Eva Simons over eerste maaltijd na Expeditie Robinson: 'Ik moest gewoon huilen'

Binnenkort is het zover en gaat Expeditie Robinson weer van start. Een van de deelnemers dit jaar is Eva Simons. In de nieuwste Grazia vertelt Eva waarom ze besloot mee te doen aan het programma, wat ze het zwaarst vond en hoe ze omging met het niet-eten op het eiland.

Niet-eten

Hoewel ze het missen van haar familie het zwaarst vond aan Expeditie Robinson, was het niet kunnen eten ook erg moeilijk. "Ik vond het zwaar", geeft ze toe. "Maar waar sommigen gingen liggen, omdat ze uitgeput raakten van de honger, had ik juist nog veel energie. Ik heb ADHD, dus ik ben altijd druk in mijn hoofd en bedacht continu dingen om te doen."

Wel dacht Eva continu aan eten. "Ik merkte wel dat ik eet-dromen kreeg. 's Avonds bij het kampvuurtje ging het soms alleen maar over eten: dat broodje van die zaak, die kroket van daar, het ijsje van die ijstent... we hielden maar niet op met bespreken waar we zin in hadden. Toch had ik niet de neiging om bijvoorbeeld een rat te vangen en die dan maar te eten om de honger te stillen, daar lag voor mij echt een grens."

Eerste maaltijd

Als het Expeditie Robinson-avontuur is afgelopen, en Eva haar eerste echte maaltijd voorgeschoteld krijgt, is dat voor haar dan ook een emotioneel moment. "Toen het avontuur klaar was en ik een bord nasi met ei en saté voor mijn neus kreeg, moest ik gewoon huilen. Ik was zo gewend geraakt aan het niet-eten dat ik bang was geworden om een hap te nemen."

Benieuwd naar de rest van het interview? Je leest 't in de nieuwste Grazia, vanaf woensdag 30 augustus in de winkel.

Interview: Jill Waas | Beeld: Expeditie Robinson (Shotbysud)