Beetje bij beetje leer ik mijn vader beter kennen. Met vaderdag heb ik hem een boekje gegeven: Pap vertel ‘s. Een soort dagboekje is het eigenlijk. Er worden in het boekje allerlei vragen gesteld over mijn vader, zijn jeugd, zijn ouders en mijn kinderjaren. Regelmatig krijg ik nu een mailtje met daarin antwoorden op een paar van deze vragen. Verhalen over mijn vader.
Gister kreeg ik deze:
“Op een dag ging mijn moeder mijn nagels knippen. Zij zat op een stoel aan tafel en ik stond naast haar op een stoof met mijn hand op tafel zodat de nagels goed geknipt konden worden. Hoe het kwam, weet ik niet meer, maar op een gegeven moment viel of gleed ik van de stoof af en klapte met mijn kin op de tafel met de tong tussen mijn tanden. Het bloedde hevig. Ik moest onder de koude kraan spoelen, maar het bloeden hield niet op. Toen zette mijn vader mij achter op de fiets en fietste naar het ziekenhuis. Daar werd ik onder een laken gelegd met een gat waardoor ik mijn tong moest steken. Mijn vader zei: ze gaan je tong naaien. Dat doet zeer, maar zet je schrap. Mijn tong werd genaaid zonder verdoving. Ik heb geen kik gegeven.“
Ik bewaar ze, print ze uit en hoop zo ooit -als het me gegund is- aan mijn kinderen te laten lezen.
