Ik was altijd populair op school. Je weet wel: iedereen wilde mijn vriendinnetje zijn, bij mij spelen, in de pauze met mij spelen enzovoort. Maar toen ik -op de lagere school- verhuisde en op een nieuwe school terecht kwam, ben ik een tijdje gepest. Het kwam omdat Jorge ‘verkering’ met me wilde en ik wilde niet met hem. Hij begon me ‘aap’ te noemen, vertelde iedereen dat ik op eentje leek en iedereen nam het zonder er verder over na te denken over. Ik weet nog heel goed dat een van de meisjes op een dag tegen me zei dat ik mijn haar eens vast moest doen omdat dat me zo leuk stond. Aletta, die het toevallig hoorde, zei toen: “Nee joh, dan zie je die apenoren zo.” En bedankt Aletta, voor het veroorzaken van een trauma. Mijn oren zijn namelijk niet de kleinste en de elegantste, en daar was ik me toen ook heus wel van bewust. Sinds die dag zette ik op ieder verlanglijstje (voor sinterklaas en mijn verjaardag) ‘nieuwe oren’ en is het aantal keren dat ik mijn haar vast heb gedaan op een hand te tellen. Ik doe mijn uiterste best om mijn haar zo te stylen dat de kans dat mijn oren door mijn haar steken zo klein mogelijk is. Zonder succes trouwens. Ik dacht altijd dat ik er redelijk uitzag (in de spiegel steken mijn oren er nooit doorheen), maar toen wij twee weken geleden familiefoto’s lieten maken als kerstcadeau voor mijn schoonmoeder en ik het resultaat zag, werd mij het tegendeel bewezen. Niet alleen stak op IEDERE foto (en het waren er een stuk of 30) mijn oor door mijn haar, nee, op IEDERE foto staken twee (!!) oren door mijn haar. Ik schaamde me dood. Toen ik de ramp aanwees voor vriendlief, zei hij: “Maar zo zie je er toch altijd uit? Het is schattig! Het hoort bij je!” Die middag kocht ik een ronde borstel en een föhn en ben ik nu in ieder geval een half uur mijn haar aan het föhnen voordat we de deur uitgaan (niet als we naar de supermarkt gaan hoor, maar als we iets belangrijks hebben) of nadat ik mijn haar gewassen heb.
Zaterdag gingen we naar een 80’s tributen optreden (overigens geen aanrader) in een bar op loopafstand. We raakten aan de praat met een prettig gestoorde vrouw die maar uit bleef roepen hoe geweldig we waren als stelletje, wat een goede muzikant vriendlief was en hoe knap ik was. “Wat vind je nu het leukste aan haar?” vroeg ze vriendlief. “Behalve haar ogen en haar lach?” “Alles,” zei vriendlief. “Ik vind het leukste dat haar oren door haar haren steken!” riep ze enthousiast uit. Are you kidding me? Nadat ik minstens 20 minuten had geföhnd, met een ronde borstel in de weer was geweest en er allerlei styling producten in had gesmeerd en op had gespoten, staken ze er nog doorheen?! En dat was ook nog leuk en charmant? Of nam ze me volledig in de maling? Ik vind het ver-schrik-ke-lijk als mijn oren te zien zijn, als ze door mijn haren steken heb ik het gevoel alsof ik voor schut sta. Stel ik me aan? Zouden die prettig gestoorde vrouw en vriendlief de waarheid spreken? Hoe krijg ik mijn haar zo dat je mijn oren echt niet meer ziet? Help!
Okay, en hier dan de foto van mij met uitstekende oor… Dit is gesneden uit de familiefoto die ze hebben gekozen om aan mijn schoonmoeder te geven. Niet mijn beste foto (zullen we gewoon zeggen een van de slechtste?! Wat is er met mijn ogen aan de hand??!!) dus ben niet helemaal blij zo vereeuwigd te zijn in het familiealbum maar goed…
