Er wordt veel gedaan om kinderen van de alcohol af te houden. Maar dan moeten je ouders wel meewerken, weet Denise (26). Ze is al vanaf haar twaalfde verslaafd. “Mijn eerste glas wijn dronk ik toen ik een jaar of tien was. Mijn moeder wilde met me proosten op mijn goede rapport. Het was of ik het ontbrekende puzzelstukje had gevonden. De smaak was oké, maar het effect dat het op me had, was nog veel beter. Ik vond het geweldig.”
Twaalf jaar
“Ik woonde alleen met mijn moeder, mijn vader heb ik nooit gekend. Ik ben het resultaat van een vakantieliefde, van toen ze op haar zeventiende voor het eerst alleen naar Frankrijk ging. In plaats van iemand die me vertelde wat goed en slecht was, was mijn moeder een oudere vriendin die me liet drinken wat en wanneer ik wilde. Sterker nog, al in mijn puberjaren dronken we regelmatig samen een fles wijn leeg. Daar was niets raars aan, zei mijn moeder. In Frankrijk dronken kinderen al vanaf hun zesde met de volwassenen mee. En ik was nu eenmaal half Frans, dus vanaf mijn twaalfde kon het al helemaal geen kwaad, voegde ze er dan vaak met een knipoog aan toe. Omdat ik het allemaal heel normaal vond, duurde het een aantal jaar voordat iemand suggereerde dat ik een probleem had. Ik was achttien toen mijn toenmalige vriend voorzichtig hintte dat ik wel erg veel dronk.”
Tonic, met gin
“Na mijn eindexamen waren mijn vrienden druk bezig met hun toekomst. Of dat nu een studie was, een baan, of reizen. Ze verdwenen voor een groot deel uit mijn leven, en ik omringde me voornamelijk met gelijkgestemden: mensen die ik in de kroeg ontmoette, en die niet raar opkeken als ik per avond tien glazen wijn, bier of wodka wegtikte. Dat deden ze zelf namelijk ook. Voor mij was dat normaal. In gezelschap, maar ik deed het net zo goed als ik een avond alleen was. Als mijn vriend na een avondje stappen de volgende dag aan de spa en de cola zat, zat ik aan de tonic. Maar niet zonder een fles gin erbij.”
Veertig glazen
“Het ging van kwaad tot erger, tot ik zo’n dertig, veertig glazen dronk in één weekend. Doordeweeks was dat ongeveer tien per dag, zodat ik nog enigszins normaal kon functioneren op mijn uitzendbaantje als receptioniste. Althans, dat dacht ik. Maar al snel kwamen er tientallen klachten over de alcoholwalm die om me heen hing. Ik werd ontslagen. Eindelijk begon het me te dagen: mijn vriend zou wel eens gelijk kunnen hebben. Het dieptepunt bereikte ik toen ik op een festival was…”
Het hele verhaal lees je in de nieuwe Grazia of HIER voor €0,49 via Blendle.
