Ze wilde steeds vaker op de bank in slaap vallen in plaats van in bed. Net als Jippe. (Uhum, ja, hou maar op, heel vervelend inderdaad, en hoe fout ook- zo gegroeid, maar stiekem ook wel heel schattig.) Op zich logisch dat ze dus niet langer alleen wilde slapen. Waarom zou zij wél in haar bedje moeten als broertjelief dat niet hoefde?
Eigenlijk was ze nooit bang geweest. En de laatste tijd dus ineens wel. Ze vond donker nooit eng, schrikt niet van harde geluiden of vuurwerk en had het behalve over krokodillen nooit over enge dingen over vreemde schaduwen. Ik heb meer het idee dat ze bang wordt van dingen als anderen zeggen dat het eng is, of als ze in een boekje leest dat spoken of draken eng zijn.
Ook toen ze ooit hoorde dat mijn neefje de vingertjes van Sesamstraat eng vond was ze er ineens als de dood voor. Inééns. Ze wilde zelfs Sesamstraat niet meer zien. Gelukkig ging dat over, maar het duurde wel weken, zo niet maanden. Hoe lang ze wel niet vanachter het bed in de achterkamer van ons oude huis op minstens 10 meter afstand naar Sesamstraat heeft zitten kijken
Dat draken en andere enge fantasiebeesten niet bestaan schijnt kinderen niet gerust te stellen, dus zei ik laatst maar gewoon dat draken haar kamertje niet in kunnen komen. Dat had ik mis, want volgens Bo had één van haar vriendinnetjes gezegd dat dat wel degelijk kon! Nee, echt niet, zei ik, hier niet. Het stelde haar niet gerust.
Ik kreeg tips (ook hier op mn blog), van knap geschreven boekjes tot rituelen met toverpoeder en magische zwaarden. Maar toen ik Bo voorstelde gewoon eens een nachtlampje te kopen, vond ze dat eigenlijk wel een goed idee. Dus dat deed ik. En zo kwam ik thuis met een allerschattigst Nijntje. Een druklampje, beter bekend als push light, dat zon 12 minuten blijft branden nadat je het ingedrukt hebt.
Vanavond hebben we Nijntje ingewijd. Ze bestookten haar met lieve kusjes. Zo schattig!
Nijntje de beschermheilige. Anti-draken/krokodillen/spoken-nijn.
‘Dus als je ’s nachts bang bent,’ zei ik, ‘dan druk je gewoon op zijn oortjes en hoef je niet meer bang te zijn. Nijntje houdt de wacht.
Wat Nijntje dan deed, wilde ze weten. (Kinderen kunnen van die lastige vragen stellen.)
Eh.. nou, hij doet iets met zijn snuitje waar draken bang voor zijn, verzon ik. (Hmm, ik vond het zelf niet echt geloofwaardig klinken, maar ze ging er me akkoord.)
O ja, ik heb haar maar meteen even geïnstrueerd dat ze ’s ochtends als ze weer vroeg wakker is (tussen 5 en 6 meestal) ook op het lampje kan drukken en er dan naar kan gaan liggen kijken en misschien zachtjes met Nijntje kan gaan kletsen.
‘Kan die ook praten?’ vroeg ze verbaasd.
Misschien wel, zei ik, Nijn fluistert vast heel zachtjes.
Nou, de nacht zal het leren. Zal Nijntje het op kunnen nemen tegen alle spoken, draken en krokodillen?
En houdt Nijn Bo wel in bed?
Kusjes voor nachtnijn:
Van Jippe…
En van Bo…
© Foto’s: Denise Miltenburg
