Sinds afgelopen week, het zal wel 2 januari zijn geweest, ben ik ineens helemaal klaar met het winterseizoen. En dan niet alleen met de kerstboom, de kerststerren, de kerststukjes en de oliebollen, maar ook met chocomel, dikke wanten, Uggs en speculaties over een eventuele Elfstedentocht. Tuurlijk, ik weet dat er nog maar nauwelijks vorst is geweest, en ik gun mensen die van schaatsen houden (het zal duidelijk zijn dat ik daar zelf niet toe behoor) echt hun natuurijs wel. Maar het vooruitzicht van ruiten krabben, ploegen door bruine sneeuwsmurrie, en tintelende vingers stemt me gewoon niet vrolijk. Het zonnetje dat pas nog zo uitbundig scheen wel. Het doet me verlangen naar voorjaarsbloemen, naar fluitende vogels, naar vrolijke voorjaarskleding, naar een tuindeur die voor het eerst weer een uurtje open kan. Ik krijg zelfs zin in een voorjaarschoonmaak. Echt.
Nu heb ik, behalve de vogels en de bloemen, ook wel een heleboel leuke dingen om naar uit te kijken dit jaar. Mijn schoonzusje krijgt half maart een tweede kindje, mijn ouders worden allebei 65, Jurgen en ik kennen elkaar 10 jaar deze zomer, en mijn broertje gaat in april trouwen. Bij die laatste gelegenheid mag C. als bloemenmeisje voor de bruid uitlopen. “Ik vind het wel een beetje spannend”, fluisterde ze toen ze dat hoorde. Maar zodra ze doorkreeg dat bloemenmeisjes ook een hele mooie jurk aan mogen begonnen haar oogjes al snel te glimmen. Geef C. een jurk en ze is gelukkig. Doe er nog een paar hakjes bij, en ze is in de hemel.
Toch blijkt het nog best lastig om een goede jurk te vinden. Op internet vond ik van alles, maar ook veel van niks. Ik las er waarschuwingen op sites in de trant van ‘Laat uw dochter geen jurken passen die u niet wilt/kunt betalen anders wordt het een drama om ze daarna weer uit te krijgen’. Daar moest ik in eerste instantie om lachen, tot ik zelf afgelopen weekend in een vrij chique winkel stond en een jurkje bij C. aantrok. Ik deed het gewoon om de maat te bepalen, maar had daarna een huilende kleuter in de auto (“Jij koopt ook nooit een jurk voor mij!”). Het is net Say Yes to the Dress, maar dan in het klein. Wel beschouwd is het dus maar goed dat het nog geen april is..
Wordt vervolgd!
