Vroeger, toen er nog geen geleisuiker was, zorgde pectine, dat van nature in vruchten aanwezig is, voor de gelering. Voor de binding dus. Ieder fruitsoort bevat een andere hoeveelheid pectine. Bramen hebben een laag pectinegehalte. Je kunt ze helpen met wat citroensap (dat heel pectinerijk is). Let op, citroensap heeft ook invloed op de smaak en geeft een frisser accent.
Met de kinderen liep ik vanmiddag het bos aan de overzijde in. We plukten 2 kinderemmertjes bramen, goed voor zo’n 800 g wilde bramen. Kleine, dikke bramen. Met een frisse, zoete smaak en haast vlezige beet. We maakten er jam mee die we vanavond warm over dikkertjes aten. De rest van de jam ging in 3 potten. Lekker op ontbijttoast, bij paté en in sladressings.
Bramenjam, voor 3 potten:
800 g (wilde) bramen*
400 g suiker
1 tl gemalen kaneel
evt. citroensap
*Wassen van de wilde bramen is niet nodig, goed controleren volstaat.
Zoek de bramen uit, verwijder eventuele takjes en andere zaken die je liever niet op je brood smeert.
Doe de bramen met de kaneel en eventueel wat citroensap in een pan. Breng al roerende met een houten lepel tegen de kook en laat de bramen op laag vuur zonder deksel in 35-40 minuten tot jamdikte inkoken. Test of de jam de juiste dikte heeft door een beetje op een bordje, dat je voor je begint in de diepvries zet, te scheppen. Schep de jam zodra hij gewenste dikte heeft in schone potten (op een schone, dubbelgevouwen keukendoek!) en sluit ze. Laat ze 15 minuten omgekeerd afkoelen, keer ze weer en laat verder afkoelen.
