Megavega 2

Toen ik nog studeerde werd ik een keertje door een studiegenootje uitgenodigd om bij haar te komen eten. Vegetarisch, want ze at geen vlees. Prima, maar toen ik hoorde wat ze klaar gemaakt had, kwam ik niet meer bij: een vegetarische jachtschotel!
Ik heb haar echt het hele etentje en nog lang daarna zitten pesten. Of ze veel moeite had moeten doen om die bruine bonen te vangen? Het zijn immers snelle jongens. En dat die stukjes paprika waarschijnlijk moeilijk te raken waren met zo’n jachtgeweer. Hoe had ze die aardappelpuree weten te strikken? En dat ik als ik dit nog eens bij haar wilde eten, haar een paar dagen van te voren zou waarschuwen zodat ze haar klemmen en vallen kon uitzetten.
Nou, erg vaak heeft ze me daarna niet meer uitgenodigd. Gelukkig voor haar bestonden er toen nog geen blogs en ook geen Facebook, Hyves en Twitter, dus kon ik er alleen in mijn vrienden- en familiekring smakelijk over vertellen. O ja, en de hele School voor de Journalistiek wist het natuurlijk, want we zaten toen wel al druk intern berichtjes uit te wisselen op onze prehistorische Apple Macintoshjes.
Daar moest ik dus aan denken toen ik gisteren achter het fornuis stond en manlief vroeg wat ik aan het koken was. Ik hoorde mezelf namelijk het volgende zeggen: Vegetarische Chili con Carne!