zo veel ruzie hadden gehad dat ik het niet kon opbrengen om sex te hebben, wachtte hij gewoon tot ik sliep. Dan werd ik wakker met zijn ruwe handen op mijn lijf, zijn zware lichaam op het mijne. Ik lag dan meestal naar het plafond te staren tot het voorbij was, waarna Paul me als een lappenpop aan de kant duwde..."

Het hele verhaal lees je in de nieuwe Grazia of HIER voor €0,49 via Blendle.

Beeld: iStock