Mam, mag ik rijsttafel?
Bo kan het zomaar ineens op straat vragen.
Als ik niet meteen reageer, begint ze een beetje te piepen en te dralen en zegt dan nadrukkelijker:
Ma-ham, mag ik rijst-ta-fel?
Ik zie mensen dan wel eens vreemd opkijken.
‘Rijst-ta-fel!’
Vraagt dat kleine meisje nou om een rijsttafel?
Nou ja, los van het feit dat ze dat best zou lusten, bedoelt ze in dit geval een rijstwafel.
(Ja, ik ben een van die gelukkig ouders die haar kind nog blij kan maken met en rijstwafel. Kinderen moet ik zeggen, want ook Jippe vindt ze lekker. Nou ja, meestal. Net als soepstengels, die Bo nu ook weer wil omdat Jippe ze krijgt. En eigenlijk is het momenteel zo dat Bo alles wil wat Jippe heeft. Of het nou speelgoed, fruitreepjes, spenen of flesjes zijn. Terwijl ze zelf als baby nooit een speentje of flesje wilde!)
Goed. Terugkomend op die rijstwafeltjes. Kocht ik eerst alleen de minirijstwafeltjes van Bambix (Nutricia), later ging ik voor Bo maar over op de grotere formaten. Maar die stinken altijd zo.
Maar toen ik gisteren bij het Kruidvat was, zag ik deze minis.
Van zilvervliesrijst. Nog beter!
En bio, En EKO.
De vreugde complet.
© Foto: Denise Miltenburg
Dat zet me ineens weer aan het denken over rijsttafels. Niet dat we het vaak eten, maar waarom krijg je eigenlijk nooit zilvervliesrijst bij je rijsttafel? Zou lekker zijn. En tegenwoordig eigenlijk heel logisch. 😉
Nou, genoeg nu Denise. Houd je rijstwaffel en ga iets leuks doen!
