Onenightstand: Stagebegeleiding

Iedere week in Grazia: een avontuur dat – om wat voor reden dan ook – slechts één nacht duurde. Deze keer het verhaal van Jayleigh (33).

Stagebegeleider

"Ik werk bij een groot bedrijf in de financiële dienstverlening, waar continu nieuwe stagiairs rondlopen. Omdat ik zelden met ze werk, en niet zo’n ster ben in het onthouden van namen, is de afstand tussen mij en deze studenten nogal groot. Gelukkig heb ik collega’s die graag met ze samenwerken en er prat op gaan ervoor te zorgen dat ze zich welkom voelen. Op een dag stond er ineens een uiterst knappe vent bij het koffiezetapparaat. Strak in pak, dus hij moest hier werken. “Ik ken jou volgens mij nog niet?” vroeg ik aarzelend. “Hai, ik ben Steven, de nieuwe stagiair”, antwoordde hij, terwijl hij me een hand gaf. Ik moest mezelf even herpakken. Sinds wanneer kwamen stagiairs in dit soort aangename verschijningsvormen? “Jayleigh”, antwoordde ik, terwijl ik op het cappuccinoknopje drukte. “Ik zit daar rechtsachter. Als je ergens hulp bij nodig hebt, roep je maar.” Zei ik dat echt?"

Help

"Steven had een begeleider op de afdeling die niet zo veel tijd voor hem had, maar Steven had wel vaak hulp nodig. Mijn collega’s keken me raar aan als hij weer eens bij mijn bureau stond en ik hem uitgebreid hielp – ik had toch helemaal níets met stagiairs? Maar ik deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Tegen mijn directe collega loog ik dat mijn leidinggevende me ‘begeleiding’ als ontwikkelpunt had meegegeven, en ik vertrouwde erop dat zij dat door zou roddelen aan de rest. Op een donderdagmiddag stond Steven aan het eind van de dag ineens aan mijn bureau. Er waren niet zoveel mensen meer, ik was ook aan het afronden. Maar Steven had een probleem: hij moest de dag erna een advies aanleveren bij een collega, maar was vastgelopen in zijn research. Hij keek me met zijn donkere ogen smekend aan, en ik besloot dat ik hem best even kon helpen."

Voorraadkast

"Steven schoof aan bij mijn bureau, en twee uur lang brachten we de belangrijkste kwesties in kaart. Hij luisterde aandachtig naar alles wat ik zei, en – bonus – rook erg lekker. Toen de rest van de verdieping leeg was, sloeg de sfeer om. Ik voelde seksuele spanning in iedere vezel van mijn lijf. Ik keek Steven aan, hij hield mijn blik vast. Ik zag dat hij hetzelfde voelde. “Kom mee”, zei ik. We liepen over de gang. Ik zocht een lege ruimte. Maar waar? Ik spotte het voorraadhok. Ik deed de deur open. Steven kwam achter me aan naar binnen, en toen ik me omdraaide, vloog hij min of meer op me af. Ik stond met mijn rug tegen een voorraadkast aan, terwijl hij zijn handen op de planken zetten en me zoende. Hij opende de rits van mijn rok en schoof ’m omhoog en mijn string omlaag. Ik trok zijn jasje uit en ritste zijn broek open. Ik zette mijn linkerhak op heuphoogte op een plank in de voorraadkast achter Steven. Dit hok was perfect voor sex, realiseerde ik me."

Goede beoordeling

"Steven kwam in me, en de voorraadkasten hadden het zwaar te verduren. Terwijl hij in en uit me bewoog, hoorde ik pakken papier verschuiven. Ik steunde op de planken achter me, Steven kreunde hard en bleef maar doorstoten. Met een schuin oog keek ik naar de deur: daar zat geen slot op. Ik richtte me op Stevens gezicht: zijn pupillen waren groot, hij beet op zijn lip en keek me strak aan. Ik zette mijn handen op zijn billen en duwde hem bij iedere stoot harder tegen me aan. Hij slaakte een kreet toen hij klaarkwam. Ik hoopte dat er écht niemand meer op de verdieping was. We fatsoeneerden onszelf, en liepen naar mijn bureau om onze spullen te pakken. Steven heeft me daarna nooit meer om hulp gevraagd. Hij heeft geloof ik wel een goede stagebeoordeling gehad."