Real life: 'Ik zette alles op het spel voor een sixpack'

Jarenlang leefde Irma (34) in extremen. Van poseren voor Playboy tot zichzelf kapot trainen voor haar bodybuildcarrière. Tot ze op was. "Mijn haar viel uit, ik werd niet meer ongesteld. Hoe strakker ik werd, hoe ongelukkiger ik me voelde."

Grijze muis

"Ik was vroeger een stil meisje. Met een pony, onopvallende kleren en een verlegen glimlach. Als ik oude schoolfoto’s bekijk, denk ik: oei, grijze muis. Dat veranderde rond mijn zestiende. Ik schoot de lucht in en kreeg een vrouwelijk, slank figuur. Ineens zagen mannen me staan. Mijn eigenwaarde groeide en dat had ik nodig om het tekort aan aandacht van vroeger te compenseren."

"Ik kom uit een groot gezin en mijn vader was al uit beeld toen ik nog jong was. Er waren veel spanningen thuis,

dus maakte ik mezelf zo onzichtbaar mogelijk. Mijn studententijd was een wilde tijd. Ik ging veel uit en dronk flink – negen van de tien keer wist ik niet eens meer hoe ik thuis was gekomen. Mijn vriendinnen dronken hun eerste wijntje in de kroeg, maar ik sloeg eerst thuis al iets sterks achterover. Ik ben altijd op zoek naar extremen. Of het nu om alcohol gaat, mannen, sporten of mijn uiterlijk. Ik heb spanning nodig. Zo liet ik op mijn achttiende mijn borsten vergroten. En toen Playboy op mijn 24e vroeg of ik zin had in een naaktshoot, twijfelde ik geen moment. Ik liet mezelf graag zien, dus waarom niet?"

Bodybuilding

"Eind 2008 zag ik een oproep voor een nieuwe klasse voor bodybuilding. Ze zochten vrouwen die van sporten houden en atletisch zijn en ik dacht: dat past bij me. Ik schreef me in en had twee maanden de tijd om fit, strak en gespierd te worden voor de eerste wedstrijd. Eigenlijk is die periode veel te kort om op een gezonde manier gespierd te worden, maar daar had ik maling aan."

"Omdat ik als diëtist werk, wist ik precies hoe ik minder calorieën kon binnenkrijgen en met mijn personal trainer stond ik vijf à zes keer per week in de sportschool. Alles om maar op tijd strak te zijn. En daar stond ik een paar weken later, op het podium. In zo’n piepkleine bikini, helemaal bruin gesprayd. Mijn eerste wedstrijd was een succes: ik werd eerste. Dat is knap voor een nieuwkomer en het wakkerde mijn honger aan naar meer. Normaal zijn twee à drie wedstrijden per jaar al veel; ik deed er zes."

Eetstoornis

"In mijn strengste periodes at ik slechts een paar hapjes witvis per dag – vooral pangafilet. Ik trainde elke dag één tot twee keer, zes dagen per week. Vaak op nuchtere maag, waardoor ik hartkloppingen kreeg en soms bijna flauwviel. Eigenlijk was bodybuilding een soort eetstoornis. Zeker toen ik ook meer eetbuien kreeg. Ik voelde me steeds zieker. Als ik in de spiegel keek, háátte ik mezelf. Dan had ik zo’n strakke, nietsverhullende bikini aan en zag ik een minuscuul rolletje huid over de rand van mijn broekje hangen. Het dieptepunt kwam in 2010..."

De rest van het verhaal lees je in de nieuwe Grazia die nu in de winkel ligt, of HIER voor €0,49 via Blendle.