Real life: ‘De jongens op school noemden me ‘zeekoe”

Joann hoopt anderen te kunnen helpen.

Dankzij haar vriend en haar baan als model is Joann van den Herik – het nichtje van Gigi en Bella Hadid – een stuk minder onzeker. Door te laten zien hoe blij ze met zichzelf is, en door open te zijn over haar struggles, hoopt ze ook anderen te helpen.

Alles delen

“De mooiste reactie kreeg ik laatst van een vrouw die stuurde dat ze door mij voor het eerst in zeven jaar weer een bikini heeft gekocht. Het is mijn doel om andere meiden en jongens te helpen om met hun onzekerheden te dealen. Dat niet alleen, ik help mezelf er ook mee door bijvoorbeeld juist die foto van mijn benen te posten waar ik niet altijd happy mee ben. Doordat ik vroeger steenpuisten had, heb ik littekens op mijn benen. Dat ziet eruit als cellulitis, terwijl ik juist best gespierde benen heb. Door dit te delen, blijf ik er niet alleen mee zitten. Anders gaat het in
mijn hoofd zitten en denk ik dat ik de enige ben.

"Nu helpen de mooie reacties mij om er anders naar te kijken. En natuurlijk krijg ik ook weleens vervelende reacties, maar daar moet ik vooral om lachen. Zoals de jongen die laatst zijn vriendin onder zes van mijn foto’s tagde om te laten zien hoe lelijk hij me vond. Dan denk ik: heb je niets beters te doen? Of mensen die me sportadvies geven. Terwijl ik drie keer in de week in de sportschool sta en elke dag met mijn hond loop. Soms heb ik zin om erop in te gaan, maar meestal laat ik het gaan. De discussie aangaan heeft toch geen zin.”

Laxeermiddelen

“Vroeger was ik extreem onzeker. Vooral over mijn rugvetjes, benen, buik, onderkin en gezicht. Het hielp niet dat ik de volste was op school. Mijn vriendinnen waren allemaal veel dunner en hadden het er de hele tijd maar over hoe dik ze wel niet waren. Daardoor dacht ik: als zij zichzelf al dik vinden, wat vinden ze dan van mij?! Zodra we ruzie kregen, werd ik ook altijd ‘dik’ genoemd. De jongens op school noemden me ‘zeekoe’. Op een gegeven moment ging het zo in mijn hoofd zitten. Ik vond mezelf een monster, zo lelijk."

"Als puber praat je daar ook niet makkelijk over. Althans, ik niet. Ik deed er alles aan om af te vallen. At overdag vaak niets. Het brood dat ik van mijn moeder meekreeg, gooide ik weg. Uiteindelijk had ik ’s avonds zo’n honger dat ik zo een zak chips leegat. Om dat weer te compenseren, gebruikte ik laxeermiddelen en deed ik detoxkuren. Als je niet heel dun bent, is dat voor niemand een teken dat er iets niet goed gaat. Terwijl ik natuurlijk allesbehalve gezond bezig was.”

Meer dan uiterlijk

“Het keerpunt kwam toen ik een relatie kreeg met mijn huidige vriend. Hij heeft me laten inzien dat ik mooi ben zoals ik ben. Niet alleen door me complimentjes over mijn uiterlijk te geven, maar ook door de manier waarop hij met me omgaat. Daarvoor kende ik alleen jongens die me aandacht gaven omdat ze een keertje wilden zoenen. Om me vervolgens compleet te negeren. Door Robin weet ik dat ik meer ben dan alleen mijn uiterlijk. Het moment dat plussize-modellen als Ashley Graham doorbraken, is voor mij ook erg belangrijk geweest. Ik vond ze zó mooi en wist: ik heb curves, maar ben dunner. "

"Dus als ik die modellen mooi kan vinden, waarom mezelf dan niet? In diezelfde periode werd ik benaderd door een fotograaf uit Amerika. Hij kwam naar Amsterdam en wilde heel graag een shoot met me doen. Mijn moeder was er niet helemaal gerust op, maar als ik mijn vriend meenam, mocht ik gaan. Ik kreeg van die fotograaf superveel complimenten, dat was echt een zelfvertrouwenboost. Sinds die tijd ben ik een stuk zekerder en niet meer constant op dieet om zo dun mogelijk te zijn. Nu weet ik: ik ben gewoon mooi zoals ik ben.”

Support

“Mijn eerste agent was heel raar en onprofessioneel. Zij wilde dat ik aankwam, terwijl ik juist eindelijk blij was met mijn lichaam. Bovendien, verplicht aankomen, voelt voor mij hetzelfde als verplicht afvallen. Niet oké, dus. Zij vond me ook alleen geschikt voor folders van de Lidl, terwijl ik juist het liefst high-fashiondingen wil doen. Daarover zei ze: ‘Dat gaat je toch niet lukken.’ Terwijl het Nederlandse curvy model Jill Kortleve Alexander McQueen had gelopen."

"Als anderen het kunnen, waarom ik dan niet? Als agent moet je de dromen van je modellen supporten. Je moet samen voor een doel gaan. Mijn huidige agent gelooft wel in me. Ik doe ook alleen castings voor merken die echt gericht naar mij vragen. Als ze me uiteindelijk toch niet boeken, weet ik dat het niet aan mij ligt. Ze hebben een bepaald idee in hun hoofd van het meisje dat ze graag willen. Dan kan ik me daar wel kut door voelen, maar daar heb je niks aan.”

Niet geaccepteerd

“Als ik voor werk in Engeland ben, merk ik dat body positivity daar veel meer leeft. Terwijl veel mensen er hier in de modeindustrie juist nog sarcastisch over doen. Ik laat mijn vetrollen, cellulitis en stretch marks gewoon zien. Hier is dat nog niet sociaal geaccepteerd. Zo zonde, want het is juist iets positiefs. Het zou toch ook veel leuker zijn als we dat perfecte plaatje op sociale media doorbreken? Ik heb het er met mijn nichtjes Bella en Gigi ook weleens over. Zij vinden het heel goed wat ik doe en zijn juist heel trots.”

Tekst: Kim Buitenhuis Beeld: BSR

Laatste nieuws