Er is te weinig controle op het plaatsen van (borst)implantaten, blijkt uit het onderzoek Implant Files. Michella Kox (39) herkent dat, zij raakte verminkt.
Afspraak
"Ik heb drie keer aan mijn borsten laten sleutelen. Vier, vijf jaar geleden heb ik ze voor het eerst laten vergroten, maar uiteindelijk was ik daar toch niet tevreden over. Ik heb toen gekozen voor een grotere cup, omdat ik dat beter bij mijn lichaam vond passen. Totdat ik twee jaar geleden flink afviel en er niet zo veel meer overbleef dan siliconen met overtollig vel. Dat deed me in april 2017 besluiten om opnieuw onder het mes te gaan, dit keer om mijn borsten te laten verkleinen en te corrigeren."
"Via via kwam ik bij een kliniek terecht, waarvan het prijskaartje oké was en ook hun referenties waren positief. Inmiddels heb ik ontdekt dat je referenties gewoon kunt kopen, maar dat wist ik op dat moment nog niet. Ik ben op consult geweest en wat de arts me vertelde klonk overtuigend, dus maakte ik een afspraak voor de operatie."
Paniek
"Daar ging het eigenlijk al mis. Toen ik bij de kliniek aankwam, was er geen dokter. Ik vond dat heel raar en raakte in paniek. Diep vanbinnen voelde ik dat er iets niet goed zat. Achteraf gezien had ik naar dat voorgevoel moeten luisteren en naar huis moeten gaan. Uiteindelijk arriveerde de arts, hij trok zijn jas aan en heeft me meteen naar de OK gereden. Zonder een gesprekje of verdere uitleg. Ik heb nog wel gezegd dat ik er geen goed gevoel bij had, maar hij reageerde vrij laconiek. Voordat ik het wist, hadden ze me plat gespoten."
"Na de operatie zou ik vrij snel naar huis mogen, maar ook dit liep mis, want wederom was de dokter nergens te bekennen. Toen hij eenmaal was gearriveerd, stuurde hij me weg zonder medicatie. De eerste twee weken moest ik rust houden, wat ik netjes deed. Na die twee weken begon ik me echter steeds slechter te voelen. Ik merkte dat er iets niet goed zat in mijn lijf en liep met rode, gloeiende wangen rond."
Helemaal open
"Tijdens het douchen zag ik tot mijn grote schrik een gaatje in een van mijn borsten, en daar hing iets wits uit. Ik heb meteen de kliniek gebeld, maar kreeg te horen dat dit heel normaal was en dat het bij het genezingsproces hoorde. Binnen een dag was het kleine gaatje een gat, en nog geen drie dagen later lag ik helemaal open. Er kwam bloed uit en viezigheid in alle kleuren van de regenboog. Maar mijn arts vond het nog steeds niet nodig om in te grijpen. Ook bij mijn andere borst begon een gaatje te ontstaan. Ik was inmiddels in alle staten; mijn paniek werd steeds groter. Het was vrijdagavond, maar mijn arts zei doodleuk: ‘Kom maandag maar even langs voor een consult.’ Ik dacht: what the fuck, ik lig open, er hangt vlees uit mijn borst, en ik kan maandag pas komen?! Uiteindelijk heeft Diana Gabriels van Kliniek Gabriels mij een zware dosis antibiotica laten voorschrijven. Het kwaad was toen echter al geschied, ik was aan alle kanten opengeklapt."
Verminkt
"Mijn ene borst is dankzij de antibiotica redelijk hersteld, maar mijn andere borst is ernstig verminkt en zal nooit meer worden zoals-ie was. Het heeft heel lang geduurd voordat ik mezelf weer naakt durfde te laten zien aan mijn vriend. In het begin was ik heel strijdlustig en heb ik er wel over gedacht om een rechtszaak tegen die kliniek te beginnen, maar ik denk niet dat ik daar iets mee opschiet. Uiteindelijk zou het dan zijn woord tegen het mijne zijn. Bovendien krijg ik mijn mooie borsten daar toch niet mee terug."
"Kijk alsjeblieft uit als je om cosmetische redenen in jezelf laat snijden, en verdiep je goed in de kliniek waar je het wilt laten doen. We willen allemaal dat perfecte plaatje. Ik was ook nooit tevreden over mezelf, maar nu denk ik: het is goed zo."
Het hele artikel lees je in de nieuwe Grazia, die nu in de winkel ligt.
Tekst: Jill Waas, Beeld: BSR Agency
