Omdat mijn vader moet werken met Pasen en omdat de kinderen graag een kleurplaat wilden inleveren bij een supermarkt die niet onze eigen woonplaats, maar wel in die van mijn ouders een filiaal heeft, gingen we gisteren gezellig een middagje naar mijn ouders. Terwijl de mannen en kinderen een tekenfilm keken, klommen mijn moeder en ik de vlizotrap naar zolder op. De theekopjes die we zochten vonden we niet, maar ik kwam wel met heel wat andere leuke spullen naar beneden.
Een fantastisch sprei bijvoorbeeld, gebreid door mijn oma. Het schijnt vroeger nog op mijn eigen bed te hebben gelegen, maar mijn slechte geheugen kon daar geen herinnering van naar boven halen. Dertig jaar later is dit jaren zeventig home made sprei precies wat ik zoek; Lief klaagt steeds over koude voeten in bed, dit sprei kan leuk het extra dekbed aan ons voeteneind vervangen. En wat heerlijk dat ik een vent heb die net als ik dol is op retro spullen!
We vonden ook een doos vol foto’s. Van de jaren vijftig en zestig (mijn overgrootouders met hun kinderen allemaal serieus kijkend op studiofoto’s, mijn moeder als leerlingverpleegster en trouwfoto’s van mijn ouders), via de jaren zeventig (ik op de kleuterschool), de jaren tachtig (wauw, wat was mijn haar lang en steil en wat een duffe pony had ik toen) (in mijn haar dus hè, niet dat ik een klein paard in de wei had staan) naar de jaren negentig (Lief en ik als pubers) en deze eeuw (wat was Oudste toch een cute baby!). Ik heb een stapel mee naar huis genomen, ik zal later eens een paar scannen en ze hier laten zien (als jullie dat leuk vinden? Zeg ja, zeg ja, zeg ja?! 😉 ).
De videoband met daarop de aflevering van Boggle waarin Lief en ik meededen, hebben we gelijk teruggekeken. Jee, wat zag ik er twintig jaar geleden jong uit, zo zonder rimpels. Nou ja, ik was toen natuurlijk ook jong. We lagen in een deuk om het jasje (met mega brede schoudervullingen) en kapsel van Lief en ik geneerde me half dood om dat eigenwijze wicht dat ik toen was (en nog steeds ben waarschijnlijk..). Op wat rimpels en grijze haren na waren we eigenlijk niets veranderd, grinnikte ik. En ook, verdomd, het is waar; mannen worden echt knapper met de jaren en wat zonde dat ik toen niet een wat betere kledingsmaak had en wat jammer dat ik toen niet besefte dat ik best een mooie meid was. Nou ja, het was goed te beseffen dat dat jonge stel van toen twintig jaar later nog steeds samen is. Wie had toen kunnen verzinnen dat we die aflevering nog eens terug zouden kijken met twee kinderen naast ons?! Maar ik ben toch wel blij dat jullie niet via uitzending gemist terug kunnen kijken naar die twintig minuten tv van mij, kunnen jullie lekker niet zien hoe erg het was. Grinnik. 🙂
Vandaag heb ik de doos met papieren doorgesnuffeld die we ook van zolder meenamen. Brieven van pen-en school vriend(inn)en uit mijn tienerjaren, een oude agenda, spiekbriefjes, opstellen en proefwerken uit mijn middelbare school tijd en het poëziealbum uit mijn kindertijd. Voer voor minstens tien blogs!
Het is erg grappig om zo vlak voor mijn veertigste verjaardag even terug te gaan naar toen. Maar ik heb vandaag ook erg genoten van het nu; we paaslunchten bij de buurvrienden en daarna maakte ik een speurtocht met opdrachten voor hun en mijn kinderen. En terwijl ik met stoepkrijt de pijlen op de stoep tekende, voelde ik me weer heel even een jaar of negen…
