Margje en een standje in de sauna. Met een dirty mind zou je daar heel wat anders bij kunnen bedenken. Maar het was gewoon een ouderwets standje, zo eentje van ‘Foei, dat mag niet’. Jawel, ik deed wel iets stouts, maar er was weinig dirty minderigs aan.
Halverwege mijn saunadagje belde ik even naar huis, om Lief te vragen of hij de voor zondag gereserveerde filmkaartjes alvast wilde ophalen als hij toch naar de stad ging. Dan hoefden we op zondagochtend niet een half uur van te voren al bij de bioscoop zijn.
Mijn mobieltje lag in mijn locker. Ik opende het kastje met mijn armbandje en zette mijn telefoon aan. Achter mijn lockerdeurtje belde ik naar huis. Lief zou de kaartjes halen. Omdat ik niet zeker wist of ik het reserveringsnummer goed had onthouden, zocht ik, nadat Lief en ik hadden opgehangen, op mijn mobiel nog even in mijn mail naar het reserveringsberichtje in mijn mailbox. Dan hoor ik iemand ietwat streng zeggen dat ik hier niet mag bellen. Ik kijk verbaasd op. Het is de meneer die net nog de opgietingen bij de Löyly deed. Maar in plaats van te wapperen met een handdoek wappert hij nu met zijn wijsvinger. Ik zeg iets van “Oh’ en kijk naar mijn mobieltje. “Het gaat voornamelijk om de camera” vervolgt hij zijn verhaal, “daar zou je foto’s mee kunnen maken, dus dat kan bedreigend overkomen op de andere gasten. Als u per se moet bellen, dan kan dat bij de receptie”. Ik kijk om mij heen. In de kleedruimte is niemand te zien. Ik sta nog steeds achter mijn lockerdeurtje en stond echt bijna met mijn hoofd en hand waarin het mobieltje zat IN mijn locker. Waar ik dan in hemelsnaam een comprimitterende foto van zou moeten maken beats me, maar ik druk mijn mobieltje uit. “NU uitdoen dus, of naar de receptie” zegt mister Löyly boos. Ik vertel hem dat ik de mobiel al heb uitgedrukt en zeg iets van Rustig aan maar enzo.
Regels zijn regels natuurlijk. Maar overdreven vind ik zijn reactie wel. Gelukkig ben ik te ontspannen om me er druk over te maken. 🙂
