Toptimistisch uit een capsule gekropen

Weet je wat ik zaterdagmiddag heb gedaan? Eindelijk, eindelijk, omdat ik het al zo lang van plan was en ik die 2-voor-de-prijs-van-1-bonnen toch niet voor niks had? Ik ben vrijwillig in een science fictionachtige capsule gestapt, zeg maar gerust een futuristisch ruimtevaartuig. Samen met een vriendin. Nou ja, die lag dan wel in haar eigen raket, maar we werden tegelijk gelanceerd zeg maar.Om er twintig minuten later buitenaards relaxt weer uit te komen.Althans, dat was de bedoeling.

Maar je blijft jezelf hè? Je wordt geen megamindysuperwoman. Eenmaal weer veilig met mijn voeten aan de grond, bleek ik gewoon mijn mezelfje weer te zijn (die zich naar huis moest spoeden om te gaan koken), maar dan toch net even iets relaxter dan daarvoor. En een ervaring rijker. Alleen dat is het al waard.

Hoe het voelde? Nou ja, het hield ergens het midden tussen ‘zonder auto door een wasstraat gaan’, de sensatie van op een wasmachine of droger liggen (niet dat ik dat ooit gedaan heb, maar ik kan me er iets bij voorstellen) en een intercontinentale vlucht in een te lawaaiig toestel. Met je gezicht in een gat met uitzicht op een bewegende branding bij zonsondergang, dat dan weer wel. En dan ondertussen dat geweld op je rug, schouders, billen en benen. Lekker hoor.

Het was de zogeheten Toptimisme-behandeling. Een SpaCapsule Massage, oftewel een massage van waterstralen. Goed tegen stress, en eigenlijk tegen alles, als je de site van Urban Oasis mag geloven.Maar ondanks dat water blijf je er droog bij. Je houdt je kleren dan ook gewoon aan. Wel zo makkelijk. En de snelheid en kracht waarmee die ‘golven’ over je heen gaan, kun je zelf instellen. (Harder, harder).

Nou, het was leuk dus. En weer eens wat anders.Het enige jammere was dat het eigenlijk véél te mooi weer was om jezelf vrijwillig te laten opsluiten.

Goed, of het nou nog doorwerkt of niet, de zon schijnt nog steeds, dus laten we vrolijk zijn. Topfit en optimistisch, ook al zijn we moe, zit de dood van Antonie nog in ons systeem en ook al ben ik hartstikke ongesteld.

En nu maar hopen dat ze me eens gratis uitnodigen, na al deze free publicity. ;-)

© Foto's: Denise Miltenburg