Jullie waren benieuwd naar het vervolg op mijn vorige blogje.. (en voor het geval je die niet/niet goed gelezen had.. Ik was negentien. En vrij naïef :s zoals je hier kunt lezen..)
Ik was helemaal klaar om de strijd aan te gaan (nadat ik mijn rokje naar beneden had getrokken .) en hem te negeren maar zodra ik hem zag maakte hij meteen zijn excuses. Hij vertelde dat hij een hele belangrijke afspraak had en dat die uit was gelopen. En dat hij de hele tijd aan mij moest denken en dat hij het zo erg vond dat het niet door kon gaan. En nee, hij kon niet even bellen of smsen want hij zat middenin die belangrijke afspraak. Begrijp wel dat hij echt heel charmant, overtuigend en grappig was, je weet wel met van die glimmende oogjes en een hele grote, stralende (glim)lach en dus stemde ik ermee in om dan die avond op date te gaan. “Maar als je vanavond niks van je laat horen dan praat ik nooit meer tegen je,” dreigde ik. Dat moest wel indruk maken.
Niet dus. Die avond was een herhaling van de avond ervoor. Mijn telefoon bleef stil en ik zat, in een zorgvuldig uitgekozen outfit (niet het rokje), fris gewassen haar en subtiele make-up ongeduldig te wachten. Hij zou het toch niet nog een keer flikken? Drie kwartier nadat hij me eigenlijk op had moeten halen besloot ik hem te bellen. “Waar ben je?” vroeg ik toen hij zijn mobiel opnam. Maar het was collega M. helemaal niet. De onbekende legde uit dat hij M.’s neef N. was en dat ik N.’s nummer had gebeld. Vreemd. Ik legde het probleem van de date uit en N. zei dat ik gewoon bij hem langs moest komen. Hij gaf namelijk een feestje en M. zou ook komen. “Dat is toch lachen, zeker nu hij je heeft laten zitten, dat hij dan binnenloopt en jou hier ziet zitten!” Het leek mij inderdaad een goede grap en hoewel ik N. niet kende besloot ik naar zijn feestje te gaan (over naïef gesproken) want hij klonk erg aardig.
“Waar blijft iedereen?” vroeg ik N. toen een uur na mijn aankomst er nog steeds maar drie andere mensen waren, namelijk neef V., neef G. en V.’s vriendinnetje. “Ach, wat maakt het uit? Wij hebben het toch leuk?” vroeg N. Dat was waar. We hadden het leuk. Charme zat zeker in de familie want ook N. was niet te geloven zo charmant en zelfverzekerd, had dezelfde glimogen en een nog bredere lach dan collega M. V. zat zijn vriendinnetje op de bank heftig te zoenen. En als ik heftig zeg, dan bedoel ik ook heftig. Het ging er zelfs zo heftig aan toe dat zij tijdens het zoenen omviel en met haar hoofd op G.’s schoot terecht kwam. ‘Jee, het zal je maar gebeuren!’ dacht ik. G. leek het eigenlijk niet zo erg te vinden. Eigenlijk helemaal niet. Hij kende het vriendinnetje zeker erg goed, want hij aaide zachtjes vriendinnetjes haren terwijl zij met V. aan het zoenen was. Vreemd. Het zoenen ging er steeds heftiger aan toe, met veel bewegingen en gekreun. Opeens stonden ze alle drie op van de bank en verdwenen ze ergens in het huis. ‘Die zijn zeker naar buiten, in de tuin,’ dacht ik NAIEF. Ik vond wel dat ze erg lang weg bleven en dat zei ik dan ook tegen N. Hij zei dat ze zich vast wel vermaakten. Ik dacht echt dat ze de hele tijd de tuin aan het bewonderen waren. Tot ik een geluid op de gang hoorde en V. naakt over de gang zag rennen. “N., heb je nog condooms? We hebben meer nodig!” riep hij. Wow.
Ik was in shock. Uiteraard had ik wel van trio’s gehoord, maar ik wist niet dat mensen die ik (min of meer) kende dat deden! Wat hadden ze eigenlijk van mij verwacht toen ze me uitnodigden?? Jak :s
