Ik ben een doos. Mijn vorige vriendje, met wie ik vier jaar samen was, had vaak last van een koortslip. En ik dacht toen dat er geen betere manier was om mijn toewijding aan hem te tonen dan te zeggen dat het mij niks kon schelen dat hij een koortslip had en hem gewoon te zoenen. In de vier jaar dat we samen waren heb ik geen enkele koortslip gehad maar vreemd genoeg kreeg ik ze zodra het uit was ook. En ik voel me dommer dan ooit dat ik dacht op die manier aan hem te kunnen laten zien dat hij ‘de ware’ voor mij was. Ik heb niks aan onze relatie overgehouden dan een koortslip en wat minder waardevolle spullen (die hij weigerde terug te geven. Goed, whatever, have fun with it).
Niet dat ik me ervoor schaam ofzo. Bijna 89 procent van de Nederlandse bevolking heeft het virus, zoals ik een vriendin een keer vertelde (niet dat ik dat weet, ik heb het percentage totaal verzonnen omdat zij me zo nodig moest vertellen hoe vies mijn lip eruit zag en dat ze niet snapte dat ik niet binnen bleef. Maar ik weet zeker dat ik er qua percentage niet zo heel ver naast zat. En het ironische was dat zij een paar maanden later een enorme koortslip had. Maar dan niet op haar lip. Op haar neus. En dat zag er pas vies uit). Bij mij komt het opzetten als ik gestrest ben. En zoals jullie weten is mijn leven nou niet echt stress vrij de laatste tijd. En gisteravond voelde ik hem alweer opkomen 🙁
Voor de eerste keer heb ik er nu sudocrem opgesmeerd, omdat ik de koortslipcrème nergens kon vinden en ik op internet las dat sudocrem ook erg goed kan helpen. Tot nu toe heb ik nog steeds een vervelend, tintelend gevoel dus ik weet nog niet of het echt heeft geholpen. Maar tijdens mijn internet zoektocht kwam ik nog veel meer ’tips’ tegen. Zoals ochtendurine op je koortslip smeren. Of oorsmeer. Of een ijsblokje. Behalve het ijsblokje heb ik het andere niet geprobeerd en ik moet eerlijk zeggen dat ik dat ook niet echt van plan ben. Dan liever een koortslip 😉 Maar misschien dat jullie alternatieven hebben?
