Va va Vaio vaarwel

Voor als je je afvraagt waarom ik mijn laptop niet mee heb genomen op vakantie…

Weet je nog dat ik dit schreef? Dat ik een super gave laptop had gekocht? Mijn eerste? Ja, echt. Een witte bovendien?Ik had de laptop online besteld en zou hem de volgende dag in huis hebben.

De volgende dag werd nog een dag later. Nóg een dag later werd nóg een dag later. En nog één. Uiteindelijk werd er een week later aangebeld. Daar was hij!

Al meteen toen ik de doos op tafel legde zag ik iets vreemds. Er zat extra plakband op. De doos was overduidelijk al open geweest. Nou ja, zou kunnen misschien, dacht ik nog. Toen ik het apparaat uit de doos had gehaald las ik de instructies.Ik moest de batterij erin doen. Ik zocht de batterij. De batterij zat echter al in de laptop. Hmm, vreemd. Nou ja, sprak me mezelf geruststellend toe, ze hadden vast al iets gecheckt of zo. Lekker naïef gedacht.En al die vingerafdrukken?Langzaamaan begon ik me te ergeren. Het voelde niet goed.

Ik zette de glanzende Vaio aan.Hij deed het niet.Ik kreeg een melding: dat ik hem niet goed had afgesloten.Afgesloten? Ik ging hem voor het eerst gebruiken!Dit was niet goed.Wat ik ook probeerde, herstarten lukte niet. Het gloednieuwe ding fatsoenlijk aanzetten? Onmogelijk.

Ik belde en kon hem terugsturen. Dan zouden ze er naar kijken. Toen ik neerlegde besefte ik dat die opmerking over dat terugsturen wel heel snel was gekomen, alsof ze al wisten dat het ding niet werkte. En toen ging ik maar eens googelen. En kreeg het steeds benauwder. Ik las reacties op een forum van Tros Radar. Dit bedrijf dat er zo degelijk uit zag bleek niet helemaal koosjer. Oké, ik had wel even getwijfeld of ik een laptop wel online moest kopen, maar een vriend van ons zag geen bezwaar. Inderdaad, de site zag er prima uit, en ze hadden gewoon een winkel in Groningen en één in Nijmegen, dus dat zou wel oké zijn. En ik had nou eens niet nog langer willen twijfelen en dubben en vergelijken en nadenken… (Zie je, moet ik dat voortaan tóch maar weer doen.)

Ik moest er een paar keer achteraan bellen. Of ze hem al hadden (ik had hem aangetekend verstuurd, mij zouden ze niets maken), en of er al naar gekeken was. Hij bleek niet meer te repareren. Ook al zo vreemd, voor een gloednieuw ding. Maar omdat het om het laatste exemplaar was gegaan, konden ze ze niet meer leveren. Ik zou mijn geld terugkrijgen.

Een lang traject van ergernis en onzekerheid volgde. Beloftes, veel beloftes. Loze beloftes. Maar geen resultaat. Straks was ik niet alleen mijn laptop maar ook mijn geld nog kwijt!

Op mailtjes werd niet geantwoord. Als ik belde werd er niet opgenomen of ik werd weer naar iemand anders doorverwezen, die er natuurlijk net op dat moment ook weer niet was. Zelfs de site was niet meer on line. Echt foute boel dus. Als ik dan eindelijk toch iemand aan de lijn had, schoot het nog niet op. Ik zou mijn geld terugkrijgen, maar hoe vaak ik ook checkte, het stond er niet op. Ze zouden een print screen sturen als ik het geld nog niet had maar zij het wel overgemaakt hadden (dat klonk betrouwbaar), maar natuurlijk kwam ook dat niet en kon ik ze toen weer niet bereiken. Gék werd ik er van!

En toen ben ik maar gaan dreigen. Dreigen dat ik een van Nederlands bekendste bloggers ben (uhum…), met duizend bezoekers per dag (die dagen zijn er geweest) en dat als het er de volgende dag niet op zou staan, dat ik er dan een stukje over zou schrijven. Ik zou hun naam noemen en iedereen ten zeerste afraden ooit iets bij ze te bestellen.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat vroeger nooit gedurfd had en dat het Pier’s idee was (ik vind het niet zo netjes, maar ja, wat zij deden was ook allesbehalve netjes), maar naar aanleiding van alles wat ik al op dat forum had gelezen, had ik al door dat het geen zuivere koffie was en mochten ze best eens een poepie ruiken. Ik weet niet of dat dreigement nou de doorslag gaf of niet, maar ik werd toen wél ineens teruggebeld. Een dag later had ik mijn geld. Een lange dag later.Yes!

Alleen nog steeds geen laptop. Dus waarom ik blij was weet ik eigenlijk niet, want we waren weken verder en ik kon weer helemaal opnieuw beginnen.

En dat deed ik dus. Het vervolg lezen jullie t.z.t. in een apart blogje. De titel heb ik al: Ha ha hallo Lenovo? Alleen de laptop nog niet.

De site van het betreffende bedrijf was vorige week nog steeds off-line…