Angelique (29) en Egbert (30) waren zes jaar samen. Zij gaf haar eigen baan en leven in Nederland op en volgde hem voor zijn carrière naar het buitenland. Daar betrapte ze hem met een ander…
Alles opgegeven
“Ik heb Egbert zes jaar van mijn leven gegeven. Voor hem heb ik alles opgegeven in Nederland, en nu slaap ik weer bij mijn ouders op zolder. Mijn moeder zei gisteren nog hoe bizar het is, dat we ons allemaal zo in Egbert hebben vergist. Hij was namelijk de perfecte schoonzoon, in alles. We leerden elkaar zes jaar geleden kennen op een strandfestival: allebei nuchter in een zee van dronken en hysterische mensen. Dat schepte een band: ‘Wij hebben dat niet nodig’, lachte hij, terwijl hij mijn hand pakte."
"Egbert was anders dan andere jongens. Veel serieuzer. Als laatstejaarsstudent dacht hij echt na over zijn toekomst en hij kon zelfs al aan de slag als trainee bij een grote multinational. ‘Op een dag ben ik countrymanager in het buitenland’, zei hij. ‘Ga je dan mee?’ Ik knikte. ‘Afhankelijk van waar we naartoe gaan’, had ik geroepen. Op dat moment wist ik niet eens of ik Egbert nog een keer zou zien, laat staan dat we een relatie zouden krijgen. Maar het voelde heel natuurlijk, heel fijn. Mijn vorige vriend was nogal een feestbeest en ik genoot van de rust en ambitie die Egbert uitstraalde. Echt zo’n brave man die het allemaal wel even zou regelen, voor mij en onze toekomstige kinderen.”
Rijke buitenlander
“‘Hoe klinkt Maleisië?’ vroeg hij een paar jaar geleden. Ik was daar nooit eerder geweest, maar ik sprong een gat in de lucht. Het ging echt gebeuren. Vanuit Maleisië zou Egbert voor zijn werkgever meerdere landen in de regio bezoeken en helpen aansturen. Ik zegde mijn baan in de zorg op en we vertrokken naar Azië. De eerste maanden waren net een honeymoon. Samen reisden we door heel Azië. Als Egbert aan het werk was, ging ik op verkenning. De avonden brachten we samen door, met uitgebreide diners. ‘Dit is het leven’, zei Egbert op dat soort momenten. En daar was ik het helemaal mee eens, al vond ik niet alle plekken even paradijselijk. Op sommige plaatsen hangt gewoon sex in de lucht, met enorm veel verleidingen. Schaars geklede vrouwen die zin hebben in een avontuurtje met een – in hun ogen – rijke buitenlander. Ik zag hem wel kijken, naar die mooie vrouwen.”
“Of we zin hadden in een feestje, werd ons op een avondmarkt in Bangkok gevraagd. Egbert keek me vragend aan, met een opgetrokken wenkbrauw. ‘Nee gek’, zei ik, terwijl ik hem meetrok. Dat hij zich omdraaide en een balend excuus gebaar maakte naar de beeldschone vrouw die ons had uitgenodigd, negeerde ik. Achteraf weet ik dat ik bang was, omdat ik Egbert zo zag veranderen. Hij is altijd timide en onopvallend geweest. Nu leefde hij in het buitenland als een koning en dat maakte hem veel losser. Hij flirtte met andere vrouwen waar ik bijstond, en wuifde mijn bezwaren weg. ‘Ik pas me gewoon aan’, zei hij dan. Het was voor mij bijna fijn dat we in een massale lockdown gingen en dat Egbert even niet reisde voor zijn werk. We hadden quality time samen, en fantaseerden over een toekomstig gezin. Daarom had ik echt gedacht dat ik die eerste trip na corona zou meegaan, maar dat leek Egbert geen goed plan. ‘Ik ben daar non-stop aan het werk.’ Ik vond het gek en vertrouwde het niet helemaal, maar ik wist ook dat ik hem niet aan de ketting kon leggen. En naast een beetje flirten had hij toch nooit iets gedaan? Zat het niet allemaal in mijn hoofd? Was ik niet te onzeker?”
Goedkope affaire
“Helaas bleek mijn intuïtie te kloppen. Egbert en ik pakten altijd elkaars telefoon om bijvoorbeeld het weer te checken. Zo ook die ene zondagmorgen, twee maanden geleden, toen hij net terug was van een werktrip naar Bali. Egbert had het pas door toen ik al met zijn telefoon in mijn handen stond. Snel stond hij op om zijn telefoon af te pakken. ‘Wat mag ik niet zien?’ vroeg ik, en dook snel de badkamer in. Ik zag foto’s van Egbert met een vrouw die om zijn hals hing. Als een echte detective screende ik zijn telefoon. Ze hadden nog steeds contact, via Telegram. Lekker anoniem, de stiekemerd. ‘De sex stelde weinig voor’, huilde Egbert aan de andere kant van de deur. ‘Ik was dronken en het was zo weer voorbij.’ Woest was ik. Vooral ook omdat Egbert haar had laten weten dat hij snel weer naar Bali zou komen. Hij gooide zes jaar en een toekomst met mij weg voor een goedkope affaire. Jankend liep hij mee naar mijn taxi, met veel excuses. Maar ik wilde het niet horen. Nog steeds niet. Hij belt me elke dag en ik druk hem steeds weg. Wat valt er nog te zeggen, behalve dat hij een ontzettende klootzak blijkt te zijn voor wie ik mijn baan, huis en sociale leven in Nederland heb weggegooid.”
Dit verhaal was eerder te lezen in Grazia 7 2022.
Tekst: Agnes Hofman | Beeld: Adobe Stock