Domme doos

Het is 08:00, de wekker gaat. Net als vorige week maandag. Toen ging mijn wekker ook om naar de huisarts te gaan. Als je 35 bent mag je namelijk weer met de benen wijd voor een uitstrijkje. Preventief, om te kijken of er geen tekenen zijn van baarmoederhalskanker. Dus om 8:15 stond ik vorige week onder de douche. Wel zo netjes. Onderweg naar de praktijk vraag ik me ineens af of ik de datum wel juist heb..? Inderdaad, volgens de receptioniste ben ik een week te vroeg. Fris gewassen liep ik toen weer naar huis.

Vandaar dat vanmorgen wederom mijn wekker gaat. Precies een uur later meld ik me bij de receptie van de praktijk en een half uur later ben ik aan de beurt. Ik schud de dokter de hand en trek mijn broek en onderbroek uit. Ik hou zo lang het kan mijn benen nog even bij elkaar. Maar dan is de eendenbek opgewarmd en de dokter er klaar voor. Ik spreid mijn benen en voel het metaal. Ik kijk uit op mijn eigen bovenbenen met daartussen het onderzoekende hoofd van de dokter. Dan richt ze haar blik tot mij en vraagt of ik nog een tampon in heb?'Nee?', zeg ik verschrikt. Tenminste... dat zal toch niet?! 'Volgens mij wel' zegt ze en na wat gewroet komt daar een verfrommelde tampon tevoorschijn. Een tampon die ruim twee weken in mij heeft vertoefd...

'Ik stel voor dat we het uitstrijkje een week uitstellen' zegt ze, 'dit kan namelijk de uitslag van de test beïnvloeden'.

En daarom zet ik precies over een week weer mijn wekker. Driemaal is scheepsrecht...