Marianne maakte het uit met haar vriend nadat hij zich misdroeg tijdens het kerstdiner

Marianne (33) had zeven maanden een relatie met Jochem (35), tot kerst vorig jaar. Hij heeft zich aan de kerstdis met haar familie zo misdragen, dat ze het wel moest uitmaken. ‘Je familie is wel erg simpel’, zei hij.'

Nieuwe vriend

"Voor mij – al jarenlang vrijgezel – kwam Jochem vorig jaar als een grote verrassing op mijn pad. Met een groep vriendinnen ging ik in België naar het strand. Ik sjouwde al onze troep door de duinen, met aan mijn voeten goedkope slippertjes. Natuurlijk gleed ik uit. 'Amai, gaat het?' vroeg hij, een knappe Vlaamse man, die opeens naast me stond. Het was net een romantische komedie: Jochem ondersteunde me vanaf de duinen tot het strandbedje. Mijn enkel was niet echt verzwikt, dat wisten we allebei eigenlijk wel. Maar het voelde zo goed, hem naast me. Hij bleef de hele dag naast ons zitten en we kletsten en flirtten wat af. Die avond vreeën we in het halletje van zijn appartement, in de woonkamer, in de keuken, in de badkamer en uiteindelijk ook in de slaapkamer. Het hele appartement hebben we benut. Wat was ik verliefd. Dit had ik nooit eerder meegemaakt. Mijn ouders waren dolblij voor me, als ik ze foto's en video's doorstuurde van onze dates. 'Neem hem met kerst mee naar huis!' zeiden ze. Vooraf had ik Jochem nog gewaarschuwd: 'Verwacht geen fine dining, zoals in het restaurant waar je als chef werkt.' Mijn familie bestaat uit nuchtere mensen, die vooral lekker willen eten. En veel. Het hoeft niet per se mooi te zijn. Dat geldt ook voor de inrichting van mijn ouderlijk huis, die is vooral praktisch."

Gezelligheid

"Vooraf maakte ik me een beetje zorgen: zou het wel klikken? 'Maak je niet druk', zei mijn zus, die met een rijke zakenman is getrouwd. Hun auto is letterlijk meer waard dan het rijtjeshuis van mijn ouders, en dat interesseert haar man totaal niet. Niemand, eigenlijk. Mijn zwager is dol op mijn moeder, respecteert mijn vader en geniet juist van de ongecompliceerde gezelligheid. 'Je zult zien, dat gaat met Jochem precies zo', had ze gezegd. Ze had er niet meer naast kunnen zitten...

'Wonen je ouders hier?' vroeg Jochem toen we de straat inliepen. Hoorde ik minachting in zijn stem, of leek dat alleen zo? Hij gaf mijn vader een hand en mijn moeder een fles dure balsamico. Hij had er een heel verhaal bij, hoe het in speciale houten tonnen was gerijpt. 'Lekker op de sla', kirde mijn moeder, en ik merkte dat Jochem naast me verstijfde. Mijn vader ging langs met gekoelde blikjes bier, van het huismerk van een goedkope supermarkt. Mijn zwager nam er gretig eentje, maar Jochem wees hem af. 'Ik had geen craft beer verwacht, maar deze bocht? Met kerst?' fluisterde hij in mijn oor. Ik schrok. Waar was mijn lieve goedzak gebleven? En wie was deze arrogante man?"

"Het ging die avond van kwaad tot erger. Jochem dekte de tafel opnieuw omdat het servies volgens hem niet goed lag en stond letterlijk hoofdschuddend - want vol ongeloof - met een pak 'ordinaire papieren servetten' in zijn hand. Daarna maakte hij denigrerende opmerkingen over de 'smaakloze' aardappelgratin en droge rollade die wij allemaal heerlijk vonden. 'Het is niet goed of het deugt niet voor je vrijer', zei mijn moeder beledigend tegen me toen we samen naar de keuken liepen. Inmiddels waren er meer dan dertig familieleden in mijn ouderlijk huis. Iedereen was vrolijk, behalve mijn moeder. En dat terwijl zij zich zo op deze avond had verheugd. Dat was allemaal de schuld van Jochem."

Spullen gepakt

"Hij at bijna niks en schamperde net iets te luid naar mijn zwager dat die ijstaart wel erg retro was. Met een klap zette mijn moeder het dessert op de buffettafel. 'Denk je dat deze man je gelukkig gaat maken, Marianne?' riep ze uit. Totale stilte opeens, van de voor- tot de achterdeur. En toen barstte ze in snikken uit. Van de nervositeit na het organiseren van zo'n groot feest, maar ook omdat ze zo had gehoopt dat ik mijn man had gevonden. Helaas wisten we allebei dat dit niet zo was. Mijn hele familie keek Jochem boos de deur uit, en terecht. Teruglopend naar de auto was meneer hoogst beledigd dat zijn culinaire kennis niet op prijs werd gesteld. 'Je familie is erg simpel', zei hij. Ik zie mezelf nog staan, vlakbij het schoolplein waar ik zo gelukkig ben opgegroeid. Ik was woedend: hoe durft hij zo misbruik te maken van de gastvrijheid van mijn moeder? En van mijn liefde voor hem? Het liefst had ik hem een klap verkocht, maar ik hield me in. 'Wacht hier', gebood ik, en ik rende naar de auto om mijn spullen te pakken, we zouden samen naar een hotel vertrekken. Ik pakte mijn tas en smeet de autodeur dicht voor Jochems neus, die ongeduldig wachtte tot we naar het hotel gingen, maar toen ook doorkreeg dat ik helemaal klaar met hem was. 'Moeten we niet praten?' riep hij me na. Maar wat mij betreft, had hij al genoeg gezegd. Wekenlang heeft hij me nog gebeld, maar ik weigerde op te nemen. Nu ben ik voorzichtig aan het daten met een nieuwe man, maar ik durf hem niet mee naar huis te nemen. Nog niet. Zeker niet met kerst, met een huis vol familie. Dat kan ik mijn moeder niet aandoen, want haar zelfvertrouwen als gastvrouw heeft door Jochem een enorme knauw gekregen."

Tekst: Agnes Hofman | Beeld: Adobe Stock