Vroeger was ik de braafste van de klas.
Nou ja, ik kletste wel veel (zelden zat ik aan het einde van het jaar nog naast het vriendinnetje waarvoor ik had gekozen) maar verder was ik behoorlijk braaf. Ik maakte mijn huiswerk, leerde mijn proefwerken – later tentames – en was niet bang voor onverwachte overhoringen.
Mijn financiële diplomas haalde ik middels zelfstudie. Ik vond het tempo van cursussen te laag en aangezien ik beschikte over een gezonde dosis zelfdiscipline, koos ik een meer volwassen vorm van onderwijs. Ging prima. Ik kon kletsen wat ik wilde (na elk hoofdstuk mocht ik een vriendin bellen) en niemand zeurde.
Anno 2010 zit ik echter weer in de klas. Samen met mijn collega-schrijvers in spe volg ik de cursus literair debuteren. (Inderdaad, ik schreef er al vaker over.) Naast close-reading van de ingezonden verhalen, krijgen we regelmatig schrijfopdrachten. Die vervolgens klassikaal worden besproken.
Eén van die opdrachten luidde: schrijf een seksscène: alles mag: solo, duo, trio, tussen erotiek en porno maar wel realistisch. Ja. Ga daar maar even voor zitten. Ik overwoog een verhaal in het donker, met enorme dekbedden over onzichtbare lijven en misschien – heel wild – een sigaret na afloop. Vriendin B. schudde haar hoofd. Hoeveel condooms je ook gebruikt, je kunt geen veilig seksverhaal schrijven. Dus kan je er maar beter zorgen dat het van het papier áfspat.
Afijn. Ik ging aan de slag en warempel, het werd wat! Ik schrok er zelf van! Ik mailde het door en hoopte dat de lezers zouden snappen dat het niet autobiografisch was. Medecursist D. was ondertussen ook begonnen met schrijven. Gisteravond liet via Twitter weten dat hij met veel plezier aan zijn eigen verhaal bezig was. Waarop ik terugtweette: Dat had je vrijdag al moeten inleveren!
Hij: We kunnen niet allemaal de braafste van de klas zijn.
De braafste van de klas?!
Achterin de dertig en nog steeds de braafste van de klas?
Echt?! Ik brááf?
Wacht maar tot hij mijn verhaal leest!
