Je leest het ’t eerst op Grazia.nl

WTF?

Het eerste wat ik denk als ik onze gezamenlijk mailbox open is: wat heeft Paul nú weer gedaan?! Binnen een paar second...

WTF?

Het eerste wat ik denk als ik onze gezamenlijk mailbox open is: wat heeft Paul nú weer gedaan?!

Binnen een paar seconden heb ik tien e-mails binnen van een of andere vage datingsite, waaronder een melding van populariteit: (‘hoog’) en elf 'nieuwe reacties'. En als klap op de vuurpijl een algemene melding: “155 mensen willen je graag leren kennen!” Goed. Iemand hier in huis wil me kennelijk iets vertellen.

Ik wil al naar de vuilniszakken lopen – hoeveel zou ik er nodig hebben voor al Pauls spullen? – als ik ineens zie welke naam er boven al die berichten staan: mijn naam! Ik? Op een datingsite?! WTF? Eerst denk ik dat het een grap is, dat iemand mij gewoon heeft aangemeld om lollig te zijn, maar als ik nog eens goed naar het logo kijk gaat er ineens een lampje branden: dit logo heb ik gezien toen ik gisteren een filmpje op YouTube wilde zetten.

En dan weet ik het weer: dat ik opeens mijn facebookwachtwoord moest invullen en dat ik dat raar vond, dat ik ineens op een heel andere site zat en dat daar inderdaad zoiets stond als: “Esther, 38 uit Amersfoort”. Noem me naief maar ik heb dat toen snel weggeklikt, wist ik veel wat het was, en ben verder gegaan met wat ik aan het doen was: een filmpje op YouTube zetten. Nooit meer aan 'Esther, 38 uit Amersfoort' gedacht.

Onder het motto: ‘leer uw vijand kennen’ (en omdat ik natuurlijk stiekem wel benieuwd ben) klik ik voorzichtig op ‘mijn reacties’ en elf heren verschijnen in beeld. Hm. Niet onaardig. De teksten variëren van: “Wat ga je doen vandaag?” tot “Leuke foto, keertje afspreken?” Leuke foto? Voor de tweede keer: WTF?! Snel klik ik door naar mijn profiel en ja hoor: de foto waarmee ik op Facebook sta lacht me stralend toe. “Eén iemand heeft jou aangemerkt zijn favoriet”! Eén maar? Jammer.

Jammer? Wat zeg ik nou? Ik heb een man, en twee kinderen. Een valkparkiet en een hypotheek, wat doe ik in Godsnaam op een datingsite?! En hoe ga ik dit aan Paul uitleggen? Snel verwijder ik alle mailtjes, bedenk dat dat júist erg verdacht is, en zet ze weer terug. Ik moet zoeken naar een meer permanente oplossing voordat ik straks door vrienden en bekenden gespot word. Zal je zien, komt er straks op het schoolplein een vader naar me toe: "Goh, ik zag je op die en die site! Wat leuk!"Ik klik terug naar de site en zoek koortsachtig naar een manier om me weer af te melden. (Het feit dat ik gisteravond een feestje had, om half twee naar bed ging en om zeven uur weer wakker was helpt niet mee.) Na een kwartier radeloos klikken lukt het me om de ‘afmeldknop’ te vinden.

“Weet je zeker dat je je profiel wilt verwijderen?”vraagt de site. “Je bent erg populair.” Ja ja, ik weet het. Ik klik nogmaals op verwijderen. “Weet je het écht zeker? 155 mensen willen je leren kennen, Esther!” JA MAAR IK WIL HEN NIET LEREN KENNEN. Schiet op, Hotel California, laat me eruit!“Mam, waarom zit je tegen de computer te schreeuwen?” vraagt Liz.Eindelijk laat de site me gaan. Pfff. Huwelijk gered. Status weer gewoon ‘met partner’, sorry 155 mannen die me willen leren kennen. Ik ben vereerd, echt, maar tussen ons gaat het niet werken.

In juni komt mijn boek uit. Koop die maar, dan kan je me alsnog leren kennen.