Had ik maar... Niet zo gefeest tijdens de wintersport

Iedere week deelt een Grazia lezer(es) zijn of haar grootste regret...

Naam Mireille (36) Relatie lat Beroep zzp’er

Comfortzone

"'Wintersport, niets voor mij', zei ik altijd, als anderen daar enthousiast over vertelden. Ik gaf mijn geld liever uit aan een reis naar de zon. Bovendien ben ik niet zo sportief. En dan ben ik als zzp’er ook nog eens niet verzekerd tegen arbeidsongeschiktheid. Als ik iets zou breken, zou me dat dus niet alleen veel ongemak bezorgen, maar ook financiële problemen. Dus skiën? In een volgend leven misschien. Maar toen vorig jaar mijn relatie uitging, besloot ik op allerlei vlakken uit mijn comfortzone te stappen. Zo startte ik met een nieuwe opleiding en ging ik als vrijwilliger met honden lopen, terwijl ik altijd een lichte hondenfobie had. En toen een vriendin me uitnodigde om mee op wintersport te gaan, slikte ik mijn 'Ben je gek!' in, en zat ik een hele avond te surfen naar informatie. En ik dacht al snel: ik ben juist gek als ik dit níet een keer probeer."

Skiën

"Ook in de bergen schijnt de zon en beginnerslessen zouden vast prima bij een a-sportieve kluns als ik aansluiten. Natuurlijk zou ik iets kunnen breken, maar kan dat niet overal? Op de fiets in de binnenstad ben je ook niet per se veilig. Dus ik zei ‘ja’, leende skispullen en reisde af naar een mooi gebied in de Franse alpen. Vanaf het eerste moment was ik verkocht. Wat adembenemend mooi, al die sneeuw! Ik genoot van de sfeer, de vrolijkheid, de wolkjes die mijn adem maakte en de zon op mijn gezicht. Het skiën ging me zelfs best goed af; ik bleek lang niet zo stijf als ik vreesde. Ik zat in een leuk klasje, we hadden veel lol met z’n allen. Maar het allerleukste bleek de après-ski. Daar ontmoette ik mijn vriendin weer, en de anderen met wie ik was. Lachen, kletsen, genieten – zó gezellig! Toen ik op een bepaald moment besefte dat ik al twee dagen niet aan mijn verbroken relatie had gedacht, voelde ik me bruisen van geluk."

Komt wel goed

"Zie je, het zou wel goed komen met mij. Voortaan ga ik elk jaar skiën. En van de zomer zou ik leren duiken! Léven wilde ik, het kon me niet dol genoeg zijn. Ik was high van geluk die dagen. Zo high, dat ik doorsloeg. Normaal gesproken ben ik geen grote drinker. Eén, twee drankjes, dat is genoeg voor mij. Nu begon ik al vroeg aan het bier, rond een uur of vier. Mijn lichaam kon minder hebben door alle fysieke inspanningen, maar in mijn roes van geluk snakte ik naar meer. Bij het eten dronk ik vrolijk mee van de flessen wijn die er op tafel kwamen. En na afloop nog een afzakkertje? Kom maar op! Dat ik de volgende dag wat wankel op de latten stond, nam ik voor lief. Na een uur in de kou zakte dat wel. En het was toch vakantie? Mijn vriendin probeerde me af te remmen. Ik luisterde niet, en op een avond kregen we er zelfs ruzie over. Zij ging terug naar ons chalet, probeerde mij over te halen om mee te gaan. Maar ik stond te dansen met een leuke Duitser en wuifde haar weg."

Te hard gefeest

Op een gegeven moment trok ze aan me en zei dat ik echt mee moest gaan. Ik weet niet meer precies wat ik antwoordde, maar het kwam erop neer dat ze zich met haar eigen zaken moest bemoeien, dat ik echt geen oppas nodig had. Toen is ze vertrokken. Ik herinner me dat ik nog een tijd gedanst heb. En gezoend met die Duitser, buiten in de sneeuw. Totdat ik ziek werd en moest overgeven – toen was hij nergens meer te bekennen. Ik heb ons huisje gezocht, maar raakte de weg kwijt. Het was donker en koud. Ik ben vervolgens gestruikeld en heel hard gevallen. Ik heb geluk gehad: niet veel later kwam een groepje mensen langs. Door hen ben ik naar de eerste hulp gebracht. Daar stond mijn vriendin aan mijn bed. Ik bleek een akelige hoofdwond te hebben én een flinke hersenschudding. Zo reisde ik toch nog per vliegtuig naar huis. Niet in het gips, maar wel met een verband om mij hoofd. Werken, dat zat er een aantal weken niet in. Mijn concentratie was nul en ik had veel last van hoofdpijn. Ik schaamde me verschrikkelijk. Hoe had ik zo los kunnen gaan dat mij dit kon overkomen?

Deze gebeurtenis heeft me met beide benen op de grond gezet. Ik weet dat ik het ook zonder mijn ex red, maar ik weet óók dat ik normaal moet doen. Dat ik goed op moet passen en niet door moet slaan in mijn euforie, zeker niet met drank op."

Beeld: iStock, Bron: Grazia