Verjaarsverrassing

Maandag was ik jarig.

Mijn tiende verjaardag sinds ik moeder ben.Toen ik kinderen kreeg, kon ik veel dingen wel bedenken.Dat ze ooit tekeningen zouden maken voor mijn verjaardag bijvoorbeeld.Mee zouden helpen met het maken van mijn verjaardagse ontbijt op bed.Misschien zouden ze ooit zelfs van hun eigen zakgeld een klein verjaardagscadeautje kopen.

Maar dat ik ooit zou worden toegezongen door twee kinderen, waarvan eentje piano speelde en eentje bovenop de piano zat, dat had ik nooit kunnen verzinnen!

Wat een vrolijke (en ook wel beetje ontroerende!) verrassing!

Ik kreeg dus ontbijt op bed (lekker en leuk).Daarna kwamen mijn ouders paasbrunchen (lekker en gezellig).'s Middags was er een gezellige borrel bij mijn schoonouders (niet voor mijn verjaardag hoor).En de hele dag kreeg ik felicitaties via sms, twitter, facebook en whatsapp. Leuk en feestelijk!

"Toch wel een beetje jammer," vertelde ik 's avonds (ietwat teleurgesteld) in bed tegen Lief "dat ik jarig ben op een feestdag. En dat alles tegenwoordig digitaal gaat. Ik heb helemaal geen echte post gekregen vandaag. Zaterdag waren er ook al geen kaartjes in de bus." Lief maakte een raar geluidje en zat opeens rechtop in bed. "De kaarten" riep hij uit "die zijn we vergeten!!". Wat bleek? Er was wèl post geweest op zaterdag. Een hele stapel post zelfs. Die hadden hij en Oudste verstopt, om als verrassing bij mijn ontbijt op bed te geven.Oudste had de post ergens opgeborgen op haar slaapkamer. Ik grinnikte. Dit was weer een echte Lief-actie. "Haal ze nu dan" bedelde ik "dan heb ik nu nog leuk post te lezen!". Lief wilde eigenlijk niet meer onder zijn dekbed vandaan, maar hé, ik was nog steeds een beetje jarig, dus mijn wens 'moest' vervuld worden natuurlijk. Hij liep de zoldertrap af naar de slaapkamer van de kinderen.Even later kwam hij weer naar boven. "Ik kan ze niet vinden".

De volgende ochtend vond ik ze wel. Binnen vijftien seconden. Ik had natuurlijk een weekend paaseieren zoeken als training achter de rug! :-)