Daar staat ie dan, mooi en glanzend te wezen, en alle aandacht op het aanrecht naar zich toe te trekken: de Citiz & Milk van Magimix. Een prachtding. Dat moet gezegd. En het heeft me helemaal niets gekost. Nou ja, alleen wat door wijn in gegeven creativiteit dan. Want ik won hem met mijn Six Word Story, die inmiddels op de site van de Nightwriters staat.
Kijk maar.
We haalden hem vorig week op.
De megacadeaucheque ging mee, want die moest weer ingeleverd worden. En dus zaten we met dat hele gevaarte in de tram. Omdat mijn naam zo groot op de cheque stond leek het net een levensgroot visitekaartje. Een ieder die ons zag wierp nieuwsgierig een blik op de cheque. Kennelijk is dat iets wat je automatisch doet, als je iemand met zon cheque ziet, dat je dan wilt weten wat de betreffende geluksvogel gewonnen heeft. Nou, een Nespresso t.w.v. 300 euro dus. Inclusief discovery box met allerlei smaakjes. En twee setjes kopjes naar keuze uit de Rituals collection.
Niet gek toch?
© Foto’s: Denise Miltenburg (Jippe dook meteen op de waardecheque)
Eenmaal in de Boutique, want ja, zo heet dat dan, dronken we allereerst een kopje koffie. Om er even in te komen, zeg maar. Dat was nog niet zo een twee drie voor elkaar, want ik kreeg eerst een complete draaischijf in handen en kon gaan kiezen welke van de Grands Crus ik wilde.
Smaakprofiel, intensiteit, bitterheid, zuurheid, brandgraad, body
overal moest over nagedacht worden.
Zestien Grands Crus om uw zinnen te prikkelen, las ik. Let wel, het ging hier nog steeds om koffie.
Echte koffies met elk een eigen karakter. Pas de vin dus.
Eerst maar even het formaat van het kopje kiezen. Een half gevuld espressokopje of een hele, een lungo of een cappuccino. En dan de intensiteit. Wilde ik intensiteit 10 of gingen we voor een zesje, of toch maar een drietje misschien?
Werd het Levanto, Volluto of Cosi?
Ristretto, Arpeggio of Indriya?
Help! Red me! In welke problemen had ik mezelf verwikkeld door dat prikkelende zinnetje van zes woorden?
Ik wil gewoon een lekker bakkie koffie!
Je verdiepen in de wereld van Nespresso dus. Een studie op zich. Maar ze helpen je graag hoor.
De belangrijkste aromatisch noten dan nog. Wilden we fruitig, kruidig of bloemachtig? Geroosterd graanachtig, mout- of houtachtig? Met citrusnoten, honing-, cacao- of met een wijnachtige fruitnoot?
Keuzes, keuzes, keuzes…
Op alle fronten wordt het leven je zogenaamd makkelijker gemaakt, maar je moet wel met een aangeboren kordaat-keuzes-kunnen-maken-gen hebben wil je tegen die overvloed aan keuzemogelijkheden bestand zijn.
Nee, dan was de filterkoffie van vroeger stiekem wel zo duidelijk. Zwarte koffie en voor wie wilde een klontje suiker of een scheutje melk. Klaar. Niet dat het lekker was, maar je wist toch niet beter.
Maar goed, inmiddels is koffie wel andere koek natuurlijk. Heden ten dage is het bakkie troost een beleving geworden. Niet gewoon slobber slobber weg, nee, een genietmoment, compleet met de juiste smaak bij het juiste moment, de juiste geur bij de juiste stemming en het juiste kopje bij de juiste entourage. Koffie is lifestyle geworden.
Of je hier nou altijd gratis koffie kon drinken als je lid was van de club, vroeg ik mezelf hardop maar voorzichtig af.
De opvallend knappe jonge man naast me aan de koffiebar keek op van zijn mobieltje en lachte. Nee, dat was niet de bedoeling, dacht hij. (Zouden hier altijd van die knappe mannen komen?)
Goed, de koffie was op, tijd voor actie.
Een beetje lacherig in zon strakke zaak niet alleen het personeel maar ook de meeste klanten gingen keurig en strak gekleed- dubden we tussen de mooiste apparaten. Werd het een enkele met een losse aeroccino erbij, of toch maar eentje met ingebouwde melkopschuimer? Gingen we voor glanzend of frosted, zilver of wit?
We twijfelden nog even, want de Krups was ook een juweeltje, maar het werd de magische Magimix, mooi passend bij het rvs op de wand boven het aanrecht.
Voor het restbedrag kozen we nog tig capsules uit. Voornamelijk Levanto en Ristretto. Een mens moest het zich zelf niet té moeilijk maken.
Mijn naam en product werden geregistreerd, ik kreeg een pasje en nu hoorde ik er dus echt bij.
Ik ben lid van de club. Ik drink Nespresso. Ik hoor erbij.
Welkom in de wereld van Nespresso. Het image van geslaagd en snel en kijk mij nou.
Van ons hoeft dat allemaal niet zo, het is allemaal net iets te gelikt, maar de koffie? Die is wél lekker.
Met drie grote Nespressotassen vol verlieten we de zaak.
Zo zo, zei een man die net naar binnen wilde en een vluchtige blik in mijn zwarte Nespressotassen wierp.
Zeg dat wel, zo zo. (Waar gingen we dit allemaal opbergen?)
Goed, en nou zitten we dus al weer een week aan die magische koffie. Kastjes ontruimd en vol Nespressocapsules gepropt en inmiddels al tig kopjes cappuccino gemaakt. We moesten er best even aan wennen. Vonden het behoorlijk straffe bakjes in het begin. Heftiger dan we gewend waren.
En die namen die je soms aan pizzas en Italiaanse restaurants doen denken (Roma, Capriccio) en je dan weer doen dromen over warme koffielanden dicht bij de evenaar. Wat dacht je van Indriya (hoeveel kinderen zouden er straks zo heten?), Rosabaya en het zwoele Dulsão do Brasil?
Het was even zoeken naar de juiste smaak voor alledaags gebruik en de ideale verhouding melk en koffie voor een koffie verkeerd, maar nu ben ik overtuigd. Het smaakt inderdaad echt goed.
En we waren echt blij verrast. Door die melkopschuimer bijvoorbeeld. Niet te vergelijken met die op batterijen werkende apparaatjes, nee zelfs niet met dat porseleinen superding dat we al jaren hadden (maar zelden gebruikten). Zonder enige moeite heb je in no time een geweldige schuimlaag!
Al een hele schare ristrettocapsules verbruikt. Wist je dat daar speciale inleverpunten voor bestonden? Voor die gebruikte cupjes? Nee? Nou dat is dus zo. Maar dat zie je Clooney niet doen op de filmpjes hè? Want met een zak gebruikte capsules over straat is dan net weer wat minder hip en strak. Maar wel heel bewust natuurlijk. Want ze kunnen er weer van alles van maken van die capsules, schijnt. (Dat als je ze niet gebruikt je dat probleem helemaal niet hebt, laten we dan maar even achterwege).
Goed. Zoals ik al zei: we hebben m en zullen straks niet beter meer weten.
Wat een prikkelend zinnetje al niet teweeg kan brengen
O ja, en ik kwam nog een ander filmpje van de Nightwritersavond tegen. Een mooiere dan deze eigenlijk.
Met veel sfeer en gevoel gemaakt. Kijk maar op Molblog, van het tijdschrift voor marketing, of gewoon hieronder.
(Klik in het midden van het plaatje, niet op het pijltje. Je ziet mij aan het eind vooral.)
Nighwriters @ Nespresso from MiU Marketing on Vimeo.
