Dit was het nieuws van 2017: Sylvana Simons

"Op een gegeven moment dacht ik: jongens, nu is het genoeg."

Sylvana Simons (46) sleepte 22 mensen die haar discrimineerden voor de rechter, 20 werden er veroordeeld. Daarna kreeg ze met nog meer bedreiging te maken.

Rechtszaak

“Die rechtszaak was heftig en ingrijpend. Stond ik daar, in mijn eentje, voor meer dan twintig mensen die mij heel veel naars hebben toegewenst. Dingen die ik niet durf te herhalen. Ik heb zo’n stortvloed
aan haat over me heen gekregen. Op een gegeven moment dacht ik: jongens, nu is het genoeg. De rechtszaak duurde twee volle dagen. Wat mij het meeste bijbleef, was de woede. Hoeveel háát er in iemand kan zitten. Maar ook dat die woede is gebaseerd op nepnieuws, dingen die niet waar zijn. Er was echt iemand in de rechtbank die dacht dat ik Zwarte Piet ‘wilde vermoorden’ – voor zover dat kan. Een andere man was ervan overtuigd dat ik vond dat alle witte mensen racisten zijn. Natúúrlijk denk ik dat niet!."

Veilige gevoel

"Na die rechtszaak hield het niet op met bedreigingen. Zo stonden er afgelopen maand nog drie mannen en een vrouw met zwart geschminkte gezichten voor mijn deur. Mijn eigen deur. In mijn wijk, mijn dorp, waar ik al twintig jaar woon! Het voelt heel intimiderend dat zij daar zijn geweest. Doordat ze hun gezichten zwart hadden geschminkt, kon je ook niet zien met wie je te maken hebt. Heel laf. Die dag was ik niet thuis, gelukkig. Dus ik vond het in eerste instantie heel vervelend voor mijn buren. Ik was bij een vriendin, maar ik heb er geen seconde over nagedacht om daar te blijven slapen. Mijn huis is míjn plek en dat veilige gevoel laat ik me niet ontnemen. Dus ik ben gewoon naar huis gegaan, die avond. En ik ben heerlijk in mijn eentje op de bank geploft."

Sterk

"Mensen vragen me wel eens: ‘Heb je er geen spijt van?’ Want ja, het slurpt energie, tijd. Elke aangifte, elke zaak, elke afhandeling. Maar ik ga er niet aan onderdoor. Integendeel, ik voel me sterk. Door mijn eigen gelijk-heidsstrijd, door mijn vrienden, familie, kinderen. Ik kom dan wel in de media met berichten over bedreigingen en rechtszaken, maar ik doe ook vooral leuke dingen. Ik ga uiteten, pak graag een filmpje, ga naar het theater. Ik ben mijn eigen beste vriendin – ook heel fijn. Die positiviteit zorgt ervoor dat al die nare berichten me niet raken.”

Het hele verhaal lees je in de nieuwe Grazia.

Lees ook: Dit was het nieuws van 2017: Loiza Lamers

Tekst: Joan Makenbach, Jill Waas, Lisanne van Sadelhoff Beeld: ANP

Laatste nieuws