Deel I De klucht
Om kwart voor één stonden we voor de deur van het appartementencomplex.
De zon scheen, we hadden koude voeten maar een warm hart. En ondanks het feit dat ik nog aardig beurs was van mijn val had ik enorm veel goede zin. Snel hingen we de felgekleurde gefeliciteerd sjerpen om, bliezen we de plastic 40 op en grepen een willekeurige TNT-meneer in zijn kraag.
Wilt u hier even aanbellen en zeggen dat er een pakje is?
Het idee was dat vriendin F. ons feestvarken boven zou blijven in afwachting van haar pakje maar F. besloot opeens naar beneden te komen. We gokten dat F. de lift zou nemen maar halverwege de eerste trap hoorden we opeens iemand naar beneden klossen. Heel onhandig, vriendinnen die niet goed meewerken op hun eigen verrassingsfeestje. Snel maakten we rechtsomkeer en doken we de lift in.
De deuren gingen al dicht toen A. opeens riep dat ze niet met de lift ging omdat ze claustrofobie had. In de twee seconden dat G. en ik in de lift stonden te twijfelen gingen de deuren dicht en waren we onderweg naar de vijfde verdieping. Eenmaal boven sloten we snel de deuren weer en liftten weer naar beneden waar zowel vriendin F. als A. verdwenen bleken. Een behulpzame buurvrouw vertelde ons dat het feestvarken alweer naar boven was vertrokken en dat A. ná haar de trap opgegaan was.
Op de tweede verdieping vonden we A. weer terug. Snel klommen we door naar de vijfde alwaar we hard op de deur van vriendin F. bonsden. Toen ze opendeed – een beetje met een ‘wat-gebeurt-hier-nou-toch-allemaal-hoofd – brulden we: Surprise! Gefeliciteerd! en trokken we aan het touwtje van de de confettichampagnefles die niet deed wat hij moest doen. (Hij plopte niet en er kwamen twee heel lullige sliertjes uit.)
Gelukkig deed F. wél wat ze moest doen: heel hard lachen en héél verrast zijn!
Deel II Styling
Na een heerlijke champagnelunch in het huis van F. we kwamen met picknickmanden en al binnen -, het overhandigen van de cadeautjes, ophangen van slingers en een heleboel o, wat hebben we gelachen toen we dit organiseerden-verhalen werd er opnieuw aangebeld. Stylingcoach Silvana stond voor de deur om ons een workshop ‘styling‘ te geven.
Moet ik naakt? vroeg F. verschrikt.
We begonnen met de twee basisdoeken, goud en zilver: past koel beter bij je gezicht of warm? Daarna kwamen de gekleurde doeken die ons type moesten bepalen: zomer, lente, winter of herfst. Ik was zomer, met een knipoog naar ‘winter’, klik hier voor het zomertype.
Zit er wel roze bij het zomertype? vroeg ik verschrikt.
Ja hoor, knikte Silvana geruststellend. En ook zwart dus wat je nu draagt heb je goed gekozen bij je type.
Dat heb ik eigenlijk vooral gekozen omdat het afkleedt.
Na de kleuren kwamen de vormen. Wie was er een omgekeerde driehoek, wie was een acht en wie een rechthoek. De stylingcoach had een heel spannend meetinstrument (soort primitieve eendenbek) dat moest meten hoe onze schouders zich verhielden tot onze heupen. Tot mijn eigen grote verbazing bleek ik een zandloper (schouders even breed als heupen, taille aanwezig) met ronde vormen. Ik plakte de sticker op mijn borst en liep heel trots de rest van de middag met mijn zandloper rond.
Tenslotte maakten we een moodboard, waarbij we naar hartelust mochten knippen en plakken. We dronken wederom champagne en knutselden alsof we vier in plaats van (gemiddeld) veertig waren. Het resultaat: een zalig fröbelwerkje waar we nog wel uren mee hadden kunnen doorgaan. I love styling!
Deel III De afterparty
Met de taxi reden we richting het centrum alwaar G. gereserveerd had in een sushirestaurant. Ondertussen vulden we een vragenboekje in wat ons inzicht moest geven in de (complexe) geest van onze vriendin F. Eerst deden we er nog een beetje lacherig over sommige vragen waren wel heel zwaar maar al snel vergaten we bijna te eten zo druk waren we aan het discussiëren over de zin van het leven (De zin van het leven? Ja, ik heb er nog steeds heel veel zin in, zei F. filosofisch). Veel te snel was de laatste fles wijn leeg en moesten G. en ik ons haasten om de laatste trein nog te kunnen halen.
Met moodboard, picknickmand en kleurenpalet zat ik die (koude) nacht in de trein op weg naar huis. Ik was het station nog niet uit of F. belde nog om te zeggen hoe leuk ze het allemaal had gevonden. Jammer jammer jammer, dat het feestje was afgelopen. Jammer dat een mensch maar één keer in zijn leven veertig wordt.
Past goud of zilver bij mij?
Zandlopertype!
Moodboards
