Melinda: ‘Mijn hond kostte me mijn relatie’

Toen Melinda (29) Pim* ontmoette hadden ze direct een klik met elkaar. Die klik had hij helaas niet met haar hond Misty, en dat zorgde ervoor dat Melinda een heftige keuze moest maken.

Melinda: “Mijn ex Pim en ik leerden elkaar kennen via Tinder. Met zijn korte bruine haar en mooie bruine ogen viel hij me meteen op. Hij was net als ik gek op reizen en ging er graag dagjes eropuit. Ook had hij een goede baan, veel ambitie en – voor mij echt een dealbreaker – géén kinderwens. Hij was precies wat ik zocht. Mijn vorige relatie had ik juist na zes jaar verbroken omdat mijn ex graag kinderen wilde en ik niet. Wel wilde ik een hond en daar ging mijn ex mee akkoord. Nadat onze relatie over ging hield ik Misty, onze keeshond. Iets wat ik tijdens het eerste contact met Pim al snel ter sprake bracht. Hij gaf toen aan dat hij geen hondenmens was. Wel had hij twee katten, dus ik dacht: dat komt vast wel goed, hij houdt in ieder geval van dieren...”

Serieus

“Onze eerste date was superleuk. Zo gingen we samen naar de sauna en praatten we over van alles en nog wat. Daarna volgden er nog een paar dates. Omdat we allebei merkten dat het weleens serieus kon worden tussen ons, hadden we het ook over onze huisdieren. Stel dat we met elkaar verder gingen, dan moest het tussen hen ook klikken. Daarom spraken we af dat ik op de vierde date met Misty naar het huis van Pim kwam. Ze had hem nog niet ontmoet, dus zo konden we direct zien hoe zij op hem en zijn katten zou reageren. Nu moet ik erbij vertellen dat Misty een klein hondje met een rugzakje is."

"Ik vond haar via Marktplaats toen ze nog maar een paar maanden oud was. Ze woonde toen al bij haar tweede eigenaar, maar die was te vaak van huis. Hierdoor was Misty veel alleen. Daarom zocht haar baasje een nieuw huis voor haar. Over Misty’s eerste eigenaar kon de vrouw weinig vertellen. Alleen dat het een man was en dat hij Misty als pup had weg gedaan. Kortom: Misty had in haar korte leven al veel meegemaakt en ik had erg met haar te doen. Op het moment dat ik haar aaide, wist ik dat zij het was. Voor haar wilde ik graag zorgen, zodat ze eindelijk ergens kon wonen waar ze wél de juiste aandacht en liefde kreeg.”

Urenlang piepen

“Al snel was Misty thuis helemaal op mij gericht. Waar ik was, was zij en ze liep me continu achterna. Echt vervelend vond ik het niet, maar het was wel duidelijk dat ze een enorme verlatingsangst had. ’s Nachts stond ze bijvoorbeeld urenlang te piepen en te blaffen in de woonkamer, totdat ik eindelijk weer naar haar toe kwam. Vandaar dat ik de eerste drie weken besloot om naast haar in de woonkamer op de bank te slapen. Zo sliepen we tenminste allemaal. Daarna probeerde ik Misty ’s nachts alleen te laten, maar dat eindigde altijd in één groot drama. Daarom nam ik haar uit wanhoop ’s avonds mee naar mijn slaapkamer en dat ging wel goed. Sindsdien sliep Misty dus altijd bij ons in de kamer, in haar mand op de grond of in bed. Omdat mijn ex en ik allebei buitenshuis werkten, brachten we Misty twee dagen per week overdag naar een oppas. De andere twee dagen pasten mijn ouders op en de rest van de week was ze bij mij. Bij de oppas en mijn ouders voelde Misty zich redelijk veilig. Ook mijn vader accepteerde ze.”

Puppytent

“Nogal zenuwachtig bereidde ik me voor op de eerste kennismaking van Pim en Misty. Wat als ze in zijn huis tekeer zou gaan tegen hem of zijn katten? Ze had het nog nooit gedaan, maar ik zag haar er ook wel toe in staat dat ze zou bijten. Ik hield mijn hart vast, maar gelukkig ging alles goed. Misty blafte wel even naar Pim, maar verder was ze rustig. En de katten van Pim waren op wat geblaas na ook relaxed toen Misty binnen alles besnuffelde. Dat ging goed, dacht ik nog..."

"Vlak daarna spraken Pim en ik naar elkaar uit dat we officieel een setje waren. Daarna zag hij Misty regelmatig. Als ik bij hem bleef slapen, ging ze natuurlijk mee. Hoewel Pim wist dat ze ’s nachts bij mij sliep, mocht hij van haar niet mee naar boven. Ze moest dus steeds beneden blijven en dat leverde zowel haar als mij veel stress op. Zo moest ik ’s nachts steeds naar haar toe om haar te kalmeren. Iets wat ik absoluut niet fijn vond, het kostte me echt mijn nachtrust. Uiteindelijk kwamen we tot een compromis. Misty mocht mee naar boven, zolang ze niet bij ons in bed zou slapen. Voor mij was dat een hele opluchting, want ik wist dat Misty zich met deze oplossing veel beter zou voelen. Om haar een veilig gevoel te geven, kocht ik een speciale puppytent van gaas. Die zette ik naast ons bed, met daarin een kleed en een mandje erop. Godzijdank vond Misty daar ’s nachts haar rust, maar helaas waren toen nog niet al onze problemen opgelost. Sterker nog: die werden elf maanden later alleen maar erger toen Pim en ik gingen samenwonen, in zijn huis.”

Verder lezen? Het volledige verhaal van Melinda lees je in de real life special in de nieuwste Grazia. Nu in de winkel! 

*Echte naam is bekend bij de redactie. 

Tekst: Renée Brouwer | Beeld: Adobe Stock