Mignon bleek onverwacht in verwachting: 'Mijn vriend zette me op straat toen ik het hem vertelde'

Mignon (39) had acht maanden een relatie met Nico (36). Ze woonden net samen toen Mignon in verwachting bleek te zijn. Zij wilde het kind houden, Nico niet: hij was er nog niet aan toe om vader te worden. Daarom zette hij Mignon vorige week op straat...

Onverwacht zwanger

“Snikkend laat ik me in de armen van mijn moeder vallen. Ze is woest op Nico, maar houdt zich in. ‘Rustig maar lieverd’, fluistert ze, terwijl ze mijn hoofd aait. ‘Het komt allemaal goed.’ Ik weet dat ze het lief bedoelt, maar uit frustratie begin ik nog harder te huilen. Want dat ik op mijn 39e weer bij mijn ouders zou intrekken, had ik niet verwacht. Zeker niet zwanger..."

"‘Mijn vrienden hadden me al gewaarschuwd’, snauwde hij me toe, toen ik hem met trillende handen de zwangerschapstest liet zien. ‘Ze hadden me gewaarschuwd dat jij vooral uit was op mijn zaad in de hoop dat je toch nog een baby zou krijgen.’ Ik kromp ineen van verdriet. Dat was allesbehalve waar, maar ik had de kracht niet om me te verdedigen. En waarom eigenlijk? Voor wie? Want deze Nico kende ik niet."

"Mijn’ Nico had inderdaad geen kinderwens, maar was geen harteloze bruut. Sterker nog, toen we elkaar acht maanden geleden leerden kennen, maakte hij grapjes met een kleuter in een speelgoedwinkel. Hij kocht Scrabble, ik Rummikub en hij nodigde me spontaan uit om een avondje ouderwets te gamen. Voor mij was het geen liefde op het eerste gezicht. Pas na onze tweede date, toen we op een waterfiets de grachten van Amsterdam aan het verkennen waren en de zin van het leven bespraken, voelde ik opeens vlinders.”

Intense haat

“Nico is een kunstenaar met een heel eigen mening. Dat vond ik zo aantrekkelijk. Hij kon na het vrijen opeens een tube verf pakken en mijn hele lichaam beschilderen. Of hij kocht allemaal plantenstekjes bij het tuincentrum om in een verwaarloosd hoekje van het park een romantisch tuintje voor me aan te leggen. Hij had altijd van die gekke dingen, waardoor ik ook uit mijn comfortzone stapte. Ik ging eindelijk op Franse les, kreeg meer zelfvertrouwen en zegde na vijf maanden verkering de huur op om bij hem in te trekken. ‘Weet je het zeker?’ had mijn moeder gevraagd. ‘Want je kent die man amper.’ Op dat moment had ik geen oog voor haar bezorgdheid. Ik had juist het idee dat niemand me zo goed kende als hij en vice versa. ‘Dit is ’m, mam’, had ik geglunderd. ‘Ik hou echt van hem.’ Dat meende ik uit de grond van mijn hart."

"Het is bijna bizar dat ik hem nu – zo’n drie maanden later – intens haat. Hoe kon hij me ervan beschuldigen dat ik hem erin probeerde te luizen. Dat zou ik nooit doen.”

Pijn

“Ik kan niet ontkennen dat ik nooit over kinderen heb nagedacht. Alleen, het kwam er niet van. Voor Nico was ik een paar jaar single en toen we een maand samen waren bracht hij het onderwerp ter sprake. Hij zag een toekomst voor zich met mij, maar zonder kinderen. Ik had begrijpend geknikt, al pinkte ik later die avond wel een klein traantje weg. Voor Nico kiezen, zou betekenen dat ik nooit moeder zou worden. Heb ik daar vrede mee, vroeg ik mezelf af. Het antwoord was ja. Daarom ging ik aan de pil."

"Groot was dan ook de verbazing dat ik overtijd was. Bij het zien van de twee streepjes op de test was ik stiekem ook dolblij en vroeg me af hoe Nico op dit nieuws zou reageren. Nou, hij was boos. Woest zelfs. Zijn woorden hakten als een bijl op me in. Hij draaide compleet door; ik zou hem erin hebben geluisd. Ik was zo verbaasd dat ik bijna niet kon reageren. Ik verdien bijna drie keer meer dan Nico en heb mijn dure appartement opgezegd om bij hem antikraak te wonen. Daar voelde hij zich het meest bij op zijn gemak. Als ik iemand erin wilde luizen, dan toch zeker niet zo’n armoedzaaier als hij."

"Ik had gehoopt dat hij in ieder geval lief en bezorgd zou zijn. Dat we er normaal over konden praten. ‘Laat je het weghalen?’ vroeg hij opgefokt. Ik schudde mijn hoofd, me er heel goed van bewust dat dit misschien het einde van onze relatie zou betekenen. En inderdaad, Nico smeet een tas naar me toe. ‘Als je geen abortus neemt, kun je beter gaan’, beet hij me toe. Gelukkig had

ik nog veel van mijn meubels en spullen bij mijn ouders opgeslagen, omdat ik destijds bijna niets kon meenemen naar Nico’s woning. Ik graaide snel mijn spullen bij elkaar en ging ervandoor."

"Sindsdien heb ik niets meer van hem vernomen. Dat doet pijn, maar ik denk dat dit voor zowel mezelf als de baby beter is. Hij zal nooit een vader zijn, maar ik heb liefde voor twee in me.”

Tekst: Agnes Hofman | Beeld: Adobe Stock